Ενδεικτικό της χρόνιας «νόμιμης» και παράνομης κλοπής που υφίστανται οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο - και όχι μόνο - από τις εκάστοτε κυβερνήσεις είναι η πρόσφατη απόφαση της ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου για επιστροφή, σε συνταξιούχο του Δημοσίου, ποσού που παρανόμως παρακρατήθηκε επί χρόνια από το κράτος. Περίπτωση που φυσικά αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι περιπτώσεις παρακρατήσεων σε επιδόματα, μισθούς και συντάξεις.

Χαρακτηριστικό της κλοπής που συντελείται σε βάρος του συνόλου των δημόσιων υπαλλήλων είναι το οικογενειακό επίδομα. Το 1984 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε αυθαίρετα ότι αν δύο σύζυγοι δουλεύουν στο Δημόσιο μόνο ένας από τους δύο θα παίρνει το οικογενειακό επίδομα. Το 1997 πάλι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέκτεινε τη ρύθμιση αυτή ακόμα και σε συζύγους που ένας δουλεύει στο δημόσιο και ο άλλος στον ιδιωτικό τομέα.

Τα παραπάνω αποτελούν συνειδητές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που, έτσι, καταληστεύουν αυθαίρετα ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους. Μάλιστα το μέγεθος της αυθαιρεσίας τους είναι τέτοιο που ορισμένες φορές ακόμα και τα δικά τους τα δικαστήρια τούς ξεμπροστιάζουν. Απέναντι σε αυτή την πολιτική αυθαιρεσία, πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση που θα δώσουν οι εργαζόμενοι. Η επιστροφή των κλεμμένων προϋποθέτει την ανάπτυξη αγώνων που θα καταδικάζουν την αντεργατική πολιτική και τους φορείς της και θα διεκδικούν δικαιώματα που αντιστοιχούν στις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες τους.