Ασφαλώς και έχει τη σημασία του το χτεσινό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου της Βουλής. Περισσότερο, όμως - αν όχι αποκλειστικά - αφορά κόντρες και διαμάχες μεταξύ επίδοξων και δοκιμασμένων διαχειριστών, οι οποίοι εξαρτούν την ψήφο τους από το κατά πόσο τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν στο παιχνίδι της εξουσίας και στη νομή της.

Από αυτή την άποψη η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος μπορεί να ισχυριστεί, ότι δε διατρέχει σοβαρό κίνδυνο η συνοχή του ΠΑΣΟΚ και η ενότητα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Επίσης, είναι βάσιμο - και πολύ μάλιστα - το επιχείρημα ότι η μη υποστήριξη του υποψηφίου για το αξίωμα του προέδρου της Βουλής δε συνιστά πολιτικό "πρόβλημα", με την έννοια ότι δεν υπάρχουν πολιτικές διαφωνίες από τους "διαμαρτυρόμενους". Εξάλλου την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αντιμετώπισε κανένα ουσιαστικά πρόβλημα στην ψήφιση αντιλαϊκών μέτρων και νομοσχεδίων.

Ομως δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς, ιδιαίτερα ο Κ. Σημίτης, ότι μερικές φορές ο αδυσώπητος αυτός αγώνας για τη συμμετοχή και μοιρασιά της εξουσίας, μπορεί να έχει απρόβλεπτα συμβάντα και άλλες από τις επιδιωκόμενες από το κατεστημένο, εξελίξεις. Ιδιαίτερα, όταν οι λαϊκοί αγώνες δυναμώνουν και ο λαός παρεμβαίνει καταλυτικά στις εξελίξεις και στην αλλαγή των συσχετισμών...