Την «ισχυρή και σταθερή Ελλάδα» με πανίσχυρη τη λιτότητα, ανυποχώρητη την ακρίβεια, αυξημένη την ανεργία, μεγάλη φτώχεια για το λαό και κέρδη για το κεφάλαιο, αυτήν την Ελλάδα και την πολιτική που οδηγεί σε αυτή, εμφανίστηκε να στηρίζει με νύχια και με δόντια ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης κατά τη συνάντησή του χτες με αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ. Με αναφορές στην Ελλάδα που ευημερεί - «έχει αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων» - με προπαγανδιστικές κορόνες για κοινωνική συνοχή αφού όπως ισχυρίστηκε «η αναδιανομή σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων προχωρά», ο Κ. Σημίτης έκανε καθαρό ότι αυτός και η κυβέρνησή του παραμένουν προσηλωμένοι και υποταγμένοι στην πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και της εξασφάλισης «σταθερότητας» στην αύξηση των υπερκερδών τους.

Με ευαγγέλιο την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την αύξηση της παραγωγικότητας, ο πρωθυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι θα συνεχίσει και κατά το 2004 αυτός και η κυβέρνησή του, να ακολουθούν πολιτικές που συρρικνώνουν το λαϊκό εισόδημα, αφαιρούν και περικόπτουν ασφαλιστικά δικαιώματα.

Μάλιστα, μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για την ακρίβεια, την ανεργία και τη φτώχεια, ο Κ. Σημίτης έκανε λόγο για «ψυχολογικό κλίμα», που όμως σιγά σιγά ξεπερνιέται. Προφανώς γιατί την κυβέρνηση βολεύει να προπαγανδίζει, ότι όλα αυτά τα προβλήματα που τσακίζουν τα λαϊκά στρώματα είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα και όχι η καθημερινή πραγματικότητα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός επανέλαβε τον στόχο της κυβέρνησής του για τη σύγκλιση με την ΕΕ και θέλοντας να ενισχύσει το κατασκεύασμα της ευημερίας με μερικές δόσεις αισιοδοξίας, υποστήριξε ότι: Η θετική αυτή πορεία θα συνεχιστεί και μετά την ολοκλήρωση των μεγάλων έργων και των Ολυμπιακών Αγώνων καθώς οι περισσότεροι πόροι εξασφαλίζονται με χρήματα του ελληνικού δημοσίου. Υποστήριξε δε ότι η διευθέτηση των προβλημάτων με τη γειτονική Τουρκία (κάτι για το οποίο η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα γίνει την επόμενη χρονιά), θα δώσει τη δυνατότητα μεταφοράς πόρων (1,5% - 2% του ΑΕΠ) από τον στρατιωτικό τομέα στον κοινωνικό.

Βέβαια η «παράσταση» αυτής της εικονικής πραγματικότητας, για την ισχυρή Ελλάδα και την Ελλάδα που ευημερεί, δόθηκε απέναντι σε μια ΓΣΕΕ, η πλειοψηφία της οποίας μοιραία και άβουλη, επανέλαβε τα γνωστά ευχολόγια για προστασία των «αδυνάτων», για «αναδιανομή», χωρίς να αμφισβητείται ούτε τρίχα από τη σκληρή αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη. Ετσι η πλειοψηφία, επί της ουσίας έφερε τα «αιτήματα» στα μέτρα και στο μπόι της κυβερνητικής πολιτικής. Χαρακτηριστική είναι η φράση του γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ και στελέχους της ΔΑΚΕ Γ. Μανώλη: «Να απαιτήσουν οι εργαζόμενοι αυτά που κάθε φορά υπόσχεται ο πρωθυπουργός..!».

Μέτρα ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων, των χαμηλόμισθων και των ανέργων, ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος. Βέβαια αυτό δεν τον εμποδίζει τις κρίσιμες ώρες (π.χ. όταν βάζει την υπογραφή του στην Εθνική Συλλογική σύμβαση Εργασίας) να καταδικάζει εκατομμύρια εργαζόμενους σε μεροκάματα πείνας, παρέα με την ηγεσία του ΣΕΒ.

Ο εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης», Α. Καλύβης, ζήτησε να αντιμετωπιστούν οι παγίδες της φτώχειας, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η κατώτερη κλίμακα του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει τη δυσφορία του για την πολιτική αυτή που παράγει «συνεχή απόκλιση από την Ευρώπη». Η σύγκλιση τους μάρανε. Αλλά για σύγκλιση μιλάει και ο Κ. Σημίτης.

Οι δηλώσεις των στελεχών της πλειοψηφίας, αλλά και του υπουργού Εργασίας που ακολούθησαν, δείχνουν μια άτυπη συναίνεση τόσο στα όρια της οικονομικής πολιτικής «υλοποιήστε αυτά που ανακοινώνετε», όσο και τις ομάδες που θα στοχεύει η οικονομική πολιτική: «χαμηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι, χαμηλόμισθοι». Εδώ εξαντλούνται και τα αιτήματα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Το είπε άλλωστε με τα δικά του λόγια και ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας: «να βοηθήσουμε τους ανέργους, τους πολίτες που βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο της περιθωριοποίησης και του κοινωνικού αποκλεισμού». Ολα λοιπόν αυτά τα περίφημα «κοινωνικά πακέτα», η πολυδιαφημισμένη και μη συγκεκριμένη «Χάρτα σύγκλισης» δε θα είναι παρά λίγα ψίχουλα ελεημοσύνης, σε αυτούς που η αντεργατική πολιτική έχει ρίξει στον «πάτο του βαρελιού». Καμία κουβέντα για εξασφάλιση εισοδημάτων για όλες ανεξαίρετα τις εργατικές οικογένειες στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Ούτε λέξη για αναβάθμιση της δημόσιας υγείας, της (πανάκριβης πλέον) παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης. Αντίθετα ο Δ.Ρέππας είπε ότι υπήρξε συμφωνία να προχωρήσει η εφαρμογή του τελευταίου αντιασφαλιστικού νόμου.

Οχι άδικα λοιπόν το στέλεχος του ΠΑΜΕ, Γ. Μαυρίκος, υπογράμμισε μετά τη συνάντηση, τις ευθύνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ καταγγέλλοντας την κυβερνητική πολιτική. Ο συνδικαλιστής κάλεσε τους εργαζόμενους να μην παγιδευτούν αλλά να αντισταθούν και να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν, αυτά που έχουν πραγματικά ανάγκη και όχι αυτά που υπαγορεύουν τα «αντικοινωνικά πακέτα» της κυβέρνησης.