Περί «ύβρεως, εμπάθειας και ψεύδους», κάνει λόγο στο κύριο άρθρο της η «Αυγή» της Κυριακής σε ό,τι αφορά την κριτική που κάνει το ΚΚΕ στην πολιτική του ΣΥΝ. Παίρνοντας ένα απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, από τη συγκέντρωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, θεωρεί την κριτική του Κόμματος «συκοφαντία». Το απόσπασμα όμως που παραθέτει είναι αυτό που αποδεικνύει τη δική της εμπάθεια και συκοφαντία εκ μέρους της. Ελεγε η Αλέκα Παπαρήγα, αφού είχε αναφερθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές νεοφιλελεύθερων και σοσιαλιστών, «ζημιά κάνουν στο κίνημα οι λεγόμενες αριστερο-ανανεωτικές δυνάμεις της ΕΕ, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, που ανησυχεί μήπως δεν προχωρήσει η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση». Κάθε αριστερός μπορεί να σκεφθεί τι δεν είναι άραγε αλήθεια σε αυτό! Μήπως δεν κάνουν ζημιά αυτές οι δυνάμεις όταν σπέρνουν την αυταπάτη ότι η ΕΕ, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός που εξυπηρετεί και μόνο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, μπορεί να αποκτήσει τάχατες κοινωνικό πρόσωπο;

Θα 'χουμε λοιπόν άδικο να πούμε ότι για την εφημερίδα του ΣΥΝ ισχύει απόλυτα και σε αυτή την περίπτωση το «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»; Αλλά ας πάμε και λίγο παρακάτω...

Ομως η «Αυγή» είναι σαφής για τον προσανατολισμό της στον ευρωμονόδρομο. Λέει για να αποδείξει το δήθεν «αδιέξοδο» της γραμμής του ΚΚΕ: «Η κλιμάκωση της επίθεσης (σ.σ. εννοεί του ΚΚΕ στο ΣΥΝ) πρέπει να αποδοθεί στη δυναμική του αριστερού ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα. Το μήνυμα από τη Γαλλία δεν ασκεί μόνο καθοριστική πίεση στα κέντρα εξουσίας του νεοφιλελευθερισμού, αλλά απέδειξε περίτρανα πόσο αδιέξοδη είναι η γραμμή της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και οργανώνει μια συσπείρωση των ευρωπαϊκών αριστερών δυνάμεων - και της ελληνικής ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς - σε θέσεις υπέρ της κοινωνικής Ευρώπης»!

Αυτό και μόνο το απόσπασμα φτάνει, χωρίς σχόλια, για να αποδείξει τη θέση του ΚΚΕ, ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απεγκλωβιστούν από τις δυνάμεις του δικομματισμού που προωθούν με όλα τα μέσα την πολιτική του κεφαλαίου που επιτάσσει και η ΕΕ και ταυτόχρονα να απαλλαγούν και από τις αυταπάτες που σπέρνουν τα διάφορα «αναχώματα» της ριζοσπαστικοποίησης του κόσμου, όπως ο ΣΥΝ και οι συν αυτώ... Το διπλό ΟΧΙ και στο «ευρωσύνταγμα» και στην ίδια την ΕΕ, είναι ο μονόδρομος για το λαό, αν θέλει να αλλάξει τη ζωή του. Και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Αρκεί, άραγε, απλά και μόνο να παραμείνει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του δημοσίου η «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ) για να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα, να επιβιώσει και να αναπτυχθεί; Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει μια κυβέρνηση που θα επιβάλει ένα καθεστώς ορθολογικής έστω διαχείρισης, η απάντηση είναι περισσότερο όχι, παρά ναι. Εκτός κι αν η ΟΑ εφαρμόσει την ίδια τακτική με τις ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, σε όλους τους τομείς (εργασιακές σχέσεις, μισθολογικά, τιμολογιακά, σχεδιασμός δρομολογίων, κλπ., κλπ.). Σε διαφορετική περίπτωση, δε θα αντέξει στον εντεινόμενο συνεχώς ανταγωνισμό και θα κληθεί και πάλι το δημόσιο να καλύψει τα ελλείμματα. Δηλαδή, να πριμοδοτεί εμμέσως τα κέρδη των ιδιωτικών εταιριών. Με άλλα λόγια, ακόμη και στην προαναφερόμενη, εντελώς υποθετική περίπτωση, η ΟΑ δε θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Οπως ακριβώς δε λειτουργούν προς όφελος του λαού οι ιδιωτικές εταιρίες.

Αναφέραμε το παράδειγμα της ΟΑ, γιατί είναι περισσότερο χαρακτηριστικό και χειροπιαστό. Το ίδιο ισχύει, όμως, και για όποια άλλη επιχείρηση, υπηρεσία ή τομέα οδηγείται σήμερα στην ιδιωτικοποίηση (π.χ. λιμάνια, ΔΕΗ, κλπ.). Η ανάγκη των γενικότερων ριζικών αλλαγών, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που προτείνει το ΚΚΕ, είναι σήμερα περισσότερο κι από φανερή. Μόνο στο πλαίσιο αυτό μπορούν να λειτουργήσουν και να αναπτυχθούν προς όφελος του λαού οι προαναφερόμενοι τομείς και επιχειρήσεις.