Στο κυριακάτικο "Εθνος" είδαμε να φιγουράρουν πρωτοσέλιδα εννέα φερέλπιδες πολιτικοί, πάνω από τον βαρύγδουπο τίτλο της εφημερίδας "Σ' αυτούς ποντάρουμε για το μέλλον" και με υπέρτιτλο "Γκάλοπ: Οι πολιτικοί και οι παράγοντες που θα μας κυβερνήσουν", ενώ στο ρεπορτάζ της εφημερίδας επισημαίνεται ότι "πολιτικά πρόσωπα τα οποία κινούνται στην πλειοψηφία τους στον Κεντροαριστερό χώρο,με προεξάρχοντα τον σημερινό Πρωθυπουργό, θα κυριαρχήσουν στη ζωή της χώρας τα επόμενα χρόνια"!!!

Εχετε απορία να μάθετε ποιοι περιλαμβάνονται στους εκλεκτούς της εφημερίδας του κ. Μπόμπολα και όχι μόνο; Θαυμάστε τους (κατά σειρά προτιμήσεως του γκάλοπ, αλλά και της εφημερίδας): Σημίτης, Αβραμόπουλος, Καραμανλής, Κωνσταντόπουλος, Τσοβόλας, Λαλιώτης, Πάγκαλος, Βενιζέλος, Τσοχατζόπουλος. Από εμάς ουδέν περαιτέρω σχόλιον...

Να μας επιτρέψουν, όσοι συνάδελφοι σε έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ισχυρίζονται, τις μέρες αυτές, ότι "επιτέλους, η Ευρωπαϊκή Ενωση συνειδητοποιεί τώρα το κουρδικό πρόβλημα", να έχουμε σοβαρότατες επιφυλάξεις - τουλάχιστον - για την ορθότητα των εκτιμήσεών τους.

Η ΕΕ και ιδιαίτερα χώρες όπως η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία γνωρίζουν και μάλιστα πολύ καλά, χρόνια τώρα, το λεγόμενο κουρδικό πρόβλημα. Τίποτε, όμως, δεν κάνουν για την αντιμετώπιση και την επίλυσή του. Αντίθετα, ιδιαίτερα οι γερμανικές κυβερνήσεις, εφαρμόζουν μια πολιτική διωγμών ενάντια στο προοδευτικό κουρδικό κίνημα και συνεχίζουν τον πολεμικό εξοπλισμό της Τουρκίας, παρότι γνωρίζουν πως τα όπλα αυτά χρησιμοποιούνται και στις αλλεπάλληλες πολεμικές επιχειρήσεις στην Ανατολική Τουρκία.

Αλλού φαίνεται να βρίσκονται οι αιτίες του ιδιαίτερου... ενδιαφέροντος, που δείχνει τις μέρες αυτές η ΕΕ, για το Κουρδικό και μάλλον πρέπει να αναζητηθούν στους ανταγωνισμούς της με τις ΗΠΑ στην περιοχή αυτή...

Σύμφωνα με το νόμο 1866/89, για την ιδιωτική τηλεόραση, αλλά και με τον 2328/95, τα ιδιωτικά κανάλια πρέπει να αποδίδουν στο κράτος το 2% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων τους. Το υπουργείο Τύπου, όμως, με πρόσφατο έγγραφό του ζητά από τα ιδιωτικά κανάλια, που εκπέμπουν σε πανελλαδική κλίμακα, να αποδώσουν το ποσό αυτό, για τη χρονική περίοδο από το 1995 και μετά. Ουσιαστικά, δηλαδή, τους χαρίζει τις πριν το 1995 οφειλές, οι οποίες ανέρχονται - σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς - στο ποσό των 10 δισεκατομμυρίων δραχμών.

Δε φθάνει, δηλαδή, που παρακρατούν παράνομα, χρόνια τώρα, τα όσα οφείλουν στο δημόσιο, τους τα χαρίζουν κιόλας... Ισως, να περιλαμβάνεται και το "μέτρο" αυτό στη γενικότερη λογική του "λιγότερου κράτους"...

Μπορεί ο πρωθυπουργός και οι διάφοροι άλλοι κυβερνητικοί αρμόδιοι να ισχυρίζονται κάθε τόσο ότι έχει βελτιωθεί το πραγματικό εισόδημα των εργαζόμενων, αλλά διαψεύδονται ακόμη και από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας. Το πραγματικό, λοιπόν, μέσο διαθέσιμο εισόδημα του μέσου μισθωτού το 1997 είναι μικρότερο κατά 3,7 ποσοστιαίες μονάδες από το επίπεδο του 1990. Αυτό λέει η Τράπεζα στο τελευταίο "Οικονομικό Δελτίο" της. Μια απώλεια, που οφείλεται - πάντα σύμφωνα με το "Δελτίο" - στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών την περίοδο 1991-93 και στην αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση της περιόδου 1994-97.

Και μιλάμε, για το μέσο εισόδημα. Η κατάσταση στο χώρο των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων είναι πολύ χειρότερη...

"ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ Ο ΛΑΟΣ - Δεν αντέχουν άλλο στη φτώχεια και την πείνα οι εργαζόμενοι". Αυτός ήταν ο χτεσινός, πρωτοσέλιδος τίτλος της "Αυριανής". Και μη νομίσετε πως άλλαξε στρατόπεδο, σταματώντας την ολόπλευρη στήριξη της κυβέρνησης Σημίτη. Οχι, βέβαια. Επιχειρεί, όμως, να προειδοποιήσει για τις επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις, ώστε να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα... Αλλωστε, το κείμενο του πρωτοσέλιδου θέματος είναι αρκετά αποκαλυπτικό: "Να βρει γρήγορα τρόπο ο πρωθυπουργός να περιορίσει τη λαϊκή αγανάκτηση, ικανοποιώντας κάθε δίκαιο αίτημα των μισθωτών, των συνταξιούχων και των επαγγελματιών"...

Μη νομίζετε, όμως, ότι δεν υπάρχουν ανάλογα και χειρότερα παραδείγματα και στη γηραιά μας ήπειρο, ακόμη και στη χώρα μας. Ο καπιταλισμός είναι ίδιος παντού και τα περί "ανθρώπινου προσώπου" είναι αποκλειστικά και μόνο στα όνειρα ορισμένων.

Μήπως χρειάζεται να θυμίσουμε την ελληνική επιχείρηση, που έβαζε όριο (!) ακόμη και στις φυσικές ανάγκες των εργατριών που απασχολούσε; Μάλλον όχι. Δε λείπουν, άλλωστε, τα σχετικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή... Διαβάσαμε, όμως, κάτι άλλο και το αναφέρουμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των σύγχρονων τάσεων υπερεκμετάλλευσης: Οι δημοτικοί υπάλληλοι στην πόλη Χάρλοου του Εσσεξ είναι υποχρεωμένοι, όταν κάνουν ένα διάλειμμα για τσιγάρο, να "σταματούν τα ρολόγια τους". Αυτό σημαίνει ότι - λόγω του ελαστικού ωραρίου - πρέπει να συμπληρώσουν στο τέλος του ωραρίου τον αντίστοιχο χρόνο δουλεύοντας...

Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα της "κεντροαριστερής" υποψηφιότητας της Μαρίας Δαμανάκη. Χρειάστηκαν τόσες μεθοδεύσεις - καπελώματα, πλαγιοκοπήσεις, αλληλοκαρφώματα και ανοιχτοί εκβιασμοί έναντι αλλήλων στην ηγεσία και μεταξύ των ηγετικών παραγόντων ΣΥΝ μέχρι που η ...μαμή κάλπη (του ΣΥΝ...) να επικυρώσει την προαποφασισμένη "Κεντροαριστερή συνεργασία" ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στο Δήμο της Αθήνας. Ομως, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, κι ενώ η υποψηφιότητά της έχει να αντιμετωπίσει τις έντονες αντιδράσεις όχι μόνον ηγετικών στελεχών της ηγεσίας ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως τις αντιδράσεις των ίδιων των οπαδών του κόμματός της, η Μ. Δαμανάκη αγωνιά τώρα και για την τελική απόφαση - επικύρωση της υποψηφιότητάς της από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει: Καλές οι διαβεβαιώσεις και το "πράσινο" του Κ. Σημίτη, αλλά καθώς "τα μάτια της βλέπουν πολλά" τον τελευταίο καιρό με τις φιέστες και τα αλισβερίσια ηγετικών κυβερνητικο-κομματικών παραγόντων του ΠΑΣΟΚ με τον απερχόμενο δήμαρχο Αθήνας, πολύ θέλει η οργάνωση του ΠΑΣΟΚ να την "αδειάσει"; Αλλά, μάλλον είναι υπερβολικοί οι φόβοι της Μ. Δαμανάκη. Απλώς στο ΠΑΣΟΚ περιμένουν για να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά της "πακέτο" με τους άλλους "πράσινους" υποψήφιους στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά, έτσι, για να εμπεδωθεί συνολικά η "Κεντροαριστερή συνεργασία"...