"Εκείνη την εποχή εγώ ήμουνα φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών. Είχα συμφοιτητές μερικούς από τους κορυφαίους σήμερα καλλιτέχνες, όπως τον Καπράλο, τον Μόραλη, την Κατράκη, τον Τσαρούχη. Η Σχολή μας ήταν πρωτοπόρα στο αντιδικτατορικό κίνημα. Θυμάμαι ακόμα, που σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, περνώντας από τα ανοιχτά παράθυρα του Πολυτεχνείου, πετάγαμε τις προκηρύξεις κατά εκατοντάδες μέσα στις αίθουσες των παραδόσεων.

Το χειμώνα του 1941, ο Μεταξάς επισκέφτηκε τη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι φοιτητές συνεχίσανε τη δουλιά τους στα εργαστήρια, άλλος μπρος απ' το καβαλέτο, άλλος πάνω από το ξύλο, αδιαφορώντας για το ανθρωπάκι, που ανήσυχο επί ώρα περιφερόταν γύρω τους, συνοδευόμενο από τον Κωστή Μπαστιά και τον Παντελή Πρεβελάκη, που τότε ήταν διευθυντές της Γενικής Διεύθυνσης Καλών Τεχνών".

- Δεν είχε συνέπειες αυτή σας η στάση;

"Την πλήρωσε ο καθηγητής μας Γιάννης Κεφαλληνός. Εμάς δε μας πείραξαν, γιατί είχαν τότε την ανάγκη μας. Ηταν οι μέρες του ελληνοϊταλικού πολέμου και όλο το εργαστήριο χαρακτικής είχε επιστρατευτεί για την παραγωγή αφισών. Ηταν, θυμάμαι, η Λουκία Μαγγιώρου, η Βάσω Κατράκη, εγώ, ο Δήμου, ο Μόραλης, ο Γραμματόπουλος, ο Μανουσάκης και άλλοι...".

- Πώς ξεκίνησε τη δράση το ΕΑΜ καλλιτεχνών;

"Μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μεταφέρθηκε σε αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου. Μία χρησίμευε για συσσίτιο των καλλιτεχνών, άλλη σαν εντευκτήριο και χώρος επισκέψεων. Εννοείται ότι το συσσίτιο δε διακρινόταν για την ποικιλία ή την ποιότητά του. Καλαμποκάλευρο, πλιγούρι ή φασόλια με... σκουλήκια. Πολλοί γνωστοί πνευματικοί άνθρωποι στοιβάζονταν στην αίθουσα του συσσιτίου με πρησμένα πόδια από την ασιτία. Και ποιοι δεν πέρασαν από κει; Ο Καζαντζάκης, ο Σικελιανός, ο Βασιλείου, ο Γουναρόπουλος, ο Αστεριάδης. Ετσι όμως είχαμε ένα χώρο, που συγκεντρωνόμαστε. Οσοι από εμάς ανήκαμε σε αντιστασιακές ομάδες, από την εποχή του Μεταξά, μόλις ιδρύθηκε το ΕΑΜ συγκροτήσαμε το ΕΑΜ Καλλιτεχνών".

- Ποια ήταν τα ιδρυτικά μέλη;

"Αυτή τη στιγμή θυμάμαι το Φ. Ζαχαρίου, τη Β. Κατράκη, τη Λ. Μαγγιώρου, τον Μ. Μακρή, τον Κ. Πλακωτάρη. Ο υποφαινόμενος ήταν γραμματέας αυτής της ομάδας. Υστερα προστέθηκαν και άλλοι πολλοί, όπως ο Χρ. Δαγκλής, ο Ο. Κανέλλης, ο Α. Θεοδωρόπουλος, ο Α. Παχής, η Σ. Πολυχρονιάδου, ο Α. Αστεριάδης. Αν με ρωτήσετε ποιοι ήταν μέλη του ΕΑΜ Καλλιτεχνών, την περίοδο της απελευθέρωσης, θα πρέπει μάλλον να σκεφτώ για να βρω ποιοι δεν ήταν. Επίσης, πολλοί καλλιτέχνες ΕΑΜίτες βρέθηκαν στο βουνό στην Ελεύθερη Ελλάδα, όπως ο Β. Σεμερτζίδης, ο Δ. Γιολδάσης, ο Δ. Μεγαλίδης, ο Γ. Δήμου, ο φωτογράφος Σπ. Μελετζής. Αλλοι πάλι εργάζονταν στις συνοικίες τους, όπως ο Γ. Σικελιώτης στην Καισαριανή.

Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας δε θα πρέπει να αφήσει έρμαιο της Δεξιάς και το μεγάλο ποιητή Αγγελο Σικελιανό, που όσο ζούσε τον ταλαιπώρησε απάνθρωπα. Ο Αγ. Σικελιανός στάθηκε ιδιόρρυθμος αλλά θερμός ΕΑΜίτης. Οσοι δεν είχανε την τύχη να δούνε το μεγάλο ποιητή στην κηδεία των θυμάτων της 3ης του Δεκέμβρη του '44, δεν ξέρουνε τίποτα για το Σικελιανό και το πραγματικό μεγαλείο του. Οφείλουμε, για τη μνήμη του, την αποκατάστασή του.

Τον Οκτώβρη του '41, η Ηλέκτρα Αποστόλου, από μέρους του ΕΑΜ, μάζεψε μια μικρή ομάδα χαρακτών, από τα ιδρυτικά κυρίως μέλη του ΕΑΜ Καλλιτεχνών και συγκρότησε ένα καλλιτεχνικό συνεργείο για τις προπαγανδιστικές ανάγκες. Θυμάμαι, η ιδρυτική συγκέντρωση έγινε στο ξύλινο καφενεδάκι μπρος από το Ζάππειο, που σώζεται και σήμερα.

Από κει κι ύστερα ξεκινήσαμε μια δουλιά εντυπωσιακή σε όγκο. Για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητά της ας μιλήσουν άλλοι. Εμείς παίρναμε από την ΚΕ του ΕΑΜ το θέμα της δουλιάς και τα συνθήματα. Οπως τα τσιγκογραφεία ήταν απροσπέλαστα, δουλεύαμε με ξύλα και λινόλεουμ. Συχνά η δουλιά ήταν ομαδική. Πολλά από τα ξύλα χαράχτηκαν στο σπίτι του Σπ. Βασιλείου, κάτω από την Ακρόπολη. Οταν τελειώναμε, παραδίδαμε τα χαραγμένα ξύλα στο καθορισμένο ραντεβού κι ύστερα... χάναμε τα ίχνη τους. Ηταν μια δουλιά αρκετά παράτολμη και επικίνδυνη. Τσάντες με προεξέχουσες τις ιστορικές λαχανίδες της Κατοχής καμουφλάριζαν τα πιο φλογερά μηνύματα ελευθερίας. Διασχίζαμε την Αθήνα, τις μέρες ανάμεσα σε μπλόκα, τραμ, γκαζοζέν, τις νύχτες με την απόλυτη αντιαεροπορική συσκότιση, ανάμεσα σε χαφιέδες, τάγματα ασφαλείας και τους Γερμανούς. Παίζαμε τη ζωή μας κορόνα -γράμματα. Ετσι, βρέθηκε ο Μ. Μακρής στο γερμανικό Φρουραρχείο φορτωμένος απ' την κορυφή ως τα νύχια με αντιστασιακό υλικό και μόνο από θαύμα δεν ερευνήθηκε και υπάρχει. Η Βάσω Κατράκη και η Λουκία Μαγγιώρου πέσανε σε μπλόκο Γερμανών και ταγματασφαλιτών. Υστερα κάποιο πρωί βλέπαμε, ταυτόχρονα με τους άλλους Αθηναίους, το έργο μας κολλημένο παντού στους τοίχους, στις μάντρες... ".

"... Ηταν ένα ποικίλο υλικό. Μέχρι και μακέτες χαρτονομισμάτων φτιάχναμε. Ομως θα άξιζε να αναφέρω τα λευκώματα. Σε κάθε σελίδα ένα κείμενο, συνήθως ποίημα και μια εικόνα. Ηταν αναπόσπαστα αυτά τα δύο στοιχεία. Το ένα συμπλήρωνε το άλλο, του έδινε ένα ακριβές και συγκεκριμένο νόημα. Υπήρχε ένα λεύκωμα του ΕΛΑΣ, αξιόλογο νομίζω. Οι ξένοι δημοσιογράφοι το είχαν χαρακτηρίσει σαν το σημαντικότερο αντιστασιακό έντυπο της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης. Το ανακάλυψα λίγα χρόνια πριν στο αρχείο του Αγήνορα Αστεριάδη, που κι αυτός είχε εργαστεί για το ΕΑΜ. Ηταν σα να ξανάβρισκα, ύστερα από χρόνια, έναν αδελφικό φίλο. Λίγοι Ελληνες ξέρουν την ύπαρξη αυτού του λευκώματος. Νομίζω ότι θα άξιζε να επανεκδοθεί".

"Οδοιπορικό" πολύπλευρου δημιουργού

Οποιος έχει στο ενεργητικό του ένα ποσοτικά πλούσιο, ποιοτικά καταξιωμένο - και με ουκ ολίγα βραβεία - πολύχρονο, πολύπλευρο και πολύμορφο καλλιτεχνικό έργο, σίγουρα έχει πολλά να θυμάται από την "αφετηρία", τους μικρούς και μεγάλους "σταθμούς", τις προθέσεις και τους στόχους, τα πραγματοποιημένα και απραγματοποίητα "όνειρα" της δημιουργικής του πορείας. Ενας τέτοιος άνθρωπος, που έχει, πράγματι, πολλά - και πολύ ενδιαφέροντα για τους φίλους των τεχνών - να θυμάται είναι ο Ντίνος Δημόπουλος,ο πολυβραβευμένος συγγραφέας, γνωστότερος ως σκηνοθέτης και δάσκαλος στις Δραματικές Σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Ωδείου Αθηνών, ο οποίος, ενώ ξεκίνησε σπουδάζοντας Νομικά για να γίνει δικαστής, όπως ήθελαν οι δικοί του, εκείνος έγινε ηθοποιός και μετεξελίχθηκε σε σκηνοθέτη του κινηματογράφου, του θεάτρου, της τηλεόρασης, σε πεζογράφο και δραματουργό, για να αποκαλυφθεί από τη δεκαετία του '80 και η πιο τρυφερή του πλευρά, ως συγγραφέας έξοχων βιβλίων για παιδιά ("Ο Μαστροπολύξερος κι η παλιοπαρέα του", "Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου" και τα υπέροχα "Δελφινάκια του Αμβρακικού").

Ο πολυγραφότατος Ντίνος Δημόπουλος (στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε στην Κατοχή στο περίφημο ΕΑΜίτικο περιοδικό "Ελληνικά Γράμματα"), καταθέτει τώρα το αυτοβιογραφικό μεν, αλλά και με πλήθος πληροφορίες για πολλούς (144 θανόντες και ζώντες) επώνυμους ανθρώπους των Γραμμάτων και Τεχνών (ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, συνθέτες, τραγουδιστές κλπ.), με τους οποίους συνεργάστηκε ή συνδέθηκε φιλικά στα κατοχικά, μετακατοχικά, εμφυλιοπολεμικά, έως και πρόσφατα χρόνια, βιβλίο του "Ενας σκηνοθέτης θυμάται...",το οποίο, πλούσιο σε φωτογραφικό υλικό, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Προσκήνιο".Με την "πένα" της καρδιάς και της μνήμης ο Ντ. Δημόπουλος κάνει ένα "δύσκολο οδοιπορικό", όπως αποκαλεί προλογικά το βιβλίο του, στις "δύσκολες ατραπούς της λεγόμενης καλλιτεχνίας και των Γραμμάτων", όπου εβάδισε σε "δύσκολους και πυκνούς χρόνους, που σημάδεψαν τη γενιά του". Η "μύηση" του Ντ. Δημόπουλου στα Γράμματα, στην Τέχνη, στην προοδευτική σκέψη άρχισε όταν ήταν μαθητής ακόμα, το 1936, στην Αρτα, από τον διαβασμένο, κομμουνιστή νεολαίο φίλο του, Εβραίο πραματευτή Ροφέλη Μπατή, τα αριστερά "Νεοελληνικά Γράμματα", το βαρναλικό "Φως που καίει". Στη "μύησή" του κατά του φασισμού, αλλά και στον κόσμο του θεάτρου και κινηματογράφου συνέβαλε και ο συμμαθητής του, ηθοποιός Βασίλης Διαμαντόπουλος, αργότερα ηΔραματική Σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη και η ΕΠΟΝίτικη ομάδα των Δραματικών Σχολών.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Αν ο προηγούμενος κοινωνικός διάλογος για τις εργασιακές σχέσεις ήταν μια φορά απάτη, αυτός που ξεκινά το Μάρτη για το φορολογικό είναι δύο φορές. Κατ' αρχήν, η κυβέρνηση δεν πρόκειται βέβαια να πάρει τις αποφάσεις με βάση τις προτάσεις που θα κατατεθούν στο τραπέζι από τους 18 (!) φορείς που προσκάλεσε, όπως δεν το έκανε και την προηγούμενη φορά. Δεύτερον, στόχος της κυβέρνησης είναι να αξιοποιήσει το "διάλογο" για τις προεκλογικές ανάγκες της, μπροστά στην κρίσιμη, γι' αυτή, μάχη των ευρωεκλογών. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που ανακοίνωσε ότι ο "διάλογος" ολοκληρώνεται στις αρχές Ιούνη... Βέβαια, οι αποφάσεις θα παρθούν τον Οκτώβρη... Πώς θα αξιοποιηθεί προεκλογικά ο διάλογος; Μα, με τις γνωστές "διαρροές", ότι τάχα η κυβέρνηση μελετά για το 2000 μέτρα ελάφρυνσης των χαμηλών εισοδημάτων, των μικρομεσαίων και άλλα παρόμοια. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η κυβέρνηση θα φορτώσει με νέα φορολογικά βάρη και το 2000 τα συνήθη υποζύγια, ενώ θα ελαφρύνει κι άλλο το μεγάλο κεφάλαιο.

Μόνο όσοι είναι έτοιμοι να τους κοροϊδέψουν, θα πιστέψουν τις προεκλογικές "φιλολαϊκές" εξαγγελίες.

Τι άλλο θα ακούσουμε και θα δούμε από την πολυπράγμονα δημοτική αρχή του κ. Αβραμόπουλου; Μετά τις "φιλανθρωπικές" του επιδόσεις σε αστέγους και άλλους άπορους της πόλης, μετά τα φαντασμαγορικά σόου και τα ψηλότερα δέντρα στην Ευρώπη, η δημοτική αρχή βράβευσε τα τρία καλύτερα μαγαζιά της πλατείας Κολωνακίου. Γιατί βραβεύτηκαν; Γιατί ήταν, λέει, τα καλύτερα στολισμένα μαγαζιά κατά το γιορτασμό των Χριστουγέννων και ομόρφυναν την πόλη.

Αντε και του χρόνου, να δούμε και καλλιστεία, για την ανάδειξη της μις από κάθε γειτονιά και μετά και της μις Ακρόπολις...

Χίλια της χώρα

τα δεινά,

και ο λαός σκληρά

περνά,

μ' αυτοί τα γράφουν

όλα, να,

στα στρογγυλά τους

πισινά!

Χάος παντού,

καλά κρατεί,

δεν πάει ο τόπος

να καεί,

αυτοί στους θώκους

αραχτοί,

παίζουνε ζάρια

και χαρτί!

Χίλια του τόπου

τα αισχρά

απ' τα μυαλά μας,

φουκαρά,

αφού εμείς κάθε

φορά,

φέρνουμε κάθε

μασκαρά!

Ο οίστρος

Φαίνεται, όμως, πως μόνο οι ηγέτες των ευρω - σοσιαλιστών βλέπουν να έχουν διαφορές με τους αιώνιους... αντιπάλους τους. Και δε μιλάμε μόνο για τη χώρα μας, που αν γίνει μια δημοσκόπηση με σχετικό ερώτημα όλοι ξέρουμε από τώρα το αποτέλεσμά της. Ακόμη και στη Γερμανία, όπου οι σοσιαλδημοκράτες εντελώς πρόσφατα ανέλαβαν την κυβερνητική εξουσία, το ίδιο συμβαίνει. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του γερμανικού περιοδικού "Στερν", που μόνο για αριστερό προσανατολισμό δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Στο εξώφυλλο, λοιπόν, του "Στερν" υπάρχει ένας ολόσωμος Σρέντερ, με τη χαρακτηριστική κορμοστασιά, όμως, του Χ. Κολ.

Σα να λέμε, δηλαδή, άλλαξε ο Μανολιός...

Μήπως νομίζατε ότι οι απανταχού σοσιαλδημοκράτες και, ιδιαίτερα, οι Δυτικοευρωπαίοι έχουν αφήσει κατά μέρος την πολιτική του "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε"; Οχι, βέβαια. Η τέχνη της ...παραλλαγής δεν ξεχνιέται και όποτε τη χρειαστούν, ιδιαίτερα σε περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων, την ανασύρουν από τα μπαούλα, προσαρμόζοντάς τη στις τρέχουσες κάθε φορά συγκυρίες. Ετσι κάνουν και τώρα, ενόψει των ευρωεκλογών. Προχτές, στη Σύνοδο Κορυφής των ευρω-σοσιαλιστών στη Βιέννη, παρουσιάστηκε το προεκλογικό τους πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές. Στον πρόλογο του κειμένου διαβάζουμε: "Είμαστε υπέρ μιας σύγχρονης οικονομίας, που θα διασφαλίζει την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας και απορρίπτουμε τις πολιτικές της Δεξιάς, οι οποίες μετατρέπουν τους πιο φτωχούς και ευάλωτους της κοινωνίας μας σε θύματα των δυνάμεων της αγοράς".Ουσιαστικά, δηλαδή και όπως έχει πει, με λίγα λόγια, ο Λιονέλ Ζοσπέν, "είμαστε υπέρ της οικονομίας της αγοράς, αλλά κατά της κοινωνίας της αγοράς".

Κι αν δεν καταλάβατε τις ...μεγάλες διαφορές, φανταστείτε την "οικονομία της αγοράς" να απολύει ασύδοτη και ανεξέλεγκτη και την κοινωνική ...ευαισθησία των ευρω-σοσιαλιστών να προσφέρει τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού στους εργοδότες, για να κάνουν προσλήψεις!

Ευθύνες, όμως, για το προαναφερόμενο ζήτημα, έχει και η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Διαφορετικής ποιότητας, βέβαια, απ' αυτές του υπουργείου και της κυβέρνησης, αλλά σημαντικές.

Η, μήπως, δε συνειδητοποιεί πως προχώρησε σε μια απαράδεκτη έκπτωση των αποφάσεων και των αιτημάτων του κλάδου των καθηγητών και, τελικά, έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το υπουργείο το ζήτημα των εξετάσεων της Β Λυκείου και μόνο;

Ανεξάρτητα, όμως, απ' όλ' αυτά, η παντελής εξάλειψη - τουλάχιστον - της συγκεκριμένης ανισότητας και διάκρισης, μεταξύ των μαθητών, που φοιτούν σε δημόσια Λύκεια και σε τμήματα του "Διεθνούς Απολυτηρίου" των ιδιωτικών σχολών, αποτελεί μια ολοφάνερη και αδιαμφισβήτητη πολιτική και ηθική υποχρέωση της κυβέρνησης. Και δεν μπορεί, βέβαια, ο Γερ. Αρσένης, να την εμφανίζει, ως παραχώρηση. Τέλος πάντων, κανένας δεν τρώει κουτόχορτο σ' αυτόν τον τόπο...

Ουσιαστικές παραχωρήσεις έκανε ο υπουργός Παιδείας. Τώρα, είναι η σειρά των μαθητών και των καθηγητών. Αυτά λένε διάφοροι, εδώ και μερικές μέρες. Και ποια παραχώρηση προβάλλουν ως ουσιαστική και σοβαρή; Τη σχετική, με το συνυπολογισμό του βαθμού της Β Λυκείου, στο βαθμό του απολυτηρίου - επομένως και στην εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - μόνον όταν αυτός βελτιώνει τον τελικό βαθμό.

Ελα, όμως, που η προχτεσινή δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αποκάλυψε πως η ...παραχώρηση αυτή - πέρα από τη γενικότερη, αμελητέα σημασία της - βρίσκεται πίσω και από όσα ισχύουν, ήδη, για τους μαθητές των ιδιωτικών σχολών, που φοιτούν στα ειδικά τμήματα του "Διεθνούς Απολυτηρίου". Σύμφωνα με το νόμο 2525 και την υπουργική απόφαση 3925/19.8.98, οι μαθητές αυτοί, παίρνοντας το "Διεθνές Απολυτήριο", το οποίο έχει γίνει ισότιμο του απολυτηρίου του δημόσιου Λυκείου με νόμο του 1996, θα εισάγονται σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, δίνοντας μόνο τις Γενικές Εξετάσεις της Γ Λυκείου και μόνο με αυτό το βαθμό.

Και, μετά, το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση, συνολικά, μιλάνε για ισότητα, αξιοκρατία, κλπ., κλπ...

Πρόσωπο

Κόφι Ανάν

Αλλη μία "ειρηνευτική πρωτοβουλία" για τα δραματικά τεκμαινόμενα στο Κοσσυφοπέδιο ανέλαβε την περασμένη Πέμπτη ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν: Εγινε ο πρώτος ανώτατος αξιωματούχος του λεγόμενου Παγκόσμιου Οργανισμού για την Ειρήνη που επισκέφθηκε τα κεντρικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες! Για ποιο λόγο; Είχε, λέει, έντονες ανησυχίες για το Κόσσοβο και θεώρησε καλό να κάνει συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, Χαβιέ Σολάνα.

Εκεί, σ' αυτή την ιστορική επίσκεψη στις Βρυξέλλες, ο Ανάν έδωσε το στίγμα της παράφωνης συμφωνίας του με την τακτική του "καρότου και του μαστιγίου" που εφαρμόζουν στις άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές του Κοσσόβου (κύρια στους Σέρβους)... "Οι απειλές για τη χρήση στρατιωτικής βίας είναι αναγκαίες για την υποστήριξη της διπλωματικής πρωτοβουλίας που καταβάλλεται", δήλωσε μετά τη συνάντησή του ο ΓΓ του ΟΗΕ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι εάν οι δημοσιογράφοι δεν έβλεπαν ιδίοις όμμασι τον Κόφι Ανάν να προβαίνει στην παραπάνω δήλωση, θα τον ...είχαν περάσει για τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ! Ταύτιση ρόλων ή τραγική ειρωνεία; Ο,τι και να συμβαίνει, ένα είναι βέβαιο: Ο Κόφι Ανάν με την ιστορική του επίσκεψη στα κεντρικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ πρόσθεσε έναν μάλλον μεγάλο... "λίθο" στις προσπάθειες που καταβάλλουν διάφορες πλευρές εδώ και χρόνια, προκειμένου να πετύχουν τη διαστρέβλωση του ρόλου και της αποστολής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ