ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 26 Νοέμβρη 1998
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Απ' το Ρίο στο Μπουένος Αϊρες

Απ' το Ρίο, στο Κιότο, στο Μπουένος Αϊρες. Η παγκόσμια διάσκεψη για την κλιματολογική αλλαγή, με μετάθεση για τη λύση στο 2000. Οι ισχυροί πάντοτε ισχυροί. Η χάρτα του περιβάλλοντος απέτυχε. Η ανισοκατανομή της παραγωγής, ο λόγος του βιασμού της φύσης κατά 80% απ' τους ισχυρούς του κεφαλαίου ή 20% για τους υπόλοιπους, δεν αλλάζει την εικόνα και τις ευθύνες. Οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι, καπιταλιστές και χρηματιστές της παγκοσμιοποίησης, αρνήθηκαν πως η υπερκατανάλωση είναι η αιτία της περιβαλλοντικής κρίσης. Ουδεμία νύξη για τον Τρίτο Κόσμο. Ουδεμία αναφορά για τη μαζική εξαθλίωση που προκαλεί το κεφάλαιο στις φτωχές χώρες και το περιβάλλον, καμιά κουβέντα για την Αφρική, που την κατάντησαν χωματερή τοξικών αποβλήτων. Ουδεμία λέξη για το τι οδήγησε τον Τρίτο Κόσμο στην κατάρρευση και στην υποβάθμιση. Αλλά, ο κύκλος της ανάπτυξης ίσως φαίνεται για τον πλανήτη μας, πως κλείνει με αδιέξοδα καπιταλιστικά. Αυτό που είναι εμφανές τελικά, είναι ότι οι βιομηχανικές χώρες κατάφεραν να κλείσουν όλο τον κύκλο, της παραγωγής και της ανάπτυξης επ' ωφελεία τους και σε βάρος των πιο φτωχών λαών και του περιβάλλοντος.

Το θέμα είναι πολιτικό. Η παγκοσμιότητα του περιβάλλοντος, της οικολογίας, της παραγωγής αποτελούν πεδία ανταγωνισμών μεταξύ των λαών που παλεύουν για έναν κόσμο ανθρώπινο και των εξουσιών αυτών που παραμένουν αμετανόητα απαθέστατες για ό,τι κακό συμβαίνει στον πλανήτη μας, λόγω κέρδους. Η οικολογία, η τεχνολογία, η παραγωγή, αποτελούν μέρος των αντιθέσεων. Οι αλλαγές που συντελούνται παγκοσμίως, στον πολιτικό, κοινωνικό και γεωγραφικό χώρο πρέπει να μας κρατούν σε εγρήγορση. Εάν σήμερα η κυρίαρχη αξία για τον καπιταλισμό είναι η με κάθε θυσία "επιτυχία κέρδους", και ότι το προσωπικό όφελος συχνότατα αποβαίνει σε βάρος των συλλογικών αγαθών, προφανώς δείχνει πως δεν υπάρχει καμιά ηθική δέσμευση απέναντι στο ζήτημα της λεηλασίας της φύσης και του ανθρώπου. Τότε βρισκόμαστε σε μια ακόμη εκδήλωση των τάσεων του κεφαλαίου για καταστροφή: Το περιβάλλον, τα έργα του πολιτισμού και η ίδια η ζωή του ανθρώπου, είναι τα μόνιμα θύματα. Απ' το θνήσκον δάσος του Αμαζονίου, τις πυρκαγιές στη Σουμάτρα, ο κήπος είναι που φλέγεται! Η οικολογική θέση δεν είναι μόδα του περιθωρίου, είναι εγρήγορση και συμμετοχή για έναν κόσμο που φροντίζει για την πολιτική, την ηθική, και τον πολιτισμό. Είναι ταγμένη στην εμπέδωση των όρων του ζην και του ευ ζην. Δε δικαιούμαστε να καταστρέφουμε. Η κλιματική ωρολογιακή βόμβα, τα πρώτα σημάδια των αλλαγών είναι ήδη μετρήσιμα και ορατά. Οι κλιματικές αλλαγές, ίσως, είναι δυνάμει, η σημαντικότερη απειλή για το μέλλον της ανθρωπότητας και του περιβάλλοντος. Η αύξηση του θερμοκηπίου, των εκπομπών, των αερίων, τα μέγιστα έχουν βάση τις βιομηχανικές χώρες, που οδηγούν μαζί με το κυνηγητό του κέρδους, σε μια επιπλέον αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της Γης. Αύξηση της θερμοκρασίας, λιγότερα χιόνια, μικρότεροι παγετώνες, ο θάνατος των κοραλλιών, η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, εντεινόμενες καταιγίδες, πλημμύρες και θάνατος είναι το αποτέλεσμα του βιασμού της φύσης.

Και όμως. Η άσχημη αυτή κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Μπορεί να αλλάξει γιατί υπάρχουν λύσεις. Η παράλογη και προς όφελος του κεφαλαίου ανάπτυξη πρέπει να σταματήσει. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται. Ενα καλύτερο μέλλον δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν είναι ουτοπία. Είναι το μέλλον του σοσιαλισμού.

Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ


ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ
Του χρόνου οι φετινές αυξήσεις!

Απίστευτη κοροϊδία - και ταλαιπωρία - των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες με τη σιωπηρή συνδρομή της φιλοκυβερνητικής ηγεσίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες

Το υπουργείο Υγείας είναι το καθ' ύλην αρμόδιο υπουργείο για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ), όμως δε γνωρίζει πότε θα χορηγηθεί στους δικαιούχους η αύξηση του επιδόματος πρόνοιας.

Δεν πρόκειται για καμιά καινούρια αύξηση, αλλά για εκείνη την αύξηση στα επιδόματα πρόνοιας που χρωστά η κυβέρνηση στα ΑμΕΑ απ' την 1.1.1998. Είναι η ίδια αύξηση - κατά 10% - που εξήγγειλε με στόμφο ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης στις 25.2.1998.

Η αύξηση των επιδομάτων Πρόνοιας έχει ενσωματωθεί στο νόμο 2646/98 και απ' το υπουργείο Πρόνοιας έχει υπογραφεί η σχετική απόφαση. Πλην όμως βρίσκεται στα συρτάρια του υφυπουργού Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη και είναι άγνωστο πότε θα υπογραφεί και πολύ περισσότερο από πότε θα ισχύσει η καταβολή των αυξήσεων κατά 10%. Το σίγουρο είναι ότι θα δοθεί το 1999, καθώς η καταβολή των επιδομάτων γίνεται στις 13 κάθε δεύτερου μήνα. Ηδη έχει καταβληθεί το δίμηνο Σεπτέμβρη - Οχτώβρη του 1998 και το τελευταίο δίμηνο του 1998 (Νοέμβρης - Δεκέμβρης) θα καταβληθεί, το γρηγορότερο, το δεύτερο δεκαήμερο του Γενάρη του 1999. Επομένως - αν οι αυξήσεις χορηγηθούν στο επόμενο δίμηνο - σίγουρα θα πάνε για τις αρχές του 1999 ή ακόμα αργότερα, εφόσον δε δοθούν το επόμενο δίμηνο.

Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη. Αποφασίζει, δηλαδή, στην αρχή της χρονιάς κάποιες - εξευτελιστικές - αυξήσεις στα επιδόματα πρόνοιας, τις εξαγγέλλει προς επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και στη συνέχεια τις χορηγεί τον επόμενο χρόνο...

Το ίδιο έγινε και το 1997. Οι αυξήσεις - κατά 15% - δόθηκαν το Μάρτη του 1998 (!) - κι έτσι τα επιδόματα πρόνοιας διαμορφώθηκαν στα επίπεδα που φαίνονται στον πίνακα.

Εκτός απ' την καθυστέρηση των αυξήσεων των επιδομάτων, τα ΑμΕΑ αντιμετώπισαν και καθυστέρηση στην καταβολή των ίδιων των επιδομάτων το δίμηνο Σεπτέμβρη - Οκτώβρη 1998. Οταν όμως οι δικαιούχοι πήραν τις επιταγές και πήγαν να εισπράξουν τα χρήματα ανακάλυψαν ότι αυτές ήταν ακάλυπτες. Ετσι, άνθρωποι με τρομακτικές ανάγκες αντιμετώπισαν μια απίστευτη ταλαιπωρία. Τελικά η καταβολή των επιδομάτων άρχισε, με δέκα μέρες καθυστέρηση, την περασμένη Δευτέρα.

Στην αυθαίρετη απόφασή της για ετεροχρονισμένη χορήγηση των αυξήσεων η κυβέρνηση έχει τη σιωπηρή συνδρομή της ηγεσίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες - η οποία σε κάθε, άλλη, περίπτωση που βρίσκει αυτοπροβάλλεται ως ο θεσμικός εκφραστής του κινήματος των ΑμΕΑ. Ομως στην τελευταία συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου, όταν ο εκπρόσωπος της Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης Χ. Χουρδάκης έθεσε το θέμα της καθυστέρησης των αυξήσεων - που συνοδεύτηκε με την πρόταση για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και για τον προϋπολογισμό του 1999 - η πλειοψηφούσα - "όλων των αποχρώσεων" - φιλοκυβερνητική παράταξη τοποθετήθηκε αρνητικά.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ