Ως τελευταία λέξη του εκσυγχρονισμού επιχειρεί να παρουσιάσει η κυβερνητική προπαγάνδα τη σχεδιαζόμενη ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται στους γενικούς γραμματείς των υπουργείων να πολιτεύονται.

Φυσικά, πρόκειται για αστείους ισχυρισμούς. Το πελατειακό σύστημα δεν κτυπιέται απλά και μόνο με τέτοια μέσα. Αλλωστε, όταν "βρωμάει" το "κεφάλι" είναι λίγο - πολύ νομοτελειακή και αναπόφευκτη η τύχη της... "ουράς", είτε αυτή πολιτεύεται είτε όχι, είτε ρουσφετολογεί για τον εαυτό της είτε για τον προϊστάμενό της υπουργό ή το κόμμα συνολικά.

Υποψιαζόμαστε, όμως, ότι είναι άλλοι οι πραγματικοί λόγοι, που ωθούν τα κυβερνητικά επιτελεία σ' αυτό το μέτρο. Λόγοι, πολύ πιο πεζοί, που σε τελευταία ανάλυση στηρίζονται σε αντιδημοκρατικές και αντιδραστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Και εννοούμε, ότι θέλουν γενικούς γραμματείς, οι οποίοι θα είναι ικανοί για την προώθηση του οποιουδήποτε μέτρου, χωρίς να έχουν ενδοιασμούς και επιφυλάξεις και χωρίς να λογαριάζουν το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος των ενεργειών τους.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη διάσταση στο όλο θέμα. Το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός επιλέγει αυτή, ως πρώτη ρύθμιση, προδικάζει τη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων που θα ακολουθήσει. Για αυτό και θωρακίζει τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και επιχειρεί να εξασφαλίσει στηρίγματα στις αντιλαϊκές πολιτικές του.