Η ανακοίνωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), έχει ενδιαφέρον. Λέει ότι αλλάζουν οι συσκευασίες με τις οποίες προμηθεύει κάποιες μεγάλες αλυσίδες όπως τα «ΚΑΡΦΟΥΡ», τα «ΤΣΑΜΠΙΟΝ» και τον «ΜΑΣΟΥΤΗ», που διαθέτουν τη ζάχαρη με δικό τους σήμα. Αυτό που δε λέει η ανακοίνωση είναι ότι όταν η ζάχαρη πωλείται με το σήμα των σούπερ μάρκετ είναι πάντα φθηνότερη από τις περιπτώσεις που το σήμα είναι απευθείας της ΕΒΖ. Γιατί; Απλά και μόνο επειδή οι εκπρόσωποι των μεγάλων κύρια αλυσίδων κάνουν «παιχνίδι» με τις κάποιες τιμές, προκειμένου να λειτουργούν ως κράχτες για περισσότερη πελατεία, αφού προφανώς κανείς δεν μπαίνει στο κατάστημα μόνο για ένα κιλό ζάχαρη...

Το όργιο που υπάρχει στην αγορά με τις τιμές, σε ό,τι αφορά τις διαφορές τους από ράφι σε ράφι και από μαγαζί σε μαγαζί, το ξέρουμε όλοι μας, αφού το... γευόμαστε καθημερινά. Είναι ένα όργιο που στηρίζεται στα μεγάλα περιθώρια κέρδους που εξακολουθούν να υπάρχουν, για όλους τους κρίκους της βιομηχανικής επεξεργασίας, διακίνησης και εμπορίας του συνόλου των προϊόντων. Αυτού του είδους τα παιχνίδια όμως, αποδεικνύουν πως υπάρχουν και πολύ μεγάλα περιθώρια για συγκράτηση των τιμών. Μόνο που αυτό δε γίνεται, με παρακάλια και ευχές, αλλά με ένα σύστημα σχέσεων - σε ένα άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα - στα πλαίσια του οποίου οι τιμές θα ορίζονται κεντρικά και θα ισχύουν για όλους...