Και όμως δεν τους υπερασπίστηκαν.

Η σημειολογία, η επιστήμη που ασχολείται με το σημαίνον και το σημαινόμενο, μπήκε και αυτή στην υπηρεσία άλλων αρχών και άλλων κέντρων αποφάσεων και χάραξης πολιτικής.

Το ψωμί, που θα πρέπει πια οι πολίτες αυτής της χώρας να το έχουν χορτάσει, δεν μπορεί να είναι το ένα μέρος ενός τριπτύχου. Πρέπει να καταργηθεί, αυτό υπονοείται ή επιβάλλεται.

Μήπως με τον ίδιο τρόπο δε θα πρέπει και οι Γάλλοι να διατηρούν το δικό τους τρίπτυχο, "Αδελφοσύνη - Ισότητα - Ελευθερία";

Πού βρίσκεται, λοιπόν, η ειρωνεία;

Ποιο σκοπό εξυπηρετούν οι βολές ενάντια σ' ένα σύνθημα, που εκτός του ότι τιμά την εξέγερση των φοιτητών - ιδιαίτερα εκείνη του Πολυτεχνείου - είναι και διαχρονικό;

Μήπως μας προετοιμάζουν για να δεχτούμε ανώδυνα τον επόμενο χρόνο τη λοιδορία του άλλου μέρους, της Παιδείας;

Το επόμενο βήμα, δηλαδή, να είναι η κατάργησή της, άσχετα με το ποιος θα είναι υπουργός ή ποια νομοσχέδια μεταρρύθμισης θα εκκρεμούν ή θα εφαρμόζονται;

Και μήπως, πάμε λίγο ακόμα πιο πέρα και σβήσουμε και το τρίτο μέρος του τρίπτυχου την ελευθερία, οπότε καμιά πορεία και κανένα σύνθημα δε θα μας χρειάζονται;

Αλλά είναι αλήθεια τόσο επιφανειακό αυτό το σύνθημα, ακόμα και σήμερα, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν οι διάφοροι που δεν τολμούν να εκφράσουν ξεκάθαρα την πραγματική τους σκέψη;

Χορτάσαμε ψωμί;

Μια νέα κυρία, στη Σύρο, μου διηγόταν μια μέρα πως το πρώτο πράγμα που κάνει ο πατέρας της κάθε πρωί είναι να πάει πρώτα στο φούρνο να πάρει ψωμί. Και όχι μόνο πηγαίνει, αλλά πριν βγει από την πόρτα, το αναγγέλλει δυνατά να τον ακούσουν και όλοι οι δικοί του και οι γείτονες.

Αναρωτιέται αν αυτό είναι ένα σύνδρομο από τα παιδικά του χρόνια, ή αργότερα από τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής ή αν όλα αυτά του έχουν δημιουργήσει μια ανασφάλεια τόσο δυνατή όσο η ζωή, αφού, προφανώς, ο πατέρας της ταυτίζει τη ζωή με το ψωμί.

Οσο για την Παιδεία, πέρα από τις οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις και αλλαγές προγραμμάτων, προσθέσεις και αφαιρέσεις, ποτέ δεν έπιασε ούτε καν πλησίασε το στόχο του 15% του προϋπολογισμού. Να το ξεχάσουμε αυτό;

Και η ελευθερία;

Για ποια ελευθερία μιλάμε; Εκείνη που σπάει κεφάλια και στέλνει τους φοιτητές στο νοσοκομείο;

Ποια ελευθερία; Εκείνη που μας κάνει ελεύθερους ν' ακούμε μπροστά στην τηλεόραση τα οικονομικά μέτρα που πρόκειται να μας επιβληθούν και επηρεάζουν άμεσα και κάθετα τη ζωή μας;

Εμείς το ξέρουμε και το έχουμε αποφασίσει.

Το ψωμί έχει το τίμημά του.

Η παιδεία έχει τον δικό της αγώνα.

Η ελευθερία έχει ένα τίμημα που δε μετριέται.

Η επιλογή ανήκει στον καθένα μας.

Κι όσο υπάρχει ζωή, θα υπάρχει και νεολαία και πρωτοπορία.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Πλημμυροπαθείς, άστεγοι και περιπλανώμενοι. Αυτή την κατάληξη είχαν περισσότεροι από διακόσιοι Τσιγγάνοι του Νομού Αργολίδας, λόγω της βροχόπτωσης που έπληξε την περιοχή την Τρίτη και της πλημμύρας που επακολούθησε. Οι Τσιγγάνοι παραμένουν αβοήθητοι, αναζητώντας κατάλυμα σε γιαπιά, ενώ κανένας αρμόδιος δεν έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα στήριξής τους, έστω και κατόπιν εορτής.

Οπως αναφέρει, σε σχετικό άρθρο του, στην εφημερίδα "Τα Νέα της Αργολίδας",ο συνάδελφος Γιώργος Αντωνίου,οι περίπου εκατό Τσιγγάνοι που διέμεναν στον καταυλισμό της "Γλυκειάς", έξω από το Ναύπλιο, αναζητούν απεγνωσμένα έστω και πρόχειρη στέγη. Και αυτό γιατί η βροχόπτωση της Τρίτης και η πλημμύρα που ακολούθησε είχαν αποτέλεσμα ο χώρος του καταυλισμού τους να κατακλυστεί με νερά, που σε ορισμένα σημεία η στάθμη τους ξεπέρασε το ένα μέτρο. Ο καταυλισμός τους παραμένει πλημμυρισμένος, ενώ τα υπάρχοντα των Τσιγγάνων έχουν καταστραφεί.

Η εφημερίδα σημειώνει πως την Τρίτη, αφού δεν είχε εξευρεθεί η υπεσχημένη από τη νομαρχία λύση για τη στέγασή τους, οι Τσιγγάνοι αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν σε γήπεδο της περιοχής. Το εγκατέλειψαν, όμως, με την προτροπή του αντιδημάρχου Ναυπλίου Γ. Μπινιάρη και αφού τους δόθηκε υπόσχεση για εξεύρεση άλλης λύσης.

Τελικά ως προτεινόμενη λύση, για προσωρινή τους εγκατάσταση, επιλέχτηκαν από τους αρμόδιους τα εγκαταλειμμένα κτίρια των τουριστικών εγκαταστάσεων της Καραθώνας. Στον ίδιο χώρο στήθηκαν και κάποιες σκηνές.

Στο άρθρο τονίζεται πως το βράδυ της Τρίτης, μια ομάδα περίπου 30 Τσιγγάνων - ανάμεσά τους περίπου 20 παιδιά ηλικίας από ενός μέχρι δέκα ετών - εγκαταστάθηκαν σε οικοδομή της περιοχής "Κούρτη", για να περάσουν τη νύχτα κυριολεκτικά μέσα στα λασπόνερα. Ηδη, αρκετά από τα παιδιά αυτής της ομάδας είναι άρρωστα, αφού την Τρίτη παρέμειναν επί αρκετές ώρες εκτεθειμένα στη βροχή.

Η εφημερίδα επισημαίνει ακόμα πως, λόγω των συνεχών μετακινήσεων για την εξεύρεση στέγης, και τα λίγα παιδιά των Τσιγγάνων που φοιτούσαν σε σχολεία της περιοχής, αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν.

Επιπλέον, καταγγέλλει ότι η βοήθεια που υποσχέθηκε να δώσει η νομαρχία παραμένει κενό γράμμα. Πως οι σκηνές του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας για τους πλημμυροπαθείς, που ήρθαν στην περιοχή με παρέμβαση του Ερυθρού Σταυρού (παράρτημα Αργους), μένουν αχρησιμοποίητες. Πως μερικές μόνο δόθηκαν στους πλημμυροπαθείς Τσιγγάνους, χωρίς όμως να τους υποδείξει κανείς τον τρόπο που τοποθετούνται.

Πως από την Τρίτη ορισμένοι Τσιγγάνοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν στέγη σε άλλες περιοχές της Αργολίδας, αλλά και σε γειτονικούς νομούς, ενώ άλλοι έφυγαν για την Αθήνα. Πως πολλοί κοιμούνται, πλέον, σε γιαπιά, είτε γύρισαν στον καταυλισμό της "Γλυκειάς", όπου αγωνίζονται μόνοι τους με τα στάσιμα νερά.

Τέλος, πληροφορίες από την περιοχή αναφέρουν πως άστεγοι είναι άλλοι εκατό Τσιγγάνοι, που διέμεναν σε καταυλισμό στην περιοχή "Καρακάζα", στα βόρεια της Ν. Κίου. Και αυτός ο καταυλισμός πλημμύρισε μετά τη βροχόπτωση της Τρίτης.

Το βιος στα σύρματα, να στεγνώσει. Ως την επόμενη μπόρα...

Το βράδυ ύπνος στο γιαπί. Τι να ονειρεύονται άραγε;

Τα παιδιά είναι παιδιά. Που κάνουν παιχνίδι ακόμα και τη συμφορά