Η «νέα διακυβέρνηση» της ΝΔ βρήκε τον... τελετάρχη της στο πρόσωπο του υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Μ. Λιάπη. Τον τίτλο αυτό ο Μ. Λιάπης τον... κατέκτησε επαξίως και άνευ σοβαρού ανταγωνισμού, αφού σχεδόν το μισό χρόνο της υπουργικής του θητείας τον έχει αφιερώσει σε πάσης φύσης τελετές. Χτες ο Μ. Λιάπης «τελετάρχησε» στην παράδοση των 121 νέων αστικών λεωφορείων φυσικού αερίου, στο αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ, στου Ρέντη. Το θέμα φυσικά δεν είναι πού και πότε επιλέγει ο υπουργός να προβάλλει το «έργο» του, αλλά αυτό καθ' αυτό το έργο. Στη χτεσινή τελετή λοιπόν ο Μ. Λιάπης υπερηφανεύτηκε ότι «προχωρά η ανανέωση των υποδομών της ΕΘΕΛ με τα νέα αμαξοστάσια στην Ανθούσα και το Θριάσιο». Εμείς θυμίζουμε απλώς στον υπουργό ότι ειδικά το αμαξοστάσιο της Ανθούσας, δεν είναι αμαξοστάσιο, αλλά απλώς χώρος στάθμευσης των λεωφορείων, χωρίς - έστω και υποτυπώδη - υποδομή. Εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 1999. Εκτοτε εγκαινιάζεται σχεδόν κάθε χρόνο, αν και παραμένει στην ίδια κατάσταση με πρόχειρες κτιριακές εγκαταστάσεις, χωρίς χώρους υγιεινής για τους εργαζόμενους, χωρίς ράμπες, χωρίς... Και μπορεί ο υπουργός να μίλησε για «ανανέωση υποδομών» και «νέα αμαξοστάσια», αλλά απ' όσο γνωρίζουμε, για το συγκεκριμένο «αμαξοστάσιο» της Ανθούσας, ακόμα δεν υπάρχουν ούτε καν μελέτες για κτιριακές εγκαταστάσεις, για χώρους συντήρησης κλπ. Αλήθεια κύριε υπουργέ, πότε να περιμένουμε την τελετή εγκαινίων του πραγματικού αμαξοστασίου στην Ανθούσα;

Ενδεικτικό της χρόνιας «νόμιμης» και παράνομης κλοπής που υφίστανται οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο - και όχι μόνο - από τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι η πρόσφατη απόφαση της ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου για επιστροφή, σε συνταξιούχο του Δημοσίου, ποσού που παρανόμως παρακρατήθηκε επί χρόνια από το κράτος. Περίπτωση που φυσικά αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις παρακρατήσεων σε επιδόματα, μισθούς και συντάξεις.

Χαρακτηριστικό της κλοπής που συντελείται σε βάρος του συνόλου των δημόσιων υπαλλήλων είναι το οικογενειακό επίδομα. Το 1984 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε αυθαίρετα ότι αν δύο σύζυγοι δουλεύουν στο Δημόσιο μόνο ένας από τους δύο θα παίρνει το οικογενειακό επίδομα. Το 1997 πάλι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέκτεινε τη ρύθμιση αυτή ακόμα και σε συζύγους που ένας δουλεύει στο δημόσιο και ο άλλος στον ιδιωτικό τομέα.

Τα παραπάνω αποτελούν συνειδητές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που, έτσι, καταληστεύουν αυθαίρετα ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους. Μάλιστα το μέγεθος της αυθαιρεσίας τους είναι τέτοιο που ορισμένες φορές ακόμα και τα δικά τους τα δικαστήρια τούς ξεμπροστιάζουν. Απέναντι σε αυτή την πολιτική αυθαιρεσία, πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση που θα δώσουν οι εργαζόμενοι. Η επιστροφή των κλεμμένων προϋποθέτει την ανάπτυξη αγώνων που θα καταδικάζουν την αντεργατική πολιτική και τους φορείς της και θα διεκδικούν δικαιώματα που αντιστοιχούν στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες τους.