Το βραδυφλεγές φιτίλι που σιγοκαίει στην ευρύτερη περιοχή του Κοσσυφοπεδίου, φαίνεται ότι πλησιάζει πλέον στο μπαρούτι και ο κίνδυνος για νέο Βοσνιακό είναι πλέον ορατός. Καθημερινές δολοφονίες Σέρβων και Αλβανών, δράση παρακρατικών τρομοκρατικών οργανώσεων, διαδηλώσεις υπέρ της αυτονομίας και αυξημένη παρουσία στρατού και αστυνομίας συνθέτουν το μωσαϊκό της περιοχής. Αφορμή για το νέο κύκλο αίματος αποτέλεσε η αθέτηση της συμφωνίας Μιλόσεβιτς - Ρουγκόβα το 1996, βάσει της οποίας οι αλβανόφωνοι θα ξαναποκτούσαν το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη μητρική τους γλώσσα.

Οι πραγματικές αιτίες όμως, έχουν να κάνουν τόσο με ιστορικούς όσο και με ταξικούς λόγους.

Η περιοχή του Κοσσυφοπεδίου στην αρχαιότητα κατοικούνταν από τις φυλές Ιλλυρίων και Δαρβανών που θεωρούνται αυτόχθονες. Μετά από πολύχρονη ρωμαϊκή και βυζαντινή κατοχή, τον 7ο αιώνα η περιοχή περνά στη σλαβική κυριαρχία. Το 12ο αιώνα γίνεται το πνευματικό κέντρο και ταυτόχρονα πρωτεύουσα του βασιλείου και έκτοτε θεωρείται η "Ιερουσαλήμ" των Σέρβων. Στη συνέχεια έχουμε τους Τούρκους από το 1389 έως το 1912 που επιφέρουν την αρχή της ιστορικής διαφωνίας Σέρβων και Αλβανών. Οι πρώτοι υποστηρίζουν ότι υπήρξε μαζική - βίαιη εκδίωξή τους από το Κόσσοβο, με ταυτόχρονη εγκατάσταση Αλβανών με την άδεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Οι δε Αλβανοί αρνούνται ότι υπήρξε μετακίνηση πληθυσμών και αντιλέγουν ότι οι σημερινοί Κοσσοβάροι είναι απόγονοι των αρχαίων - αυτοχθόνων φυλών. Ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι οι ισχυρισμοί του Βελιγραδίου εξυπηρετούν τον παραδοσιακό σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και καταγγέλλουν ότι η προσάρτησή του το 1918 στη Γιουγκοσλαβία ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων. Ακόμη θα πρέπει να αναφερθεί ως ιστορικά γεννώμενη η σύγκρουση Χότζα και Τίτο που συνέβαλλε στη διαιώνιση του προβλήματος αλλά και στη διάσπαση του κομμουνιστικού κινήματος.

Ανεξάρτητα από το ποιος έχει ιστορικά δίκιο, αλήθεια είναι ότι οι "ιστορικές διαφορές και οι αλύτρωτες πατρίδες" μόνο ζημιά στους λαούς και στους εργαζόμενους έχουν να επιδείξουν. Ομως θα ήταν λάθος να μην αναφέρουμε ότι στα χρόνια του όποιου σοσιαλισμού οι Κοσσοβάροι απέκτησαν, στο πλαίσιο της Σερβίας, την αυτονομία τους με τοπικό Κοινοβούλιο, συνταγματικό χάρτη καθώς και το δικαίωμα στην ανάπτυξη της γλώσσας και του πολιτισμού τους. Δικαιώματα που χάθηκαν με την καπιταλιστική παλινόρθωση και την ψήφιση των νέων Συνταγμάτων της Σερβίας του 1990 και Γιουγκοσλαβίας το 1992. Εξίσου σημαντικό στοιχείο για την αποκάλυψη των πραγματικών αιτιών της σύγκρουσης, η ανισόμετρη ανάπτυξη των Δημοκρατιών της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ετσι π.χ. το 1976 αν ο μέσος όρος του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε όλη την επικράτεια ήταν το 100, στη Σλοβενία ήταν 202, στην Κροατία 124, στη Σερβία 98 και στο Κόσσοβο μόλις 32.

Το 1981, τα ποσοστά γεννήσεων ανά εθνικότητα στους χίλιους κατοίκους ήταν για τους Κροάτες 15,3, Σέρβους 14,2, Σλοβένους 13,9 και για τους Αλβανούς 31,7. Μια υπεργεννητικότητα που αποδεικνύει τόσο την πνευματική υπανάπτυξη της περιοχής αλλά και εξηγεί το πώς οι Αλβανοί από το 68,4% του πληθυσμού στο Κόσσοβο το 1948, έφτασαν στο 81,66% το 1991 και σήμερα υπολογίζεται ακόμη περισσότερο.

Οταν ο Μιλουντίνοβιτς κέρδιζε τις πρόσφατες εκλογές, είχε στο νου του ότι πολύ αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αλλωστε οι διαδηλώσεις είχαν ήδη ξεκινήσει, οι αλβανόφωνοι σε ποσοστό 90% και πάνω αρνήθηκαν να ψηφίσουν νομιμοποιώντας την κυβέρνηση και ο Μιλόσεβιτς άφησε κληρονομιά την αθέτηση της συμφωνίας του με το Ρουγκόβα από το 1996. Προεκλογικά όλα τα κόμματα εκτός του Σέσελι υπόσχονταν τα πάντα στους αλβανόφωνους εκτός από την ανεξαρτησία τους. Ο Σέσελι που υποσχόταν εθνικά "καθαρή" Σερβία και διωγμό των Αλβανών, εισέπραξε την άρνηση των Αμερικανών να τον υποστηρίξουν προεκλογικά. Τότε μάλιστα κάποιοι έκαναν λόγο για μυστικά σημεία της συμφωνίας Ντέιτον ή για Ντέιτον νούμερο 2. Συμφωνία που ναι μεν απαιτούσε τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή, απέκλειε όμως κάθε ιδέα περί αυτονομίας. Ταυτόχρονα η πίεση της Δύσης προς τον Ρουγκόβα απέφερε την αναβολή των προγραμματισμένων εκλογών της 24ης Δεκεμβρίου. Η δυναμική των πραγμάτων όμως, άλλαξε τη φορά των γεγονότων. Η συμβιβαστική πολιτική Ρουγκόβα εξαγρίωσε την πλειοψηφία των Αλβανών που έδειξαν να χάνουν οριστικά την υπομονή τους. Σ' αυτό προφανώς συντέλεσε και η αστυνομοκρατία με τη μεταφορά στρατού και αστυνομίας που τους υπενθυμίζουν την "κατοχή τους" όπως υποστηρίζουν. Απόρροια της πολιτικής αυτής ήταν η δημιουργία εξήντα και πάνω παρακρατικών ομάδων και από τις δύο πλευρές με αυξημένα τα κρούσματα δολοφονιών και τρομοκρατίας. Πιο επικίνδυνη θεωρείται η δράση του απελευθερωτικού στρατού Κοσσυφοπεδίου (ΑΣΚ) που με συνεχή τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών προσπαθεί να βάλει τις βάσεις για ένοπλη εξέγερση. Μην ξεχνάμε επίσης ότι εκατοντάδες χιλιάδες όπλα πέρασαν στη χώρα κατά τη διάρκεια της περσινής αλβανικής εξέγερσης. Παρ' όλες τις φραστικές καταδίκες του Ρουγκόβα και του σκληροπυρηνικού Ντεμάτσι και τις υπόνοιές τους για προβοκάτσιες των Σέρβων, η τυφλή βία συνεχίζεται και όχι μόνο εκεί. Οι πρόσφατες εκρήξεις βομβών στην ΠΓΔΜ από το ΑΣΚ που τη χαρακτηρίζει "επιχειρησιακή περιοχή νούμερο 2" μας προειδοποιούν για το χάος που θα επικρατήσει σε περίπτωση σύγκρουσης στα Βαλκάνια.

Το Βελιγράδι εμφανίζεται πραγματικά αμήχανο να αντιδράσει. Ηδη δέχεται πιέσεις από τη σερβική μειοψηφία της περιοχής που ζητάει την προστασία της από την τρομοκρατία που της ασκούν οι Αλβανόφωνοι. Αν υλοποιήσει την εκπαιδευτική συμφωνία, τότε σίγουρα οι αλβανόφωνοι θα απαιτήσουν εδώ και τώρα την αυτονομία τους. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Ρουγκόβα: "επιθυμώ ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο με τουλάχιστον δύο χρόνια τη μετατροπή του σε προτεκτοράτο με την έλευση στρατιωτικών τμημάτων του ΝΑΤΟ".

Αν δεν υλοποιηθεί η συμφωνία, τότε στις προγραμματισμένες εκλογές για ανάδειξη Προέδρου και Κοινοβουλίου στις 22 Μαρτίου, οι ψηφοφόροι θα επιλέξουν πιο ακραίες λύσεις και ίσως η πολιτική άποψη που επικρατεί τώρα για ειρηνική επίλυση να ανατραπεί.

Λόγο σε όλα αυτά έχουν και οι ιμπεριαλιστές που φοβούνται μια ενδεχόμενη ανακατάταξη συνόρων γιατί ούτως ή άλλως έχουν ήδη πατήσει πόδι στη χώρα και η συμφωνία Ντέιτον αργά αλλά σταθερά υλοποιείται.

Μετά την πρόσκαιρη νίκη της Δύσης απέναντι στο σοσιαλισμό, η "νέα τάξη πραγμάτων" στη Γιουγκοσλαβία φαίνεται ότι προχωρά αργά αφού έχουμε σύγκρουση ενδοϊμπεριαλιστικών συμφερόντων. Ετσι μόνο εξηγείται η διιστάμενη στάση της Ευρώπης πάνω στο θέμα. Παρόλη την πρόσφατη απόφαση του συμβουλίου της Ευρώπης που απαιτεί σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή, αλλά αποκλείει την αυτοδιάθεση των αλβανόφωνων, οι ΥΠΕΞ της Γερμανίας και της Γαλλίας έχουν άλλη γνώμη. Ηδη ανακοίνωσαν την πρωτοβουλία τους για αυτονομία στην περιοχή και προγραμματίζουν τον Μάρτη (μήνα εκλογών στο Κόσσοβο) επίσκεψη σε Σαράγεβο - Ζάγκρεμπ - Βελιγράδι για να την προωθήσουν. Μάλιστα ήδη από τώρα με επιστολή τους στον Μιλόσεβιτς ζητούν ειδικό καθεστώς στην περιοχή. Απ' ό,τι φαίνεται οι δύο υπερδυνάμεις της ΕΕ είναι χολωμένες διότι το μεγάλο μερίδιο της αγοράς στη χώρα έχουν κατακτήσει οι Αμερικανοί και προσπαθούν να ανατρέψουν την κατάσταση. Ταυτόχρονα επιδιώκουν τη δημιουργία ενός ακόμη κράτους - δορυφόρου, υπακούοντας στη λογική "διαίρει και βασίλευε". Η Ελλάδα με την πρόσφατη κυβερνητική πρόταση για συνάντηση όλων των πλευρών στην Αθήνα, φαίνεται ότι επιδιώκει και εδώ τον ρόλο του μικρού ιμπεριαλιστή παρά την όποια σύγκρουση στην περιοχή.

Εκτός αυτού τα πράγματα για την Ελλάδα έχουν και την επικίνδυνή τους όψη. Οι τελευταίες δηλώσεις Σκοπιανών επισήμων ότι σε περίπτωση σύγκρουσης θα ανοίξουν τα σύνορά τους για τους Κοσσοβάρους, μπορεί να σημαίνουν είτε προσυνεννόηση με το Βελιγράδι για εκκένωση της περιοχής είτε και σύγκρουσή τους. Το τελευταίο σενάριο φαίνεται πιο κοντά στην πραγματικότητα αφού ήδη οι Σκοπιανοί αντιμετωπίζουν εσωτερικό πρόβλημα με τη δική τους αλβανική μειονότητα.

Ταυτόχρονα παρά τη διαλλακτικότητα και την ξενοδουλία του Φάτος Νάνο, ο υπουργός των Εξωτερικών δηλώνει ότι σε περίπτωση σύγκρουσης θα αγωνιστούν ως ένα ενιαίο έθνος. Στην περίπτωση αυτή η ελληνική ολιγαρχία δεν είναι βέβαιο ότι δε θα κινήσει βορειοηπειρωτικό θέμα. Αν όμως το κάνει - πράγμα απίθανο για την ώρα - τότε τα προβλήματα με την Τουρκία θα πολλαπλασιαστούν και θα επικρατήσει γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή. Αλλωστε αυτό δε συμφέρει την Ελλάδα γιατί επιδιώκει τώρα την ένταξή της στο σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα κάτι που αποκλείει και τα σενάρια για ενεργό στρατιωτική ανάμειξη στο θέμα. Ετσι ίσως μπορεί και να εξηγηθεί η φαινομενικά πυροσβεστική της πολιτική. Πάντως αν και τα πράγματα είναι οξυμένα, πολλά θα εξαρτηθούν από τις εκλογές στις 22 Μαρτίου. Τα περιθώρια διπλωματικών ελιγμών του Βελιγραδίου στενεύουν όπως και η υπομονή των αλβανόφωνων χάνεται. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα επικρατήσει η λογική της ειρήνης και του σεβασμού των δικαιωμάτων στους αλβανόφωνους για να αποτραπεί η έκρηξη, με τις απρόβλεπτες συνέπειες που αυτή θα έχει.

Φώτης - Αγγελος ΜΠΕΛΕΡΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Φέτος οι προοδευτικές δυνάμεις των ΗΠΑ τιμούν δύο πραγματικά μεγάλους Αφροαμερικανούς αγωνιστές: Τον Πολ Ρόμπσον, αθλητή, διανοούμενο, τραγουδιστή, εξαίσιο ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου, κομμουνιστή. Και τον ιερωμένο ντόκτορα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που δολοφονήθηκε πριν 30 χρόνια. Αν και οι δυο ποτέ δε συναντήθηκαν, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους πάνω στους μεγαλειώδεις αγώνες του εικοστού αιώνα για ειρήνη, δουλιά και ισότητα. Ακόμα, ο καθένας στον καιρό του, αντιπάλεψε ανυποχώρητα το βάρβαρο υπερατλαντικό ρατσισμό, διασυνδέοντας αυτό τον αγώνα με την πάλη για οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη. Σ' αυτό το γραφτό, θ' ασχοληθούμε σύντομα με τον Μ.Λ. Κινγκ.

Στις 19/1, 69η επέτειο από τη γέννησή του, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία της χώρας, στις οποίες έγινε αναφορά στον πρωτοποριακό ρόλο του στους κοινωνικούς και άλλους αγώνες. Ηταν αυτός, τόνισαν οι ομιλητές, που ηγήθηκε, μαζί με άλλους, στο μποϊκοτάζ κατά των λεωφορείων στην πόλη Μοντγκόμερι, πρωτεύουσα της Αλαμπάμας, όπου μόνο στο πίσω μέρος αυτών των οχημάτων επιτρεπόταν στους μαύρους να κάθονται. Στις αρχές του Απρίλη 1963, αντιμετώπισε άφοβα τους αστυνομικούς σκύλους που εξαπόλυσε κατά των διαδηλωτών στο Μπίρμινγκχαμ, τη μεγαλύτερη πόλη της Αλαμπάμας, ο διαβόητος Επίτροπος Δημόσιας Ασφάλειας Γιουτζίν Κόνορ, περισσότερο γνωστός ως "Ταύρος", γιατί ζητούσε την κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού στα καταστήματα (εμπορικά, εστιατόρια και άλλα).

Το ίδιο ατρόμητος στάθηκε και σε πάμπολλες άλλες διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, όπως για την κατάργηση των διακρίσεων στην παιδεία, την ελεύθερη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους μαύρους, κατά του πολέμου στο Βιετνάμ κλπ., παρά τις επανειλημμένες κακοποιήσεις και φυλακίσεις του.

Αλλά, πάνω απ' όλα, πρωταρχική θέση δόθηκε, στις εκδηλώσεις αυτές στη μνήμη του, στην πορεία προς την Ουάσιγκτον στις 28/8/63 για "Δουλιά και Ελευθερία", στην οποία πήραν μέρος 250.000 άτομα. Σ' αυτήν, ο δρ. Κινγκ εκφώνησε την πιο εμπνευσμένη ομιλία του "Εχω Ενα Ονειρο", που έχει μόνιμα αποτυπωθεί στα αγωνιστικά χρονικά της αμερικανικής ιστορίας. Αυτό το όνειρό του ήταν για μια φυλετική και κοινωνική ισότητα για όλο το λαό - και πέθανε γι' αυτήν, οργανώνοντας τον τελευταίο χρόνο της ζωής του το πολυφυλετικό και πολυεθνικό "Κίνημα των Φτωχών", με το οποίο καλούσε τον τότε Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον να κάνει ένα δίκαιο πόλεμο κατά της πείνας, αντί του άδικου πολέμου στο Βιετνάμ.

Ο ανυπόταχτος Μ.Λ. Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4/4/68 στην πόλη Μέμφις της ρατσιστικής πολιτείας του Τενεσί, όπου είχε πάει, για να συμπαρασταθεί στους απεργούς υγειονομικούς εργάτες, που ζητούσαν να οργανωθούν σε συνδικάτο.

Σαν δολοφόνος πιάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά κάποιος Τζέιμς Ερλ Ρέι, ο οποίος είχε παραδεχτεί αρχικά ενοχή, αλλά τρεις μέρες αργότερα ανακάλεσε την ομολογία του.

Τώρα, όπως έγραψαν πρόσφατα (23/11/97) οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", δυο ιδιωτικοί ντετέκτιβς, ο Κένεθ Χέρμαν και ο Τζον Μπίλινγκς, παρουσίασαν νέα στοιχεία που ανατρέπουν τα προηγούμενα. Συγκεκριμένα, δήλωσαν ότι ανέκριναν τον Λόιντ Τζόουερς, ιδιοκτήτη του εστιατορίου κάτω από το οικοτροφείο, όπου πυροβολήθηκε ο Κινγκ. Από την επαφή αυτή, είπαν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένας παντοπώλης με διασυνδέσεις με τη μαφία, ο Φρανκ Λιμπέρτο, τώρα νεκρός, πλήρωσε τον Τζόουερς για να προσλάβει ένα δολοφόνο - όχι τον Ρέι. Είπαν κατόπιν, ότι βρήκαν έναν τρίτο ύποπτο στη Νέα Υόρκη, ένα άτομο που πιστεύουν πως είναι ο μυστηριώδης Ραούλ, ο οποίος, όπως ισχυριζόταν πάντα ο Ρέι, τον χρησιμοποιούσε "σαν κορόιδο".

Εξάλλου, ο Ντρέκστερ Κινγκ, γιος του Μ. Λ. Κινγκ, συναντήθηκε πριν λίγο καιρό με τον Ρέι στις φυλακές του Τενεσί, όπου κρατείται, και μετά την έξοδό του, δήλωσε πως δεν πιστεύει ότι ο 69χρονος και ετοιμοθάνατος τώρα αυτός κατάδικος είναι ο δολοφόνος του πατέρα του.

Στο μεταξύ, 30 χρόνια μετά τη δολοφονία του Κινγκ και ακριβώς την επέτειο της γέννησής του, ανακοινώθηκε ότι σε ένα σχολείο της πόλης Γκάντσεν της Αλαμπάμας δόθηκε το όνομα του ιδρυτή της δολοφονικής ρατσιστικής οργάνωσης"Κου Κλουξ Κλαν". Πρόκειται για τον Νέιθον Μπέντφορντ Φόρεστ, που στον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861 - '65) ήταν στρατηγός των στρατιωτικών δυνάμεων των νότιων πολιτειών, που επιδίωκαν την απόσχισή τους από την αμερικανική συμπολιτεία.

Ενας μαύρος, μέλος του Σχολικού Συμβουλίου του Γκάντσντεν, άρχισε καμπάνια για τη μετονομασία αυτού του σχολείου. Επίσης η Ρομπέρτα Ουάτς, μια από τις δύο Αφροαμερικανίδες στο εφταμελές αυτό σχολικό συμβούλιο, έκαμε γνωστό ότι ο Φόρεστ ήταν ένας δουλοκτήτης, ένας αμόρφωτος ηγέτης της Κλαν. Τον επόμενο μήνα (Φλεβάρη), είπε, θα προτείνει στο ίδιο συμβούλιο να γίνει μετονομασία. Και πρόσθεσε: "Είχα ανακινήσει και πριν αυτό το θέμα στο Συμβούλιο. Είπαν "όχι, δεν μπορούμε να το σκεφτούμε καν". Δηλαδή, να γίνει μετονομασία.

Γύρω στα 35% των 500 μαθητών αυτού του σχολείου είναι Αφροαμερικανόπουλα.

Ο επί πολλά χρόνια επιθεωρητής των σχολείων της ίδιας πόλης, Φρεντ Τέιλορ, δήλωσε ότι ποτέ άλλοτε δε ζητήθηκε από το Συμβούλιο του σχολείου ν' αλλάξει το όνομα. Αλλά και αν είχε, είπε, δε θα γινόταν αλλαγή στο όνομα λόγω της Κλαν. Προσπάθησε, μάλιστα να εξομοιώσει την Κλαν με την οργάνωση "Εθνική Ενωση για την Πρόοδο των Εγχρωμων Ανθρώπων" (NAACP), λέγοντας ότι ο στρατηγός Φόρεστ "έχει το δικαίωμα να υπάρχει σ' αυτή την οργάνωση (την Κλαν), όπως και αυτοί οι μαύροι έχουν το δικαίωμα να είναι στην NAACP"....Στον αναίσχυντο αυτό παραλληλισμό απάντησε, πολύ σωστά, ο Αφροαμερικανός Ρόμπερτ Εϊβερι, δημοτικός σύμβουλος της ίδιας πόλης, λέγοντας ότι πρέπει να γίνει οπωσδήποτε η μετονομασία. "Είναι αίσχος ένα σχολείο να φέρει το όνομα ενός τέτοιου παλιανθρώπου", τόνισε.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν, για άλλη μια φορά, πόσο επιτακτική παραμένει η ανάγκη συνέχισης και έντασης του αγώνα κατά του αδιάντροπου και τυραννικού ρατσισμού, ώστε να τιμηθεί επάξιαο αξέχαστος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Στο Καζαχστάν εισάγεται ο θεσμός της πολιτικής παρακολούθησης. Σχετικά μ' αυτό, το Διεθνές Γραφείο του Καζαχστάν για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Τήρηση της Νομιμότητας απηύθυνε ανοιχτή επιστολή στον Πρόεδρο της ομώνυμης Δημοκρατίας, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, στα μέλη του Συνταγματικού Συμβουλίου της Δημοκρατίας, τη Γενική Εισαγγελία και στα μέλη της προεδρικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Θέμα της επιστολής είναι η μαζική καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας από μέρους των δομών της εξουσίας. Στην επιστολή, εκφράζεται η μεγάλη ανησυχία για την κατάσταση των δικαιωμάτων του ατόμου και του πολίτη στο Καζαχστάν, ιδιαίτερα για τα πολιτικά δικαιώματα, καθώς και για το μέλλον των δημοκρατικών εξελίξεων στη χώρα. Την άνοιξη και το φθινόπωρο του 1997, οι αρχές είχαν καταφύγει στις άμεσες διώξεις κατά των οργανωτών και μετεχόντων στις ειρηνικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Στην Αλμά Ατά και την Καραγκάντα, στο Παβλοντάρ και το Ουράλσκ, στο Κουστανάι και το Κεντάου, στο Ζανάτας και το Ουστ - Καμενογκόρσκ, οι οργανωτές και οι μετέχοντες σε ειρηνικές συγκεντρώσεις, πορείες και κινητοποιήσεις, στις οποίες συμμετείχαν οι απεγνωσμένοι από τη βαρύτατη κοινωνικοοικονομική κατάσταση άνθρωποι, υπέστησαν διώξεις, συλλήψεις, ψυχολογικές πιέσεις.

Επίσης ποινική δίωξη έχει ασκηθεί για την οργάνωση της πρωτοφανούς πορείας διαμαρτυρίας των εργαζομένων για τη μη καταβολή των μισθών, ενάντια στους ηγέτες των ελεύθερων συνδικάτων του Κεντάου και των ανθρακωρύχων του Ζανάτας για την πραγματοποίηση πικετοφοριών με ανάλογους στόχους. Οι εισαγγελικές προειδοποιήσεις προς τους εκπροσώπους των κοινωνικών οργανώσεων της αντιπολίτευσης έγιναν ο κύριος τρόπος επικοινωνίας των αρχών με τους ετερόδοξους πολίτες. Χαρακτηριστική από την άποψη αυτή είναι η οδηγία από τις 22 Οκτώβρη 1997 του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών του Καζαχστάν, στην οποία, ειδικότερα, αναφέρεται: "Οι ηγέτες και τα στελέχη διαφόρων κοινωνικών ενώσεων, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τη νομοθεσία της Δημοκρατίας του Καζαχστάν, πραγματοποιούν κλειστές (μυστικές) συγκεντρώσεις, κοινές συνεδριάσεις, με το πρόσχημα της εξέτασης των εσωτερικών τρεχόντων γεγονότων. Ωστόσο, στην ουσία, συζητούνται σ' αυτές ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης στη χώρα, επεξεργάζονται σχέδια για κινητοποιήσεις των πολιτών". Και στη συνέχεια ο αναπληρωτής υπουργός καταλήγει ότι "ο νόμος, όχι μόνο δίνει το δικαίωμα, αλλά υποχρεώνει τα όργανα δημόσιας τάξης να παραβρίσκονται κατά τη διεξαγωγή των συγκεντρώσεων... των κοινωνικών οργανώσεων".

Παραθέτοντας αυτά τα στοιχεία στην ανοιχτή επιστολή του, το Διεθνές Γραφείο του Καζαχστάν για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Τήρηση της Νομιμότητας καταλήγει στο συμπέρασμα: "Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό αστυνομικό πολιτικό έλεγχο που εισάγεται στη χώρα. Είναι προφανές ότι η εν λόγω οδηγία αφορά πριν απ' όλα τα πολιτικά κόμματα και τις κοινωνικές οργανώσεις της αντιπολίτευσης, δηλαδή τίθεται σε λειτουργία ο γνωστός από τις προεπαναστατικές εποχές θεσμός της πολιτικής παρακολούθησης και του πολιτικού χαφιεδισμού. Στη χώρα εισάγεται η αρχή της υποθετικής ενοχής, αφού, όπως συνάγεται από το προαναφερόμενο ντοκουμέντο, η παρουσία εκπροσώπων των οργάνων της τάξης στις συγκεντρώσεις των κοινωνικών οργανώσεων επιβάλλεται "για την πρόληψη εγκλημάτων, τη συμμετοχή στην αποκάλυψη, εξιχνίασή τους..." κλπ. Δηλαδή, υποτίθεται ότι τα μέλη των κοινωνικών οργανώσεων σχεδιάζουν εγκληματικές πράξεις και τα όργανα της τάξης συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις τους, με σκοπό την πρόληψη της διάπραξης παραβιάσεων του νόμου και εγκλημάτων. Η εφαρμογή της προαναφερόμενης οδηγίας περιορίζει άμεσα το δικαίωμα των πολιτών στην ελευθερία γνώμης, στην ανταλλαγή και διάδοση των πληροφοριών.

Ακριβώς γι' αυτό, αναφέρεται στην επιστολή, "το Διεθνές Γραφείο του Καζαχστάν για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Τήρηση της Νομιμότητας θεωρεί απαραίτητο να κάνει γνωστή αυτή την ανοιχτή επιστολή στα διεθνή νομοπροστατευτικά όργανα και στη διεθνή κοινή γνώμη, με την ελπίδα ότι θα παράσχουν την αναγκαία βοήθεια στους πολίτες του Καζαχστάν για το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου και των πολιτών".

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Οταν ο Μίλαν Μιλουτίνοβιτς κέρδισε τις πρόσφατες εκλογές γνώριζε ότι αργά ή γρήγορα θα έχει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα

Ο ανυπόταχτος Μ. Λ. Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4/4/68 στην πόλη Μέμφις της ρατσιστικής πολιτείας του Τενεσί, όπου είχε πάει για να συμπαρασταθεί στους απεργούς υγειονομικούς εργάτες, που ζητούσαν να οργανωθούν σε συνδικάτο

Θα ήταν λάθος να μην αναφέρουμε ότι στα χρόνια του όποιου σοσιαλισμού οι Κοσσοβάροι απέκτησαν, στο πλαίσιο της Σερβίας, την αυτονομία τους, με τοπικό Κοινοβούλιο, Συνταγματικό Χάρτη, καθώς και το δικαίωμα στην ανάπτυξη της γλώσσας και του πολιτισμού τους. Δικαιώματα, που χάθηκαν με την καπιταλιστική παλινόρθωση και την ψήφιση των νέων Συνταγμάτων, της Σερβίας το 1990 και της Γιουγκοσλαβίας το 1992