ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φτηνά σενάρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν ξέρουμε αν η εφημερίδα «Η άποψη» έχει την αξίωση να ονομάσουμε ρεπορτάζ το σχετικό με το ΚΚΕ θέμα στην σελίδα 10. Ενα αντιΚΚΕ σεναριάκι της συμφοράς είναι, όπου για το ΚΚΕ μιλά κάθε καρυδιάς καρύδι, και εν προκειμένω ο Μ. Κοψίδης και κάποιος Θ. Φωτόπουλος που συστήνεται ως μέλος του ΚΚΕ(μ-λ)! Αυτοί οι δύο, μαζί με τον συντάκτη, την αντιΚΚΕ εμπάθεια και τη φαντασία τους, αποφαίνονται για το θαυμασμό της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προς τον «πατερούλη Ι. Στάλιν», ο οποίος θαυμασμός «αποτυπώνεται στα συμπεράσματα του πρόσφατου Συνεδρίου» ενώ επιβεβαιώνεται και από τη «δημόσια κόντρα με τον Θ. Πάγκαλο και το ΠΑΣΟΚ αλλά και από τη διένεξη με τον ΣΥΡΙΖΑ»!

Οι «ειδικοί» ΚΚΕδολόγοι αποφαίνονται ότι: «Ο Περισσός έχει περιχαρακωθεί σε ένα σύγχρονο σταλινισμό και δεν έχει πολιτική συμμαχιών, τα αντιϊμπεριαλιστικά του συνθήματα είναι ακίνδυνα, τα συμπεράσματα του συνεδρίου οδηγούν στη δικτατορία του προλεταριάτου και ας μη χρησιμοποιείται αυτός ο όρος γιατί παραπέμπει στο καθεστώς της Σοβιετικής Ενωσης. Οσοι μπορούσαν να αντισταθούν έφυγαν, τώρα δεν κουνιέται φύλλο στο ΚΚΕ» (Μ. Κοψίδης) και εντοπίζουν τα κρυφά ελατήρια αυτής της συμπεριφοράς του ΚΚΕ στην προσπάθειά του να αλιεύσει ψήφους απ' τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ... Θα λέγαμε πως όταν η βλακεία συναντιέται με το αντιΚΚΕ μένος τα αποτελέσματα είναι απολαυστικά. Πάντως, όλες αυτές οι ανοησίες είναι ουσιαστικά ομολογίες της λύσσας που τους έχει πιάσει που το ΚΚΕ ολοκλήρωσε το Συνέδριό του με επιτυχία, έβαλε στόχους ανασύνταξης και αντεπίθεσης για το λαϊκό κίνημα και συνεχίζει την αταλάντευτη δράση του στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.

Υπηρεσία στο κεφάλαιο

Οσο μιλούν, παρά τις σκόπιμες ασάφειες ενίοτε και διγλωσσίες, οι οπορτουνιστές αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής τους και το πόσο επιζήμια είναι αυτή για τους εργαζόμενους. Γράφει στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Γ. Δραγασάκης για την κρίση και παραθέτει ορισμένες προτάσεις χαρακτηρίζοντας την εφαρμογή τους «ανάγκη». Προτείνει λοιπόν ανάμεσα σε άλλα «να υιοθετηθούν για όλη την ΕΕ ένα ελάχιστο κοινό κατώτατο όριο φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη, καθώς και ένα ελάχιστο επίπεδο κοινωνικών ορίων σε ό,τι αφορά στα εργασιακά δικαιώματα, τους μισθούς, τα ωράρια, προσαρμοσμένα στο επίπεδο παραγωγικότητας της κάθε χώρας». Παρακάτω «να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης των οικονομιών των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων»...

Στο όνομα της οικονομικής κρίσης και επισείοντας την απειλή πλήρους κατεδάφισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ο Γ. Δραγασάκης προτείνει να συμφωνήσουν οι εργαζόμενοι στο... πόσα θα χάσουν, για να μην τα χάσουν όλα. Γιατί όμως ντε και καλά οι εργαζόμενοι πρέπει να χάσουν; Και τι είδους υπηρεσία στους εργαζόμενους προσφέρουν τέτοιες προτάσεις, την ώρα που είναι κρίσιμης σημασίας η οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης τους ώστε την κρίση να την πληρώσει η πλουτοκρατία; Υπηρεσία στο κεφάλαιο προσφέρουν και με αυτή την πρόταση όπως και με την άλλη να στηριχτούν οι οικονομίες των χωρών της Ανατ. Ευρώπης και των Βαλκανίων, γιατί η οικονομία δεν είναι ουδέτερη έννοια. Η συγκεκριμένη είναι καπιταλιστική.

Μιλούν τη «γλώσσα» της ανταγωνιστικότητας...

Μαθήματα υποταγής στην κερδοφορία της εργοδοσίας παραδίδει το σωματείο εργαζομένων στη «ΦΡΗΣΛΑΝΤ ΕΛΛΑΣ ΑΕ». Το οποίο με ανακοίνωσή του ενημερώνει ότι συζήτησε με τη διοίκηση της εταιρείας και συμφώνησαν: ότι η εταιρεία μπορεί να μετακινεί όποτε και όπου θέλει έναν εργαζόμενο «στα πλαίσια της οικονομικής δυσπραγίας της αγοράς». Αλλά και ότι τα μεροκάματα και οι μισθοί θα μείνουν το 2009 καθηλωμένα στα επίπεδα του πληθωρισμού. Δηλαδή θα μειωθούν, αφού ο πληθωρισμός κινείται πιο κάτω από το 5,5% που ορίζει ως ποσοστό αύξησης από 1/5/2009 η σύμβαση της ΓΣΕΕ.

Ως σωστός «εταίρος» της εργοδοσίας, που μοιράζεται την ίδια αγωνία για την ανταγωνιστικότητα» της ΦΡΗΣΛΑΝΤ, το σωματείο φροντίζει μάλιστα να εξηγήσει στους εργαζόμενους ότι «η απόδοση των εργαζομένων αλλά και η γενικότερη οικονομική κατάσταση και προοπτικές της εταιρείας είναι από τα κύρια κριτήρια της εξασφάλισης των θέσεων εργασίας». Ορθά - κοφτά, δηλαδή, τους λέει «τσιμουδιά και τα κεφάλια μέσα, κάντε ό,τι πει η διοίκηση, γιατί αλλιώς είστε χαμένοι»... Δυναμώνοντας και με αυτό τον τρόπο την ανασφάλεια που ενίσχυσαν οι απολύσεις που έγιναν πριν μερικές μέρες στην Πάτρα...

... καλύτερα κι από την εργοδοσία

Στην ίδια κατεύθυνση, βαφτίζει «οικειοθελή παροχή» της επιχείρησης δικαιώματα των εργαζομένων, των οποίων ο σεβασμός εναπόκειται στις αντοχές των ταμείων της. «Οικειοθελής εταιρική παροχή» βαφτίζεται η αύξηση σε επιχειρησιακό επίπεδο, για της οποίας τη διασφάλιση (σε επίπεδα αντίστοιχα των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων) θα έπρεπε να παλεύει κανονικά το σωματείο. «Οικειοθελής συνεισφορά» βαφτίζεται και η καταβολή ενός εφάπαξ ποσού για έξοδα μετακίνησης, που κατοχυρώνει ήδη η κλαδική σύμβαση.

Το σωματείο μιλά τη γλώσσα της «ανταγωνιστικότητας» καλύτερα κι από εργοδότη! Αφού, όπως ενημερώνει, «οι παραπάνω οικειοθελείς παροχές δίδονται ως επιβράβευση για την επίτευξη του στόχου ανάπτυξης πωλήσεων της εταιρείας και μπορούν να αναθεωρηθούν κατά την κρίση της οποτεδήποτε». Δηλαδή, δικαιώματα υπάρχουν όταν, εφόσον και όπως το επιτρέπουν οι πωλήσεις της εταιρείας.

Πώς να μην έχουν αγανακτήσει οι εργαζόμενοι και να μην απορρίπτουν τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όταν τέτοιες περιπτώσεις τολμούν να αυτοχαρακτηρίζονται «εκπρόσωποι των εργαζομένων»;...

Επίκαιρη η ανάγκη για αντισεισμική θωράκιση... .

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ» και ο σεισμός στην Ιταλία. Σχεδόν 150 άνθρωποι νεκροί αλλά, τι να κάνουμε ...συμβαίνουν αυτά. Ισως είναι και μια καλή ευκαιρία να επιδεικνύουν κάποιοι τον ανθρωπισμό τους.

Ελα, όμως, που πάντα την πληρώνουν απλοί άνθρωποι της καθημερινότητας που υποτίθεται ότι κάποιος κρατικός μηχανισμός υπάρχει για να τους προστατεύει.

Γιατί για πολυτελείς βίλες που πλήττονται από φυσικές καταστροφές δεν ακούμε και τόσο συχνά. Πρέπει να ...υπερβάλλει εαυτόν η φύση για να συμβεί τέτοιο πράγμα.

Τα μηνύματα αλληλεγγύης μεταξύ των κυβερνήσεων δίνουν και παίρνουν φυσικά, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση. Ξέρουμε, άλλωστε, από τέτοια πράγματα στην Ελλάδα.

Και τη «Ρικομέξ» τη θυμόμαστε, και τις φωτιές του προπέρσινου Αυγούστου και διάφορα άλλα δείγματα του «προηγμένου ευρωπαϊκού κράτους» στο οποίο ζούμε...

ΠΑΝΤΩΣ, ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ηγέτες συνεδριάζουν αυτές τις μέρες για το μέλλον μας, με αφορμή την «οικονομική κρίση». Αλλο ένα ...«φυσικό φαινόμενο» κι αυτό, για το οποίο κανείς δε φταίει.

Ομως - όπως και κάθε τι άλλο - πρέπει κατά την γνώμη τους να το πληρώσουν οι λαοί, που φυσικά θα χάσουν δουλειές, δικαιώματα, κατακτήσεις και αξιοπρέπεια. Αυτά είναι ...αυτονόητα.

Μάλλον τους χρειάζεται ένας άλλου τύπου σεισμός με «θύμα» τις πολιτικές τους.

ΜΑ ΤΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ να ακούει κι αυτό το ΠΑΣΟΚ τούτες τις μέρες με την υπόθεση Παυλίδη. Εφοπλιστές που λάδωναν, προκειμένου να προωθηθούν συμφέροντά τους. Ακουσον - άκουσον...

Και επίσης διαπλοκή εφοπλιστικού κεφαλαίου με την εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας ή Αιγαίου.

Τα μαθαίνουν εκεί στο ΠΑΣΟΚ και μένουν με ανοιχτό το στόμα. Εμβρόντητοι μπροστά στην κατάντια του πολιτικού κόσμου...

Μήπως να δώσει εντολή να αποχωρήσουν ο Γιώργος Παπανδρέου; Δεν αντέχουν, οι άμωμοι αυτοί άνθρωποι, να εκτίθενται ξαφνικά σε τόση παρακμή. Είναι ασυνήθιστοι...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η ΝΑΤΟική απειλή

Την αναθέρμανση της απειλής που αποτελεί το ΝΑΤΟ για τους λαούς και την υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης σηματοδοτούν οι αποφάσεις που ελήφθησαν και όσα άλλα δρομολογήθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας, η οποία ολοκληρώθηκε το Σάββατο στο Στρασβούργο. Ταυτόχρονα, πιο άμεση φαντάζει η απειλή για τον ελληνικό λαό, λόγω της ακόμα πιο βαθιάς και πιο ενεργής εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όπως προκύπτουν από τις νέες δεσμεύσεις που ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση.

Με τη διακήρυξη περί «νέας στρατηγικής αντίληψης» του ΝΑΤΟ, που υιοθέτησαν οι 28 αρχηγοί κρατών, ουσιαστικά γίνεται ένα είδος κωδικοποίησης του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, που άρχισε να διαμορφώνεται μετά το 1991, περιλαμβάνοντας «νέους ρόλους», «διεύρυνση ορίων», «νέα δόγματα» περί «ασύμμετρων απειλών», «προληπτικούς πολέμους», «αντιτρομοκρατικό πόλεμο» κλπ και προλειαίνεται το έδαφος για την αναθεώρηση του ισχύοντος Στρατηγικού Δόγματος του ΝΑΤΟ του 1999, στην επόμενη Σύνοδο του 2010. Η παρούσα Σύνοδος του Στρασβούργου έβαλε επί τάπητος την «παγκοσμιοποίηση» της ιμπεριαλιστικής απειλής με όλο της το στρατιωτικό και πολιτικο-οικονομικό περιεχόμενο. Γι' αυτό και γίνεται καθορισμός στόχων πολιτικών παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ ανά τον πλανήτη, με τη χρησιμοποίηση της στρατιωτικής του ισχύος, και οι λεγόμενες νέες απειλές, αποτελούν το όχημα για την παγκόσμια διείσδυση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ο γνωστός ρόλος του «παγκόσμιου χωροφύλακα» φαίνεται δεν επαρκεί για τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, γι' αυτό βάζουν στη ρότα της ΝΑΤΟικής λαίλαπας, εκτός από την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και ζητήματα «ενεργειακής ασφάλειας», «προστασίας του κλίματος», «αντιμετώπιση της πειρατείας», «αντιμετώπιση καταστροφών», «μη διάδοση των πυρηνικών όπλων» και άλλα. Στο μεταξύ, δεν ξεχνάνε το Αφγανιστάν και τη μέσω αυτού διείσδυση στην Ασία και ενισχύουν την ένταση του πολέμου.

Από κοντά σπεύδει η ελληνική κυβέρνηση, η οποία διατηρεί και ενισχύει την παραδοσιακή συμμαχία των ελληνικών κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, που κατά τα 58 χρόνια της ΝΑΤΟικής ομηρείας της Ελλάδας, έθεσαν τα πάντα στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Ειδικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ των τελευταίων χρόνων έβαλαν στην ημερήσια διάταξη τη διεκδίκηση για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας ενισχυμένου ρόλου στα πλαίσια του ενδοϊμπεριαλιστικού καταμερισμού. Μέσα σε αυτή τη λογική κινούμενος ο Κ. Καραμανλής προσφέρει τώρα ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά του Αφγανιστάν αναλαμβάνοντας το αεροδρόμιο της Καμπούλ, νοσοκομείο στο πολεμικό πεδίο και αναγγέλλοντας την έξοδο της ελληνικής δύναμης από την Καμπούλ και την ανάληψη αποστολών μέσα στη ζώνη του πυρός. Το κλίμα αυτό της πιο βαθιάς εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πυρήνα, εκφράζει και η διεκδίκηση από την ελληνική κυβέρνηση για στελέχωση από Ελληνα αξιωματούχο της κρίσιμης θέσης του αναπληρωτή ΓΓ στη διεύθυνση λειτουργίας του ΝΑΤΟ.

Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με την ελληνική συμμετοχή σε όλο το πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των ενεργειακών οδών, περιέχει νέους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Η αντιιμπεριαλιστική πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για απεγκλωβισμό της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι ο μόνος δρόμος για την προάσπιση της ειρήνης, όσο και ισότιμης συνεργασίας προς όφελος των λαών. Αμεσος στόχος πάλης η αποχώρηση της ελληνικής δύναμης από το Αφγανιστάν και από όλες τις ιμπεριαλιστικές αποστολές.