ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Του δίνουν βήμα για να προβοκάρει

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ψεύτης και υποκριτής, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Καρατζαφέρης, ξανασέρβιρε την προβοκάτσια (τη χαλκευμένη και στα μυστικοσυμβούλια του ΠΑΣΟΚ) περί δήθεν σχέσεων του ΚΚΕ με την εταιρεία «Γερμανός» στην εφημερίδα του «Α1», και στο «Βήμα της Κυριακής». «Αν ενοχλείται ο Περισσός κάθε φορά που αναφέρεται ο "Γερμανός", ας μας εξηγήσει γιατί ενοχλείται (...) Μου κάνει εντύπωση ότι, ενώ παντού φωνάζει το ΚΚΕ, στην περίπτωση του "Γερμανού" έκανε το Γερμανό...», ψέλλισε στο «Βήμα».

Μιλά αποθρασυμένος και από την (τουλάχιστον) ανοχή που επιδεικνύουν συγκροτήματα Τύπου - μεγαλοεπιχειρηματίες και υπάλληλοί τους, με επιδίωξη και συμφέρον να χτυπηθεί το κόμμα της εργατικής τάξης με γκαιμπελικές μεθόδους. Γιατί απάντηση έχουν πάρει κατ' επανάληψη. Γιατί έχουν προκληθεί και αδυνατούν να φέρουν στοιχεία στήριξης της προβοκάτσιας, αφού δεν υπάρχουν. Αν και έπεσαν θεοί και δαίμονες (από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ.) να βρουν την παραμικρή σκιά στη στάση του ΚΚΕ για το «Γερμανό», δεν επιβεβαίωσαν λέξη από τη συκοφαντία.

Αλλά, έτσι είναι ο αντικομμουνισμός. Ασύδοτος, επιμένει να πετά λάσπη. Και θεωρώντας πως διαμόρφωσε πραγματικότητα πάνω στο ψέμα του, το επαναλαμβάνει ως δεδομένο. Με πλήρη συνείδηση οι του ΛΑ.Ο.Σ. και όσοι τους στηρίζουν, αυτό πράττουν, ψευδόμενοι και συκοφάντες, εκπληρώνοντας τον άθλιο πολιτικό τους ρόλο. Είναι επικίνδυνοι και για την πολιτική ζωή. Αλλά αυτή είναι η δημοκρατία τους. Σάπια. Που κάνει πολιτική με το βούρκο απ' όπου αναβλύζουν και ανάλογα πολιτικά πρόσωπα και δυνάμεις. Με δοτούς βρώμικους ρόλους και από ιμπεριαλιστικά επιτελεία.

Σε αναζήτηση άλλοθι

Στην προσπάθειά του να απαντήσει στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, και σε μια πρόσφατη αποστροφή του λόγου της για «ποντίκια που εγκατέλειψαν το σκάφος όταν βυθιζόταν», ο αρθρογράφος της κυριακάτικης «Αυγής» Γ. Κιμπουρόπουλος καταλήγει να θυμίζει την αλεπού που, αφού κατόρθωσε να κόψει την ουρά της, προσπαθούσε να πείσει και τις υπόλοιπες ότι είναι καλύτερα χωρίς ουρά. Ετσι, ουδεμία ευθύνη φέρουν όσοι εγκατέλειψαν το «σκάφος», αφού ασφυκτιούσαν στη «θανατηφόρο αγκαλιά» του ΚΚΕ, το οποίο με το «φόβο, την αλλαζονεία και την καχυποψία του» προκαλεί «αλλεπάλληλους μικρούς και μεγάλους πολιτικούς θανάτους στους κόλπους του»! Παρά ταύτα, αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι το ΚΚΕ «παραμένει ένας ζωτικός πόλος αντίστασης για τον κόσμο της εργασίας». Η ζωτικότητα βέβαια δε συμβιβάζεται με τους «θανάτους», αλλά η τρικυμία στο κρανίο οδηγεί πολλές φορές σε αντιφάσεις. Ο αρθρογράφος θυμάται και το '89 και τη συγκυβέρνηση, καλώντας το ΚΚΕ να απολογηθεί «τι ακριβώς προσέφερε με την επιλογή του στην υπόθεση της εργατικής τάξης». Γιατί δεν καταθέτει το ερώτημά του στο Συνασπισμό; Κορυφαία του στελέχη σήμερα κάθονταν τότε σε υπουργικούς θώκους. Ασε που, στη συνέχεια, άλλα στελέχη του ΣΥΝ πήγαν στο φυσικό χώρο τους, ορεγόμενοι εξουσία, στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί καλεί το ΚΚΕ και τα μέλη του να αναρωτηθούν για εκείνους που απ' αυτό προερχόμενοι «τροφοδότησαν τη στρατιά των πολυτελώς ιδιωτευόντων "τέως" αλλά και το πολύχρωμο - μα καθόλου ελκυστικό για την κοινωνία - παζλ της ριζοσπαστικής αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής». Το ΚΚΕ και τα μέλη του γνωρίζουν καλά τους λόγους. Ας απευθυνθεί για απαντήσεις στους «τέως» και στο «πολύχρωμο παζλ της ριζοσπαστικής αριστεράς». Και σε κάθε περίπτωση, ας μην προβάλλει σαν αιτία, συγχρόνως και άλλοθι για τους ίδιους, την υποτιθέμενη «αναπηρία στον τρόπο που ασκεί την ιδεολογική του πειθώ στα μέλη και στα στελέχη του» το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ξέρουν τι είναι. Αλλά όταν κάποιοι φωστήρες κάνουν πολιτική εκχυδαΐζοντας και την «αναπηρία», σαν να είναι κοινωνικό απόβλητο, επομένως και όσους συνανθρώπους μας είναι με αναπηρία, αυτό είναι κατάντια. Ούτε καν άλλοθι για να κρύψουν πομπές απεμπόλησης της ταξικής πάλης για να εξωραΐσουν το σύστημα. Ούτε καν φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογήσουν το ότι πέρασαν απέναντι.

Παροιμίες

«Πού είσαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»! Η συνεισφορά μας στο «Αφιέρωμα στις παροιμίες» του Θ. Καρτερού στην κυριακάτικη «Αυγή», όπου ο εν λόγω κύριος κάνει επίδειξη γνώσεων με καμάρι στις λαϊκές ρήσεις που γνωρίζει. Στρέφοντας καμιά 20άδα από δαύτες εναντίον του ΚΚΕ, επειδή η Αλ. Παπαρήγα χρησιμοποίησε την παρομοίωση των ποντικιών που εγκαταλείπουν πρώτα το βυθιζόμενο καράβι, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το 1991. Πειράχτηκε ο Θ. Καρτερός. «Δεν είναι και τιμητική η παρομοίωση» γράφει και είναι «άχαρο κι ανούσιο να τρέχει κανείς στο 1991». Γιατί όμως; Δεν είναι έτσι; 'Η μήπως είναι ακόμα χειρότερα γιατί κάποια «ποντίκια» ήθελαν κατατρώγοντας το σκάφος να το βυθίσουν αύτανδρο; Δεν ξέρουμε τι τους πονάει περισσότερο. Η παρομοίωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; 'Η το ότι δεν το κατόρθωσαν και κάθε αναφορά τούς υπενθυμίζει την τότε αποτυχία; Μήπως πάλι τους πονάει ότι ακόμα προσπαθούν απέξω μ' άλλα μέσα τώρα και επειδή δεν τους βγαίνει το 'ριξαν στις παροιμίες; Αλλά τους το 'χουμε ξαναπεί. Εχουν γίνει πολύ προβλέψιμοι. Στην έκφραση του πόνου τους. Και ο Καρτερός τα ίδια είναι. Προβλέψιμος και αυτή τη φορά. Ακόμα και όταν γράφει πως η αντιΠΑΣΟΚ τακτική είναι άχτι. Και πώς να μην είναι, αφού πάσχιζε να αφήσει πίσω του τη ...σκουριά και τό'κανε... Προβλέψιμοι και στην αντιΚΚΕ τακτική και στην «ερωτοτροπία με το ΠΑΣΟΚ», οι αυτοαποκαλούμενοι ανανεωτικοί εκσυγχρονιστές «αριστεροί». Αλλά επειδή το τελευταίο δεν τους κάθεται, όπως αυτοί το θέλουν, κάπου χάνουν το μέτρο και την ψυχραιμία τους...

Το μεγάλο σκάνδαλο είναι ο καπιταλισμός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ, που, μέσα στον όλο χαμό, βρέθηκε κι ένας αδιάφθορος να σηκώσει τη χώρα στις πλάτες...

Ε, φυσικά, για τον Γιώργο Παπανδρέου μιλάμε. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι;

Εκανε, άλλωστε, και την πρόταση που φέρνει τα πάνω - κάτω. Να μαζευτούνε - λέει - όλα τα κόμματα για να λύσουν το πρόβλημα της μίζας στην Ελλάδα!

Ελα, όμως, που η «μίζα» πάει πακέτο με την επιχειρηματική δραστηριότητα! Γιατί αλλιώς ποιο νόημα έχει;

Αρα, μήπως (λέμε, μήπως) τα κόμματα που υποστηρίζουν την επιχειρηματική δραστηριότητα (είτε είναι «φιλελεύθερη», είτε «πράσινη», είτε «κοινωνική», είτε «εθνική») διαιωνίζουν και τη διαφθορά;

Πολύ λογικό συμπέρασμα, σε μια όμως παράλογη εποχή. Που, αν σκέφτεσαι με γνώμονα το συμφέρον του εργαζόμενου, σε θέλουν ...εκτός τόπου και χρόνου.

Σκεφθείτε μόνο πως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που και οι δύο μαζί πρέπει να έχουν επιδοτήσει τους εφοπλιστές (νόμιμα, παράτυπα ή όπως αλλιώς θέλετε) με ...τρεις προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους, μας μιλάνε για διαφάνεια!

Και ούτε ένα ευρώ από αυτά τα χρήματα να μην πήγε σε μίζα (λέμε τώρα και υποθέσεις εργασίας κάνουμε), πάλι είναι σκάνδαλο ολκής!

ΠΩΣ ΤΙΣ «ΠΕΤΑΕΙ» έτσι αυτές τις προβλέψεις η Κομισιόν! Θα έχουμε 8,5 εκατομμύρια άνεργους μέσα στην επόμενη χρονιά, μας δηλώνουν και δεν το έχουν σε τίποτε να τους αυξήσουν σε 10 εκατομμύρια ή 12 την επόμενη βδομάδα...

Οχι πως νοιάζονται έστω για έναν από αυτά τα εκατομμύρια. Ομως, ακόμα και τα δεινά που προξενούν στους λαούς προσπαθούν να τα ...γυρίσουν υπέρ τους. Θέλουν να φοβηθούμε και να αποδεχθούμε ως μόνη λύση την περικοπή δικαιωμάτων.

Ας έχουν υπόψιν τους, όμως, ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα λογαριάζουν. Και θα τους είναι ιδιαίτερα οδυνηρό να δουν αυτά τα εκατομμύρια έξω από τις επαύλεις τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

Επανιδρύσεις και ... πράσινα άλογα

Πριν πέντε χρόνια, ο Κ. Καραμανλής υποσχέθηκε «επανίδρυση του κράτους». Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου τάζει ...«επανίδρυση του σοσιαλισμού». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με άρθρο του στο «Βήμα», ισχυρίζεται ότι «πρέπει και να επανιδρυθεί»! Το ΠΑΣΟΚ μετά την απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας και την αδυναμία του να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, απόρροια της στρατηγικής του σύγκλισης με τη ΝΔ, επιδιώκει να βρει ένα καινούργιο «περιτύλιγμα» ικανό να χειραγωγήσει εκ νέου τα λαϊκά στρώματα. Αξιοποιώντας, για το σκοπό αυτό, την ίδια την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, ενός συστήματος που με την πολιτική του υπέρ του κεφαλαίου υπηρετεί, το ΠΑΣΟΚ σπέρνει νέες αυταπάτες και κηρύσσει την επιστροφή του δήθεν στις ...«σοσιαλιστικές αξίες», αναζητώντας μάλιστα «νέους κανόνες» για την εφαρμογή τους.

Ποιες είναι, όμως, οι νέες βάσεις, πάνω στις οποίες το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου διακηρύττουν ότι θα «επανιδρύσουν το σοσιαλισμό»; Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ μια «καλύτερη σοσιαλιστική διακυβέρνηση» που θα είναι το «αντίδοτο στις υπερβολές της παγκοσμιοποίησης», θα προχωρήσει σε «ριζικές μεταρρυθμίσεις» στη λειτουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας και θα στηριχθεί πάνω «σε ένα πράσινο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης». Οι συγκεκριμένες προτάσεις του Γ. Παπανδρέου φαντάζουν εύηχες, αλλά έρχονται να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου και της αναπαραγωγής του. Μέσα στην κρίση του, το σύστημα αναζητά λύσεις, αφ' ενός για να διατηρήσει την κερδοφορία του και αφ' ετέρου για να χειραγωγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις και να αποτρέψει την ταξική πάλη.

Η σοσιαλδημοκρατία ως έτερος πόλος διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, σε όλες τις σύγχρονες επιλογές στην παρούσα φάση, έρχεται να αναλάβει αυτό το «καθήκον». Μέσω της «πράσινης ανάπτυξης» προσφέρει καινούργια πεδία στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να επενδύσουν τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους, ενώ συγχρόνως δεσμεύεται ότι θα τους παρέχει φτηνά εργατικά χέρια. Δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τις υποσχέσεις του Γ. Παπανδρέου για ...«πράσινη ευημερία», δεν κρύβει ότι αυτή στηρίζεται στους επιχειρηματίες. Που είναι εχθροί των εργατών. Οσο για τις διακηρύξεις περί μιας «άλλης διακυβέρνησης» που θα θέσει «κανόνες» στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, αυτές έρχονται για να δημιουργήσουν την ψευδεπίγραφη αίσθηση στα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να αποτρέψουν την αμφισβήτηση του συστήματος, ότι χωρίς να θιγούν οι σχέσεις εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, μπορεί να επιτευχθεί μια «καλύτερη διαχείρισή» του.

Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου έρχονται να καλλιεργήσουν στο λαό την κάλπικη ιδέα της ύπαρξης «δύο πόλων», της «προόδου» και της «συντήρησης», που δήθεν εκφράζεται μέσα από διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή και την καθημερινότητα και μέσα σ' αυτήν την επιχείρηση εντάσσουν και την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για τη «διαφάνεια» και τη «διαφθορά», σε μια προσπάθεια να κρύψουν τις ταυτόσημες πολιτικές επιλογές με τη ΝΔ. Την ίδια τακτική το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε με συνέπεια και όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν τσάκισε κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα, με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας. Σ' αυτές τις πολιτικές και χρησιμοποιώντας τα ίδια ανακυκλώσιμα υλικά σήμερα το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται την «επανίδρυση του σοσιαλισμού». Ο ελληνικός λαός οφείλει να επιστρατεύσει τη μνήμη και τις εμπειρίες του και να το καταδικάσει μαζί με τη ΝΔ.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ