ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 8 Ιούλη 2004
Σελ. /28
Το μαχαίρι στο κόκαλο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Απ' ό,τι φαίνεται, η φράση «θα φτάσω το μαχαίρι στο κόκαλο», συνηθίζεται από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς. Και μπορεί, βέβαια, η φράση αυτή να αντανακλά την έκταση και το βάθος των προβλημάτων και ακόμη περισσότερο την αποπνεόμενη μπόχα και σαπίλα, αλλά οι μετέπειτα πράξεις, κάθε άλλο παρά τη δικαιώνουν. Τη φράση αυτή είχε πει ο Κ. Σημίτης, αμέσως μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του «ΣΑΜΙΝΑ» και οι πάντες γνωρίζουν σήμερα τι επακολούθησε. Και μόνο το γεγονός, πως τις μέρες αυτές οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας έχουν σηκώσει μπαϊράκι και απαιτούν, εδώ και τώρα, την πλήρη απελευθέρωση της ασυδοσίας τους, φτάνει και περισσεύει, για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Την ίδια φράση - λένε οι δημοσιογραφικές πληροφορίες - είπε προχτές και ο Κ. Καραμανλής, αναφερόμενος στην επικρατούσα κατάσταση στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όταν δέχτηκε τους ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο πρωθυπουργός έχει ήδη δώσει εντολές και «σύντομα θα υπάρξουν θεαματικές ανακοινώσεις από τους συναρμόδιους υπουργούς». Δε θέλουμε να προτρέξουμε, αλλά οι διοχετευόμενες αυτές πληροφορίες, μας θυμίζουν την παροιμία, «Οπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε και μικρό καλάθι»...

Η ντουζίνα του Παλαιοκρασσά

Ούτε ένα, ούτε δύο! Δώδεκα «δικά» του παιδιά τακτοποίησε προχτές ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Γ. Παλαιοκρασσάς! Με προχτεσινή σχεδόν ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ, εγκρίθηκε η σύσταση νέου γραφείου, αποτελούμενου από 2 γραμματείς, 3 συμβούλους και 7 στελέχη με απόσπαση ή μετάθεση, με σκοπό να παράσχουν βοήθεια στον πρόεδρο για να ολοκληρώσει το έργο του! Ποιο έργο του; Να αυξήσει τα κέρδη της ΔΕΗ των βιομηχάνων και όσων ιδιωτών μπαίνουν στο παιχνίδι της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, να παραχωρηθεί σε ευρύτερο ποσοστό η ΔΕΗ στο ιδιωτικό κεφάλαιο, να αυξήσει την τιμή του ρεύματος...

Τυπικά, βέβαια, ο Γ. Παλαιοκρασσάς δεν έχει αρμοδιότητες στη ΔΕΗ, αφού αυτές είναι εκχωρημένες, στο σύνολό τους, στον διευθύνοντα σύμβουλο της Επιχείρησης. Αυτό, όμως, δεν τον εμποδίζει να προσλάβει μια ντουζίνα κόσμο... Φανταστείτε να είχε και τις ουσιαστικές αρμοδιότητες! Οχι, που θα άφηνε την ευκαιρία να βολέψει τους «δικούς» του! Αλλωστε, δεν μπορεί η ΝΔ να υστερήσει των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στο ...άθλημα της ρουσφετολογίας...

Οι «ανεξάρτητες αρχές»...

Θυμάστε, τι έλεγαν οι τότε κυβερνώντες (ΠΑΣΟΚ), όταν πρωτομίλησαν για τις λεγόμενες «ανεξάρτητες αρχές», παρουσιάζοντάς τες ως το πλέον ρηξικέλευθο μέτρο προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων, διαφάνειας και ελέγχου της κεντρικής εξουσίας; Θυμάστε ότι στην ίδια, ουσιαστικά, κατεύθυνση βρίσκονταν ο ΣΥΝ και η ΝΔ και μόνο το ΚΚΕ έλεγε ότι, τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι υπόλοιποι, πουλάνε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες;

Σημειώνουμε το γεγονός, όχι μόνο γιατί πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια και ο καθένας πλέον μπορεί να κάνει τον απολογισμό των διάφορων «ανεξάρτητων αρχών», που έχουν στο μεταξύ δημιουργηθεί. Από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, μέχρι τον «Συνήγορο του πολίτη» και τις «αρχές» διασφάλισης του απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων. Το σημειώνουμε, επίσης, γιατί η προχτεσινή παρουσία στη Βουλή των προέδρων των δυο τελευταίων «αρχών» (Διασφάλισης Απορρήτων και Επικοινωνιών και Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων) ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική. «Δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ελέγχους. Δεν έχουμε ούτε έναν μηχανικό, ούτε καν γραμματέα», είπε ο πρώτος. «Αν δε στελεχωθούν οι αρχές, θα καταστούν αναποτελεσματικές. Μάλιστα, αναμένουμε να μας μειώσουν τον προϋπολογισμό», συμπλήρωσε ο δεύτερος.

... και ο ρόλος τους

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ομολόγησαν την πλήρη αδυναμία τους να παίξουν τον υποτιθέμενο ρόλο τους. Παραμένουν, όμως, στις θέσεις τους. Κι όχι μόνον παραμένουν. Δίνουν τις αναγκαίες, σύμφωνα με τους αντίστοιχους νόμους, άδειες για την παράδοση των προσωπικών στοιχείων πολιτών, ακόμη και σε χώρες εκτός ΕΕ (π.χ. όσων ταξιδεύουν προς ΗΠΑ), για την προσωρινή έστω λειτουργία των εκατοντάδων ηλεκτρονικών καμερών παρακολούθησης στην Αθήνα και τις άλλες Ολυμπιακές πόλεις και τη δημιουργία τεράστιας βάσης δεδομένων, κλπ.

Για να λέμε, επομένως, τα πράγματα με τ' όνομά τους, όχι μόνο δε διασφάλισαν τα δημοκρατικά δικαιώματα οι λεγόμενες ανεξάρτητες αρχές, αλλά και έχουν μετατραπεί σε φύλλο συκής για τη συστηματική παραβίασή τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Και μπορεί οι εκάστοτε κυβερνώντες - χτες του ΠΑΣΟΚ, σήμερα της ΝΔ - να κάνουν τη «δουλιά» τους και να έχουν τις δικές τους, μεγάλες ευθύνες για τα κάθε λογής αντιδημοκρατικά μέτρα, αλλά και όσοι συμμετέχουν στις «ανεξάρτητες αρχές», συναινώντας στα μέτρα αυτά και εξωραΐζοντας την εφαρμογή τους, έχουν τις δικές τους. Είναι συνένοχοι, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι.


Τα προεδρικά...

ΑΠΟΡΙΑ: Τι είναι αυτό, που γνωρίζει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και αγνοούμε οι υπόλοιποι, σχετικά με την Προεδρία της Δημοκρατίας και τους ενδεχόμενους υποψηφίους; Οταν μιλάει για «ανώδυνη λύση» που «μπορεί να μην είναι η καλύτερη», όλο και κάτι θα έχει στο μυαλό του.

Αυτό, πάντως, που σίγουρα «φωτογραφίζει» με τέτοιου είδους δηλώσεις, είναι η πραγματικότητα. Αυτή που λέει πως όλα όσα ακούμε περί «σεβασμού των πολιτειακών θεσμών» από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ιστορίες για πλατιά λαϊκή κατανάλωση και μόνο.

Σενάρια, σχετικά με το τι τους βολεύει καλύτερα, έχουν αμφότεροι στο μυαλό τους. Εκτός πια κι αν υπάρχουν συμφωνίες, που φυσικά πολύ αργότερα θα δουν το ...φως του ήλιου.

ΕΑΝ κάποιος έρθει τις μέρες που θα διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στο σπίτι σας και κολλήσει στους τείχους αφίσες κάποιας συγκεκριμένης εταιρίας, ή αν κρεμάσει στο μπαλκόνι σας ένα γιγαντο-πανό με εταιρικό σήμα, μη δίνετε σημασία. Χορηγός θα είναι...

Ισως το σπίτι σας να έχει επιλεγεί ως ένα από τα 500 διαφημιστικά σημεία, που προβλέπονται για τους «χορηγούς» στο σχετικό νομοσχέδιο που ψήφισαν χτες η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων.

Βλέπετε (όπως λέει και η σχετική διαφήμιση του «2004»), οι εταιρίες που είναι χορηγοί μπορούν σχεδόν να ...κάνουν ό,τι θέλουν. Γιατί (μεταξύ μας) μπορεί να λένε ότι οι Αγώνες γίνονται για τους αθλητές και τον κόσμο, αλλά, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη, αυτοί μάλλον είναι ο τελευταίος τροχός της άμαξας.

Βεβαίως, πολύ ενδιαφέρον θα είχε κάποτε να μας πληροφορήσουν τι ακριβώς προσέφεραν όλοι αυτοί οι «χορηγοί» και πόσα κέρδη αποκόμισαν από αυτήν την ιστορία. Ετσι, για να ξέρουμε ποιοι είναι οι λόγοι που οφείλουμε - όπως μας λένε - να τους ευγνωμονούμε.

Πώς να αθληθούν οι νέοι;

Η επιτυχία της εθνικής μας στο Euro 2004 συγκίνησε το πανελλήνιο, έκανε μικρούς και μεγάλους, άντρες και γυναίκες, να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο, να πανηγυρίσουν, να βγουν στους δρόμους. Παράλληλα, όμως, γονιμοποίησε το έδαφος για προβληματισμό γύρω από την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε μια ανάλογη αθλητική επιτυχία - κι ελπίζουμε να μην είναι η τελευταία - ωστόσο για να έχει συνέχεια, όπως όλοι θέλουν, η ανοδική πορεία του ελληνικού αθλητισμού, για να μην είναι θέμα συγκυρίας και ξεφουσκώσει πρέπει να αλλάξουν ριζικά κάποια πράγματα.

Μαζί με το κύπελλο, είναι γεγονός ότι θα τονωθεί το ενδιαφέρον του κόσμου για συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες και μετά τις ελληνικές σημαίες, θα παρουσιάσουν θεαματική αύξηση σε πωλήσεις οι μπάλες και τα αθλητικά παπούτσια. Οπως το 1987 μαμάδες ονειρεύονταν τους γιους τους μελλοντικούς Γκάληδες και Γιαννάκηδες, τώρα θα ονειρεύονται να τους δουν στη θέση του Ζαγοράκη ή του Χαριστέα. Ομως, πώς και πού μπορεί ένα παιδί να παίξει σήμερα ποδόσφαιρο, να αθληθεί γενικότερα, όταν στο σχολείο το μάθημα της γυμναστικής συμπιέζεται χρονικά και υποβαθμίζεται, όταν στις γειτονιές τα γήπεδα είναι είτε ανύπαρκτα, είτε παρατημένα, όταν για να μπορέσει να μπει σε μια ομάδα - ακόμα και ερασιτεχνική - χρειάζεται ένα κονδύλι από τον ήδη επιβαρυμένο οικογενειακό προϋπολογισμό...; Παραπέρα, είναι γνωστό ότι η ποδοσφαιρική ζωή του τόπου κινείται γύρω από 3 - 4 ΠΑΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και των «οργανωμένων οπαδών», ενώ χιλιάδες αθλητικές ομάδες φυτοζωούν χωρίς κρατική επιχορήγηση, χωρίς καμιά μέριμνα. Είναι, επίσης, γνωστό ότι ακόμα και η απλή παρακολούθηση ενός αγώνα κοστίζει. Σε τελική ανάλυση, όπως έχει η σημερινή κατάσταση, ο αθλητισμός κοστίζει για τους πολλούς και φέρνει τεράστια κέρδη για τους λίγους.

Απέναντι, λοιπόν, σ' αυτούς που βλέπουν την επιτυχία της εθνικής ως μια ευκαιρία για να θησαυρίσουν ακόμα περισσότερο από την εκμετάλλευση του αθλητισμού, η απάντηση του λαού και κυρίως της νεολαίας δεν μπορεί παρά να είναι η διεκδίκηση μαζικού λαϊκού αθλητισμού, που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων και όχι στην απαξίωσή της. Ενάντια στην αντίληψη που κυριαρχεί και προπαγανδίζεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο ότι το μοντέλο αθλητισμός - επιχείρηση είναι μονόδρομος, λαός και νεολαία πρέπει να προτάξουν την ανάγκη για οργάνωση και διοίκηση του αθλητισμού τέτοια, που θα δίνουν κύριο βάρος στη στήριξη και ανάπτυξη του σχολικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού και θα έχουν επαρκή οικονομική, υλικοτεχνική, επιστημονική στήριξη από το κράτος.

Σήμερα κάποιοι φωνάζουν «σε δύο χρόνια... φέρτε μας τη Βραζιλία», για να μπορούν όμως τα «παιδιά μας» να παίζουν και να απολαμβάνουν τον αθλητισμό σε δύο και σε πέντε και σε δέκα χρόνια, πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να αποκτήσει ο λαός και η νεολαία μαζικά πρόσβαση σε αυτόν.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ