Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, λοιπόν, με χτεσινή της ανακοίνωση με αφορμή τη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), χαρακτηρίζει τις δεσμεύσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, που είναι νέες γενναίες επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού, ακόμα πιο φτηνοί εργαζόμενοι, εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας, ως «πρωτοβουλίες» για την τόνωση της «βαριάς βιομηχανίας» της ελληνικής οικονομίας, του τουρισμού. «Μυξοκλαίει», δε, γιατί, όπως αναφέρει, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Τουρισμού δε βρήκαν «καμία λέξη υποστήριξης και διασφάλισης των θέσεων των εργαζομένων...».

Την ίδια στιγμή που εκφράζει την απογοήτευσή της γιατί ο πρωθυπουργός και υπουργός Τουρισμού δε «βρήκαν καμία λέξη υποστήριξης και διασφάλισης των θέσεων των εργαζομένων...», σπεύδει να δώσει τα διαπιστευτήριά της στους εργοδότες αφού ωμά δηλώνει ότι «η κοινωνία και η πολιτεία οφείλουν να τους στηρίζουν και να τους επιδοτούν γενναιόδωρα...»! Παραπονιέται, όμως, γιατί οι εργοδότες «δεν διστάζουν να επιδεικνύουν ακραία δείγματα βουλιμίας και ανάλγητης αντικοινωνικής συμπεριφοράς...». Δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου το κεφάλαιο λειτουργεί με μοναδικό σκοπό και στόχο το κέρδος, την αρπαγή όλο και μεγαλύτερου μέρους του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι - και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες κρίσης το κεφάλαιο γίνεται ακόμα πιο επιθετικό για τη διασφάλιση και θωράκιση της κερδοφορίας του - αλλά κάποιοι αχόρταγοι εργοδότες.

Τέλος, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας επιτίθεται με μια εμετική φρασεολογία στους εργαζόμενους και στο κλαδικό Συνδικάτο της Αθήνας χαρακτηρίζοντας «νεοσταλινικές φασίζουσες φωνούλες του Περισσού...» τους συγκεντρωμένους του κλάδου - μετά από κάλεσμα του κλαδικού Συνδικάτου - έξω από το Μέγαρο Μουσικής, προχτές, όπου γινόταν η Γενική Συνέλευση του ΣΕΤΕ, στην οποία τόσο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ όσο και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας (απόφοιτος της Ακαδημίας της ΓΣΕΕ) έσπευσαν να ανταποκριθούν με την παρουσία τους. Με τέτοια συνδικαλιστική ηγεσία οι εργαζόμενοι του κλάδου πάνε στην κόλαση...

Ο αντικομμουνισμός είναι πολυκέφαλος, έχει πολλές όψεις. Συνήθως, όταν τα έντυπα της αστικής τάξης, αναφέρονται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τις περνάνε από γενεές δεκατέσσερις, κάνοντας λόγο για ολοκληρωτικά, ανελεύθερα και καταπιεστικά καθεστώτα, οι πολίτες των οποίων ζούσαν υπό τη σκιά του τρόμου. Αυτός είναι ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός, ο οποίος «άνθισε» την περίοδο του «ψυχρού πολέμου», αλλά έκανε και πάλι την εμφάνισή του στις μέρες μας, ως αντίδοτο στην άγρια καταστολή και τη βίαιη επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο σε βάρος των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Τι κάνουν όμως οι αντικομμουνιστές μας, όταν πρέπει να διαχειριστούν προπαγανδιστικά επιφανείς προσωπικότητες, που αναδείχθηκαν από τα... ολοκληρωτικά καθεστώτα και μέσα από το έργο τους άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους στην ιστορία της ανθρωπότητας; Πολύ απλά διαχωρίζουν τις προσωπικότητες αυτές από το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα στο οποίο ζούσαν και τις περισσότερες φορές εμφανίζουν τους ανθρώπους αυτούς αντίθετους με το σοσιαλισμό. Παλιά μας τέχνη κόσκινο.

Ετσι, στην περίπτωση των γιορταστικών εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο διάστημα με τον θρυλικό πλέον Γιούρι Γκαγκάριν, επειδή δεν είχαν τίποτα αντισοσιαλιστικό να του προσάψουν, απλώς περιορίστηκαν να αναφερθούν στο γεγονός. Θεώρησαν περιττό να αναφέρουν, ότι ο γιος ενός εργάτη έγινε ο πρώτος κοσμοναύτης της ανθρωπότητας, ή ότι τη στιγμή που η δυτική προπαγάνδα παρομοίαζε τις κοινωνίες αυτές με τους ανθρώπους των σπηλαίων, η διαστημική τεχνολογία έκανε άλματα στη Σοβιετική Ενωση.

Αλλο παράδειγμα, είναι πώς ο αστικός Τύπος υποδέχθηκε την εκ νέου προβολή του θαυμάσιου ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Ρομ «Αληθινός φασισμός». Διαβάζουμε π.χ. στο ηλεκτρονικό «Βήμα» πόσο μεγάλος σκηνοθέτης και δάσκαλος ήταν ο Ρομ, αλλά παράλληλα, επικαλούμενο δηλώσεις του Ελληνα σκηνοθέτη και μαθητή του Ρομ Φ. Λαμπρινού, αναφέρει ότι την εποχή της προβολής του ντοκιμαντέρ ο Ρομ ελάμβανε απειλητικά μηνύματα, επειδή η ταινία του θεωρήθηκε φιλοεβραϊκή και αντισταλινική... Πάντα κατά τον Φ. Λ., ο Ρομ τού εκμυστηρεύτηκε ότι... ο κομμουνισμός δεν έχει μέλλον...

Ετσι προσπαθούν να αμαυρώσουν τα λαμπρά επιτεύγματα του σοσιαλισμού, αλλά και τη μνήμη ανθρώπων, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να διαψεύσουν όσα αναφέρουν οι σημερινές αντικομμουνιστικές γραφίδες, επειδή απλά, έχουν εγκαταλείψει το μάταιο τούτο κόσμο...