Στον αντίποδα του εργατοπατερισμού, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο των δημοσίων υπαλλήλων, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, πρότειναν να διεκδικηθεί το αυτονόητο: Τουλάχιστον 1.100 ευρώ κατώτερος μισθός. Ζήτησαν να υπάρξει άμεσα, μέσα στο Σεπτέμβρη, αγωνιστική κινητοποίηση. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι από αυτόν το συρφετό που διοικεί την ΑΔΕΔΥ οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν, η αγωνιστική πρόταση απευθύνθηκε κατευθείαν στους ίδιους τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Που επιβάλλεται να αρχίσουν να ζυγίζουν τα πράγματα, να πάψουν να 'χουν αυταπάτες ότι «κάτι θα τσιμπήσουμε κι εμείς», να συστρατευτούν με τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, αρχίζοντας την ανατροπή απ' αυτούς ακριβώς που τους κάθονται στο σβέρκο. Το γεγονός ότι σ' ορισμένους από τη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ έχει γίνει δευτέρα φύσις ο τίτλος «Ανωτάτη Διοίκησις Ελλήνων Δημοσίων Υπαλλήλων» (ΑΔΕΔΥ), δε σημαίνει πως οι είλωτες του δημοσίου - και είναι πάρα πολλοί αυτοί - είναι υποχρεωμένοι να τους ανέχονται στο σβέρκο...