Με μια σύσκεψη... «από τα ίδια», στην τακτική του αποπροσανατολισμού εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων ή μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων υποδέχτηκε το 2005 η κυβέρνηση και οι θιασώτες της «παγκοσμιοποίησης» στον τομέα του εμπορίου. Η πρώτη για το θέμα του περιβόητου «παραεμπορίου» σύσκεψη για τον καινούριο χρόνο πραγματοποιήθηκε χτες στο υπουργείο Ανάπτυξης, υπό τον υπουργό Δ. Σιούφα με τη συμμετοχή του υφυπουργού Οικονομικών Αδ. Ρεγκούζα, εκπροσώπων των τελωνειακών αρχών, εμπόρων και κλωστοϋφαντουργών.

«Μια από τα ίδια», δήλωσε και ο Αδ. Ρεγκούζας μετά τη σύσκεψη. Μιλώντας στους δημοσιογράφους αναφέρθηκε στην εντατικοποίηση των ελέγχων στις εισαγωγές από τρίτες χώρες, περί συνεργασίας συναρμόδιων αρχών, αλλά και για αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο, σε ζητήματα όπως η «τύχη» των κατασχόμενων προϊόντων.

Οσο, για τις βαθύτερες αιτίες («ελεύθερη αγορά», ακρίβεια, κλπ) που γεννούν το λεγόμενο παραεμπόριο, το οποίο φαίνεται να ανθεί τα τελευταία χρόνια, είναι «απαγορευμένες λέξεις» για όλους αυτούς που κατά τα άλλα «κόπτονται» για την «επιβίωση» της εγχώριας παραγωγής, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες κι εμπόρους.

Η συνταγή είναι χιλιοδοκιμασμένη και η τακτική εφαρμόζεται συστηματικά πάμπολλες δεκαετίες, τόσο εγχωρίως όσο και διεθνώς. Με δυο λόγια, η ουσία τους βρίσκεται στα εξής: Οι αντιλαϊκές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνώντων δημιουργούν ή εντείνουν τα κοινωνικά προβλήματα, τα οποία οι πρώτοι χρησιμοποιούν ως προσχήματα, για να συνεχίσουν τον αντιλαϊκό τους κατήφορο και να εξυπηρετήσουν τις δικές τους επιδιώξεις και πάει λέγοντας...

Πάρτε, για παράδειγμα, τις διάφορες μορφές επαγγελματιών οπλιτών. Η πραγματική επιδίωξη των κυβερνώντων - προηγούμενων και νυν - βρίσκεται στη μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων σε μισθοφορικό στρατιωτικό σώμα, ώστε να αντιστοιχηθούν στις απαιτήσεις της «νέας τάξης πραγμάτων» και στο ήδη προωθούμενο, νέο και αντιδραστικότερο στρατιωτικό δόγμα (επεμβάσεις όπου Γης, ανάμειξη στις εσωτερικές εξελίξεις της χώρας κλπ). Η επιδίωξη αυτή, όμως, καμουφλάρεται πίσω από διάφορα προσχήματα. Το κυριότερο απ' αυτά είναι η ανεργία και, μάλιστα, το ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό της ανάμεσα στις νέες ηλικίες. Ετσι, έχουν εφευρεθεί διάφορες παραλλαγές (Επαγγελματίες Οπλίτες, Οπλίτες Βραχείας Ανακατάταξης, Εθελοντές Πενταετούς Υποχρέωσης, Εθελοντές Μακράς Θητείας, Εφεδροι Υψηλής Ετοιμότητας), οι οποίες υποτίθεται πως δίνουν εργασιακή και επαγγελματική διέξοδο στους νέους...

Το πλέον τελευταίο, σχετικό «φρούτο» είναι οι «έφεδροι υψηλής ετοιμότητας». Ο χώρος της εφαρμογής του είναι οι παραμεθόριες περιοχές και προβλέπει τη μερική απασχόληση στο στρατό, κυρίως, τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα, με την έρευνα αγοράς, που έκανε το αρμόδιο υπουργείο, δεκάδες χιλιάδες νέοι σε παραμεθόριες περιοχές δουλεύουν μόνον εποχιακά στα τουριστικά επαγγέλματα και το χειμώνα μένουν άνεργοι. Κι έτσι, με πρόσχημα πάλι την ανεργία, προωθείται άλλη μια μορφή μισθοφορικού στρατιωτικού σώματος και, μάλιστα, με τη μορφή της μερικής απασχόλησης.

Οι στόχοι είναι πολλοί. Πρώτον, η εξυπηρέτηση της γενικότερης επιδίωξης και, ταυτόχρονα, η χειραγώγηση χιλιάδων νέων, η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής των περιοχών αυτών, η παραπέρα προώθηση της μερικής απασχόλησης, η δημιουργία ενός μοχλού ρουσφετολόγησης και εξαγοράς των συνειδήσεων κλπ, κλπ. Κι όλ' αυτά, με τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού. Δηλαδή, των εργαζομένων και του λαού...

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, τον αδιέξοδο, επικίνδυνο και αντιλαϊκό χαρακτήρα των αντιλήψεων και πρακτικών αυτών; Μάλλον όχι. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, αποτελούν μια επιπλέον απόδειξη της επιτακτικής ανάγκης, για μια ριζικά διαφορετική πορεία της χώρας.