"Ο Καλαμπόκας δεν πήγε μόνος του εκεί που πήγε. Το κόμμα τον έστειλε να κάνει ό,τι έκανε. Και τώρα δεν μπορούμε ούτε τα χρήματα της δίκης να του εξασφαλίσουμε, λόγω της κατάστασης που περνάμε..."!

Αυτά είπε και ετόνισε, με το γνωστό του στιλ, ο τέως βουλευτής της ΝΔ Μανωλάκος, κατά την παρουσία του σε προχτεσινοβραδινή εκπομπή του "Σκάι"! Και μόνον όταν είδε να τον καρφώνουν τα αμήχανα και απορημένα βλέμματα των συνομιλητών του, μάσησε πως δεν εννοεί ότι είναι ένοχος ο Καλαμπόκας... Ολοι, βέβαια, κατάλαβαν τι το ανατριχιαστικό εννοούσε ο "από τα γενοφάσκελά του" - όπως θα έλεγε και ο αρχηγός του - ακραιφνής δεξιόφρων, που δεν ανέχεται στην παράταξή του ούτε κεντρώους ...στιλ Μάνου, ας πούμε!

Ασφαλώς και έχει τη σημασία του το χτεσινό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου της Βουλής. Περισσότερο, όμως - αν όχι αποκλειστικά - αφορά κόντρες και διαμάχες μεταξύ επίδοξων και δοκιμασμένων διαχειριστών, οι οποίοι εξαρτούν την ψήφο τους από το κατά πόσο τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν στο παιχνίδι της εξουσίας και στη νομή της.

Από αυτή την άποψη η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος μπορεί να ισχυριστεί, ότι δε διατρέχει σοβαρό κίνδυνο η συνοχή του ΠΑΣΟΚ και η ενότητα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Επίσης, είναι βάσιμο - και πολύ μάλιστα - το επιχείρημα ότι η μη υποστήριξη του υποψηφίου για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής δε συνιστά πολιτικό "πρόβλημα", με την έννοια ότι δεν υπάρχουν πολιτικές διαφωνίες από τους "διαμαρτυρόμενους". Εξάλλου την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετώπισε κανένα ουσιαστικά πρόβλημα στην ψήφιση αντιλαϊκών μέτρων και νομοσχεδίων.

Ομως δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς, ιδιαίτερα ο Κ. Σημίτης, ότι μερικές φορές ο αδυσώπητος αυτός αγώνας για τη συμμετοχή και μοιρασιά της εξουσίας, μπορεί να έχει απρόβλεπτα συμβάντα και άλλες από τις επιδιωκόμενες από το κατεστημένο, εξελίξεις. Ιδιαίτερα, όταν οι λαϊκοί αγώνες δυναμώνουν και ο λαός παρεμβαίνει καταλυτικά στις εξελίξεις και στην αλλαγή των συσχετισμών...

Ως τελευταία λέξη του εκσυγχρονισμού επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβερνητική προπαγάνδα τη σχεδιαζόμενη ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται στους γενικούς γραμματείς των υπουργείων να πολιτεύονται.

Φυσικά, πρόκειται για αστείους ισχυρισμούς. Το πελατειακό σύστημα δεν κτυπιέται απλά και μόνο με τέτοια μέσα. Αλλωστε, όταν "βρωμάει" το "κεφάλι" είναι λίγο - πολύ νομοτελειακή και αναπόφευκτη η τύχη της... "ουράς", είτε αυτή πολιτεύεται είτε όχι, είτε ρουσφετολογεί για τον εαυτό της είτε για τον προϊστάμενό της υπουργό ή το κόμμα συνολικά.

Υποψιαζόμαστε, όμως, ότι είναι άλλοι οι πραγματικοί λόγοι, που ωθούν τα κυβερνητικά επιτελεία σ' αυτό το μέτρο. Λόγοι, πολύ πιο πεζοί, που σε τελευταία ανάλυση στηρίζονται σε αντιδημοκρατικές και αντιδραστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Και εννοούμε, ότι θέλουν γενικούς γραμματείς, οι οποίοι θα είναι ικανοί για την προώθηση του οποιουδήποτε μέτρου, χωρίς να έχουν ενδοιασμούς και επιφυλάξεις και χωρίς να λογαριάζουν το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος των ενεργειών τους.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη διάσταση στο όλο θέμα. Το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός επιλέγει αυτή, ως πρώτη ρύθμιση, προδικάζει τη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που θα ακολουθήσει. Για αυτό και θωρακίζει τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και επιχειρεί να εξασφαλίσει στηρίγματα στις αντιλαϊκές πολιτικές του.

Αρχισε απο προχτες να λειτουργεί στη Σόφια στρατιωτικό τμήμα - γραφείο του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο της "διεύρυνσης προς ανατολάς", που αποτελεί και τη στρατηγική επιλογή της Συμμαχίας. Αν και το τμήμα αυτό, προς το παρόν, θα ασχοληθεί μόνο με την οργάνωση συναντήσεων των ΝΑΤΟικών επιτελείων με τη Βουλγαρία, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, πως μετά τα Σκόπια, όπου ήδη βρίσκονται εγκαταστημένες αμερικανονατοϊκές δυνάμεις, η λυκο-συμμαχία απλώνει τα δίχτυα της και στη Βουλγαρία.

Τι σημαίνουν, τώρα, όλα αυτά για την περιοχή, δε θέλει και πολλή σκέψη για να το καταλάβει κανείς: Η αμερικανική διπλωματία, με το ΝΑΤΟ ως μοχλό κρούσης, εδραιώνει τις θέσεις της στα Βαλκάνια, αγκαλιάζοντας - μέχρι ασφυξίας - τις χώρες της περιοχής, οι οποίες παρεμπιπτόντως, καλούνται να πληρώσουν και τα λειτουργικά έξοδα, όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, που θα συμμετέχει στην κάλυψη των εξόδων του νέου ΝΑΤΟικού γραφείου στη Βουλγαρία.