Ανθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιστορικοί δήμαρχοι που σημάδεψαν την πορεία του θεσμού, αλλά και άξιοι συνεχιστές της δράσης τους, δεν κρύβουν τη συγκίνησή τους, μιλώντας για το Μήτρο Σουλιμιώτη. Για το χαρακτήρα του, αλλά και τους αγώνες για να κάνει την πόλη του ανθρώπινη. Για να κάνει τους δημότες της περήφανους γι' αυτήν.

Ο επίτιμος δήμαρχος Καισαριανής, Παναγιώτης Μακρής,μιλώντας για τον Μ. Σουλιμιώτη, τονίζει: "Υπήρξε αγωνιστής σε όλη του τη ζωή. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά του κομμουνιστή. Σεμνός, αφοσιωμένος στο λαό και τα συμφέροντά του, αλληλέγγυος, δουλευτάρης. Ορθιος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Από μικρός, συμμέτοχος στους λαϊκούς αγώνες. Με δράση στην Κατοχή, στη μετέπειτα περίοδο. Στην εξορία την εποχή της χούντας. Πάντα παρών στο λαϊκό κίνημα, στο πλευρό των εργαζομένων".

Και ο Παν. Μακρής συνεχίζει: "Βρέθηκε στην Αγ. Βαρβάρα από την εποχή που ήταν ακόμα μια γειτονιά. Μια γειτονιά με πολλά και μεγάλα προβλήματα. Στηρίχτηκε στο λαό, ενδιαφέρθηκε για τα προβλήματά του και μαζί του τα αντιμετώπισε με επιτυχία. Στάθηκε δίπλα στους τσιγγάνους της περιοχής. Γι' αυτό και γνώρισε την αποδοχή και τη στήριξη όλων των δημοτών. Και δεν έπαιξε σοβαρό ρόλο μόνο στην πρόοδο της περιοχής του, αλλά και συνολικά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης".

Ο επίτιμος δήμαρχος Πετρούπολης, Νίκος Παξιμαδάς,αναφερόμενος στο Μήτρο Σουλιμιώτη, υπογραμμίζει: "Για τους αγώνες, το έργο και τις θυσίες του αείμνηστου συντρόφου Μήτρου δεν είναι ανάγκη να μιλήσω εγώ. Μίλησε και μιλά ο λαός της Αγίας Βαρβάρας που τόσο τον αγάπησε, τόσο τον εκτίμησε και του έδειξε τέτοιο σεβασμό που τον τιμούσε με την ψήφο του τόσα χρόνια". Σημειώνει πως είχε χαρακτήρα ήπιο, ήταν ευπροσήγορος και μειλίχιος, σε αντίθεση με τη σοβαρή του έκφραση ως εμφάνιση. "Ομως, συνεχίζει, όσο μειλίχιος, ήπιος και μαλακός ήταν στις σχέσεις του με τον κόσμο, τόσο και περισσότερο ήταν ανένδοτος, αλύγιστος, σκληρός στον εαυτό του και στους άλλους στις κομματικές του αρχές, στην εφαρμογή των κομματικών θέσεων και καθηκόντων του. "Το είπε το Κόμμα, το ζήτησε το Κόμμα" ήταν πάντοτε το θεμέλιο στη δράση του. Πετυχημένος κομμουνιστής στις υποχρεώσεις του στο λαϊκό κίνημα, το ίδιο πετυχημένος οικογενειάρχης, που αντάξιά του παραστεκόταν η γυναίκα του και όλη η οικογένειά του".

Και ο επίτιμος δήμαρχος Πετρούπολης καταλήγει πως "όσο αξέχαστος μένει και θα μείνει στην κοινωνία και στο Κόμμα, άλλο τόσο θα μείνει σε όσους τον γνώρισαν από κοντά και σε μένα, για τον πρόσθετο λόγο της προσωπικής μας φιλίας. Ας είναι αιώνια η μνήμη του".

Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Ελληνικού, Κώστας Κορτζίδης,επισημαίνει τη δυσκολία του να ανταποκριθεί στο χρέος του, απέναντι στο Μήτρο Σουλιμιώτη, και να πει δύο λόγια για αυτόν τον σύντροφο. "Τον πρωτογνώρισα, αναφέρει, στο στρατόπεδο "Λακκί" της Λέρου. Ημασταν συγκρατούμενοι. Δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις, ωστόσο μου έκανε εντύπωση ο ήρεμος χαρακτήρας του, η καθαρότητα της σκέψης του και κυρίως η αισιοδοξία του. Πάντοτε είχε να πει μια καλή κουβέντα ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες".

Ο ίδιος συνεχίζει πως ο σύντροφος Μήτρος υπηρέτησε με θάρρος και συνέπεια πάνω από είκοσι χρόνια, ως δήμαρχος του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η προσφορά του ήταν τεράστια. "Μπροστάρης πάντα στους αγώνες, σημειώνει, για τη λύση των προβλημάτων του δήμου του, αλλά και μπροστάρης γενικά στους αγώνες που έκανε η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ολοι κάτι μάθαμε από τον σύντροφο δήμαρχο Μήτρο Σουλιμιώτη. Ολοι κάτι πήραμε από τη συνέπειά του, από την καθαρή του σκέψη, από την κομματικότητά του. Αιώνια η μνήμη του. Τι άλλο να πούμε...".

Μπορεί να έχει περάσει ένας χρόνος από τη μέρα που "έφυγε" ο Μήτρος Σουλιμιώτης, αλλά από τότε δεν έχει περάσει ούτε μια στιγμή χωρίς να μνημονεύεται το όνομά του. Ο άνθρωπος - "σταθμός" για την Αγία Βαρβάρα, ο δήμαρχος που παρέλαβε μια "περιοχή νταμάρι" και τη μετέτρεψε σε δήμο - υπόδειγμα, είναι ζωντανός στο νου και στις ψυχές των ανθρώπων που τον γνώρισαν, που εργάστηκαν και αγωνίστηκαν μαζί του.

"Ο,τι κι αν πεις για τον Μήτρο είναι λίγα. Πώς να βρεις λόγια να περιγράψεις το μεγαλείο του;", αναρωτιόταν ένας εργαζόμενος του δήμου. "Για μας, που τον γνωρίσαμε, ο Σουλιμιώτης δεν έχει φύγει...", μονολογούσε ένας άλλος. Κι όλοι μαζί - είτε εργαζόμενοι, είτε απλοί δημότες - έψαχναν να βρουν τις κατάλληλες λέξεις, τις λέξεις που μπορούν να φτάσουν το ύψος "του πιο δίκαιου και εργατικού δημάρχου".

Στο γκαράζ του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, οι εργαζόμενοι δε θυμούνται απλά τον δήμαρχό τους, αλλά νοσταλγούν τις μέρες εκείνες που "η πόρτα του δημάρχου, όποια μέρα κι όποια ώρα, ήταν πάντα ανοιχτή για μας". Ο Ταξιάρχης Δρακούλης εργάζεται στο δήμο εδώ και 15 χρόνια. Ο τελευταίος χρόνος, όμως, ήταν διαφορετικός. "Σήμερα υπάρχουν πολλοί - και όχι μόνο εργαζόμενοι - που αναπολούν αυτόν τον δήμαρχο. Ο Μ. Σουλιμιώτης αντιπροσώπευε τους τελευταίους δημάρχους αγωνιστές. Δεν ενδιαφερόταν μόνο για το δήμο και τα προβλήματά του, αλλά κυρίως για τους εργαζόμενους", επισήμανε ο Τ. Δρακούλης. "Δεν ήταν μόνο δήμαρχος, ήταν κυρίως άνθρωπος. Με όλη τη σημασία της λέξης", συμπληρώνει ο Δημήτρης Ζώγος."Ηταν, για μας, τους εργαζόμενους, κάτι σαν πατέρας μας. Ηταν ο άνθρωπος που αναμόρφωσε την Αγ. Βαρβάρα, στο μέτρο του δυνατού και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Με την πραότητά του, που σε τίποτα δεν εμπόδιζε την αγωνιστικότητά του, έδειξε σε μας τους νεότερους πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε για την πρόοδο της κοινωνίας", τόνισε ο Μιχάλης Πετσώτης,εργάτης του δήμου εδώ και 25 χρόνια.

Ολοι τους έχουν να πουν μια διαφορετική ιστορία, ν' αφηγηθούν κάποιο περιστατικό. Αυτό, όμως, που όλοι θυμούνται και όλοι το λένε είναι η στάση του Μήτρου Σουλιμιώτη στη μεγάλη απεργία των εργαζομένων στους δήμους το 1983. Τότε η κυβέρνηση έκανε πολιτική επιστράτευση, αλλά ο δήμαρχος της Αγ. Βαρβάρας αρνήθηκε να παραδώσει τις καταστάσεις με τα ονόματα των εργαζομένων. "Προστάτευσε την απεργία μας, χωρίς να υπολογίσει τις επιπτώσεις", τόνιζαν όλοι οι εργαζόμενοι.

Στο ΚΑΠΗ, που ο Μ. Σουλιμιώτης δημιούργησε πριν από 12 χρόνια, συναντήσαμε την κοινωνική λειτουργό Φωτεινή Πετρόγιαννη."Ηταν έξι χρόνια πρόεδρος στο ΚΑΠΗ, ποτέ, όμως, δε μας έδωσε την αίσθηση πως ήταν αφεντικό μας. Δε μας είδε ποτέ ως υφιστάμενούς του, πάντα μας έβλεπε σαν συνεργάτες", θυμάται. Η Φωτεινή, μαζί με την Αναστασία Μέξα,επίσης εργαζόμενη στο ΚΑΠΗ, θεωρούν ως κύριο χαρακτηριστικό του Μ. Σουλιμιώτη το υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης που είχε. "Ηταν άνθρωπος που ποτέ του, μα ποτέ του, δε διέπραξε κάποια αδικία. Γι' αυτό, για μας, ο Μήτρος δεν έχει φύγει από κοντά μας. Υπάρχει, είναι δίπλα μας", λένε οι δύο γυναίκες.

Εκτός απ' τους εργαζόμενους, όμως, και οι δημότες της περιοχής μόνο καλές κουβέντες έχουν να πουν. Ο Κυριάκος Κρομυδάς είναι κάτοικος του δήμου απ' το 1931. Τότε που η περιοχή ήταν γεμάτη νταμάρια και ρέματα. "Δεν υπάρχουν λόγια γι' αυτόν τον άνθρωπο. Ακόμα και οι πέτρες τον ξέρουν εδώ. Οποιον και να ρωτήσεις, τα ίδια θα σου πει. Αμφιβάλλω αν θα περάσει πάλι - και όχι μόνο απ' την Αγ. Βαρβάρα - τέτοιος δήμαρχος, τέτοιος άνθρωπος, τόσο γνήσιος και αληθινός κομμουνιστής", λέει. Δίπλα του ο συνταξιούχος Κώστας Αννινος συμφωνεί και απλώς συμπληρώνει: "Αυτός ο άνθρωπος αξίζει κάθε τιμή...".