Ο "Τρίτος Κόσμος", όλο και με ταχύτερους ρυθμούς, διεισδύει στον "Πρώτο Κόσμο". Στη διαπίστωση αυτή έχουν καταλήξει ακόμα και φιλελεύθεροι αστοί κοινωνιολόγοι. Και δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι μια τέτοια διαπίστωση σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίνεται στην αντικειμενική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, που σήμερα κυριαρχεί στους δυο αυτούς κόσμους: Η φτώχεια και η δυστυχία, τα εκατομμύρια των ανέργων και αστέγων, η πορνεία, η διάδοση των ναρκωτικών και η καθημερινή εγκληματικότητα, εκτινάσσονται όλο και σε μεγαλύτερα ύψη... Ταυτόχρονα, η διαδικασία μαζικής καταστροφής μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, τόσο στον "Τρίτο Κόσμο", όσο και στον "Πρώτο Κόσμο".

Παράλληλα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι, έτσι, όπως διαγράφονται οι εξελίξεις, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί και μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς. Ακριβώς, όπως πριν ένα χρόνο, το φαινόμενο της μαζικής ανεργίας θα προσλαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ οι προοπτικές καταστροφής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ορατές...

Σ' αυτούς που επίμονα αναρωτιούνται, γιατί η ανεργία αυξάνει, οι μαρξιστές απαντούν: Επειδή η παραγωγικότητα της εργασίας μόνιμα και ταχύτερα ανεβαίνει, απ' ό,τι η ίδια η παραγωγή. Στην πραγματικότητα δηλαδή, όλο και λιγότερες γίνονται οι εργατικές δυνάμεις, οι οποίες είναι αναγκαίες για την παραγωγή περισσότερων προϊόντων. Γιατί, όμως, η παραγωγή μένει τόσο πολύ πίσω από την παραγωγικότητα της εργασίας; Επειδή η αγοραστική δύναμη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού μειώνεται όλο και περισσότερο...

Το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων, για παράδειγμα, στην πλουσιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, σύμφωνα με σχετικές εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών της χώρας, έχει παρουσιάσει μια αισθητή πτώση, φθάνοντας μάλιστα κατά τη διάρκεια του 1994 μέχρι και 3% περίπου. Ο "Τρίτος Κόσμος", λοιπόν, εισδύει όλο και περισσότερο, όχι μόνο στις μεγαλουπόλεις του "Πρώτου Κόσμου", αλλά και στις περιφέρειες...

Εχοντας, όμως, υπόψη του κανείς τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, που διαγράφονται στους δυο αυτούς κόσμους, θα έπρεπε πιο συγκεκριμένα να υπογραμμίσει: Ο "Τρίτος Κόσμος" εισδύει πιο πολύ στα κατώτερα τμήματα του πληθυσμού, ενώ τα ανώτερα παραμένουν ανέπαφα. Οσο υψηλότερα είναι τα εισοδήματα, τόσο γρήγορα αυτά ανεβαίνουν... Η διαδικασία, όμως, της ανόδου αυτής είναι ταχύτερη στις περιουσίες των κατ' εξοχήν πλουσίων.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του μεγαλοαστικού γερμανικού Τύπου, η ατομική περιουσία των πλουσίων αυτού του κόσμου φθάνει στα 30 τρισεκατομμύρια μάρκα περίπου. Ταυτόχρονα, όπως διαπιστώνεται, "το κέντρο βάρους της ευημερίας" έχει μετατεθεί από τη Βόρεια Αμερική στην Ευρώπη. Οι πλούσιοι λοιπόν, στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, έχουν γίνει πλουσιότεροι. Και η διαδικασία αυτή, όπως όλα δείχνουν, αναμένεται να συνεχιστεί και μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς...

Κοινή πλέον είναι η διαπίστωση ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση πλήττουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους των χωρών του "Πρώτου Κόσμου". Αυτό, όμως, που, πρώτα και κύρια, ραγδαία αυξάνει, είναι η μαζική ανεργία και οι άστεγοι. Και είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι στην όξυνση των προβλημάτων αυτών θα συμβάλει και η νέα διαδικασία δημιουργίας γιγάντιων μονοπωλίων σε πάρα πολύ σημαντικούς κλάδους της οικονομίας. Γιατί μια τέτοια διαδικασία, κοντά στ' άλλα, θα σημαίνει πρώτα και κύρια "λήψη ορθολογικών μέτρων", που στην πράξη θα σημαίνει συντριβή πολλών χιλιάδων θέσεων εργασίας.

Πριν λίγο καιρό, οι γερμανικές εφημερίδες είχαν πλημμυρίσει από ειδήσεις, οι οποίες αναφέρονταν στην επικείμενη συνένωση των γνωστών κοντσέρν "Κρουπ" και "Τίσεν". Οι δυο αυτοί γίγαντες στόχο έχουν να δημιουργήσουν στον πολύ σημαντικό γερμανικό οικονομικό κλάδο της χαλυβουργίας, το μεγαλύτερο κοντσέρν στην Ευρώπη. Πρόκειται, δηλαδή, για τη δημιουργία του μεγαλύτερου μονοπωλιακού συγκροτήματος, το οποίο έχει πραγματοποιηθεί στη Γερμανία από το 1925.

Παράλληλα, πριν μερικές βδομάδες, εγκαινιάστηκε η διαδικασία συνένωσης των δυο μεγαλύτερων κοντσέρν κατασκευής αεροπλάνων, "Μπόινγκ" και "Μακ Ντόνελ Ντάγκλας". Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται το μεγαλύτερο κοντσέρν στην παγκόσμια ιστορία. H συμμετοχή του στην παγκόσμια αγορά θα ξεπερνά το 70% Σχετικά θα πρέπει να σημειωθεί ότι η δημιουργία του γιγάντιου αυτού μονοπωλίου γίνεται με την "εκπεφρασμένη συμφωνία" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο μεταξύ, πρόσφατα, ο γερμανικός Τύπος ήταν, επίσης, κατάμεστος από ειδήσεις και πληροφορίες, αναφορικά με τη μελλοντική συμπόρευση των δυο μεγάλων τραπεζών, της Μπάιερν και της Βαυαρικής. Εδώ θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αναγνωστών "δεν έχει ιδέα", σχετικά με τις δραστηριότητες των δυο αυτών χρηματιστικών γιγάντων. Κι όμως, αυτοί "πολύ σύντομα θα κατανοήσουν" τη σημασία αυτής της συνένωσης, όταν θα έχουν πληροφορηθεί ότι μετά τη γνωστή Γερμανική Τράπεζα, η οποία είναι και η μεγαλύτερη της χώρας, τώρα δημιουργείται η δεύτερη μεγαλύτερη, ξεπερνώντας ακόμα και αυτήν την Τράπεζα της Δρέσδης, που ήταν η δεύτερη στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Ο νέος αυτός χρηματιστικός γίγαντας θα έχει στην κατοχή του 740 δισεκατομμύρια μάρκα.

Πάντως, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η δημιουργία του γιγάντιου αυτού μονοπωλίου, τότε οι συνέπειες θα είναι επώδυνες για τους χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι πρόκειται να προστεθούν στην ήδη μεγάλη στρατιά των ανέργων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συνδικάτων, πρόκειται να απολυθεί το 15% του εργαζόμενου προσωπικού, αφού αναμένεται να κλείσει το ένα τέταρτο των υποκαταστημάτων των δυο αυτών τραπεζών.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Η ανώμαλη και επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή, οφείλεται βασικά στην επιδρομική τακτική του Ισραήλ, που υποστηρίζεται ανοιχτά από την Ουάσιγκτον, γράφει στην εφημερίδα του ΚΚ ΗΠΑ, "Πίπλ'ς Ουίκλι Ουόρλντ", ο ανταποκριτής της στο Τελ Αβίβ, Χαν Λεμπρέχτ.

Η τακτική αυτή, τονίζει, αποτελεί μέρος της προσπάθειας για την επιβολή της "Νέας Τάξης" στη Μέση Ανατολή. Και εξηγεί: Η μακρόχρονη στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ - Ισραήλ, που τώρα έχει μετατραπεί σε ένα νεοαποικιστικό όπλο κατά των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των αραβικών λαών, αποτελεί το κύριο στήριγμα αυτής της πολιτικής.

Η συμμαχία αυτή, συνεχίζει ο Λεμπρέχτ, κατέληξε σε μια υπο-συμμαχία, που κρατά ανοιχτή την πόρτα για την προσχώρηση και του χασεμιτικού βασιλείου της Ιορδανίας, με απώτερο στόχο την απομόνωση της Συρίας, ώστε να εξαναγκαστεί να αποδεχτεί τους ισραηλινούς όρους στις διαπραγματεύσεις σχετικά με την κατεχόμενη ζώνη των Υψωμάτων του Γκολάν, που ανήκε σ' αυτή τη χώρα.

Γράφει κατόπιν ότι ο ειδικός στόχος του Ισραήλ είναι, βεβαία, η υπονόμευση της διεθνούς αραβικής αλληλεγγύης προς τη δίκαιη υπόθεση του παλαιστινιακού λαού. Οποιος ρίξει μια ματιά στο μεσανατολικό χάρτη, βλέπει ότι το Ισραήλ και η Τουρκία κυκλώνουν τη Συρία και το Λίβανο - δύο χώρες αντίθετες στην υπαγορευόμενη από τις ΗΠΑ "Νέα Τάξη" και στις εδαφικές διεκδικήσεις του Ισραήλ.

Ο άλλος αντίπαλος στα σχέδια της Ουάσιγκτον είναι το Ιράκ. Δεν είναι, λοιπόν, εκπληκτικό, παρατηρεί ο Λεμπρέχτ, ότι "η κυβέρνηση Κλίντον κρατά τα μάτια κλειστά στις διάφορες επιδρομές του τουρκικού στρατού στη βόρεια περιοχή του Ιράκ".

Και αφού υπενθυμίζει ότι το 1991 οι ΗΠΑ ηγήθηκαν στον άσκοπο πόλεμο κατά του Ιράκ, μετά την ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ, συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις απορριπτικές θέσεις του Ισραήλ σχετικά με αραβικά εδάφη και δεν παρεμβαίνουν στις επιδρομικές στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στο ιρακινό έδαφος. Μόλις πρόσφατα, η αμερικάνικη κυβέρνηση βρισκόταν πίσω από τα κοινά ισραηλινο- τουρκικά γυμνάσια, που έγιναν κοντά στα χωρικά ύδατα της Συρίας, οξύνοντας έτσι την ήδη υψηλή ένταση σ' αυτή την περιοχή.

Εδώ θα προσθέταμε εμείς την περίπτωση της κατάληψης του ενός τρίτου περίπου του κυπριακού εδάφους από τουρκικές δυνάμεις, που έγινε με αμερικανικά όπλα και την ανοχή της Ουάσιγκτον και συνεχίζεται επί 23 ολόκληρα χρόνια.

Η Τουρκία, σημειώνει ο Λεμπρέχτ, σχεδιάζει να εγκαταστήσει 17 υδατοφράκτες στις άνω περιοχές των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, χωρίς να έχει συμβουλευτεί τη Συρία και το Ιράκ, όπως επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο. Υπό τις συνθήκες αυτές, ήταν πολύ φυσικό η Συρία και το Ιράκ να παραμερίσουν τις όποιες φιλονικίες τους και να συσφίξουν τις σχέσεις ανάμεσα στα καθεστώτα του Χαβέζ αλ Ασαντ και του Σαντάμ Χουσεϊν. Παράλληλα, αρκετές φωνές υψώθηκαν ανάμεσα σε πολιτικούς κύκλους των δύο αυτών χωρών, που ζητούσαν τη δημιουργία ενός άξονα Συρίας - Ιράκ - Ιράν, για την αντίκρουση της πολιτικο- στρατιωτικής συμμαχίας ΗΠΑ - Ισραήλ - Τουρκίας.

Η νέα αυτή επαναπροσέγγιση και συνεργασία ανάμεσα στη Συρία και το Ιράκ, και πιθανά με το Ιράν, συνεχίζει ο Λεμπρέχτ, πρέπει να εξεταστεί μέσα στο πλαίσιο των ανερχόμενων εντάσεων, που έχει προκαλέσει το Ισραήλ υπό την ηγεσία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και των επανειλημμένων κατηγοριών του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών ότι η κυβέρνηση της Συρίας υποστηρίζει τη "διεθνή τρομοκρατία".

Σε αντίθεση με τις τάσεις αυτές, που υπονομεύουν την ειρηνική ρύθμιση των ισραηλινο- αραβικών διαφορών, οι ειρηνιστικές δυνάμεις στο Ισραήλ, την Παλαιστίνη και τις αραβικές χώρες, προειδοποιούν για την επικίνδυνη κρίση που εξελίσσεται προς ένα νέο πόλεμο στη Μ. Ανατολή, οι συνέπειες του οποίου δεν μπορούν να προβλεφτούν.

Και καταλήγει: "Αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι ένας συντονισμένος αγώνας όλων των προοδευτικών φιλειρηνικών δυνάμεων αυτών των χωρών, αλλά και η διεθνής συνεργασία και αλληλεγγύη με τον αγώνα αυτής της περιοχής ενάντια στα επιδρομικά σχέδια της αμερικανο- ισραηλινο- τουρκικής συμμαχίας".

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, όσον αφορά την Ουάσιγκτον, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικότατος λόγος για την πιο πάνω ανίερη "Ιερή Συμμαχία": τα πετρέλαια στην περιοχή της Κασπίας. Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, η περιοχή αυτή περιέχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου, υπολογιζόμενα σε 200 δισεκατομμύρια βυτία και συνολικής αξίας 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων με τις σημερινές τιμές, καθώς και ανάλογα αποθέματα φυσικού αερίου.

Με στόχο την εκμετάλλευση των πηγών αυτών, δύο ηγέτες από την Κασπία και τον Καύκασο, οι Πρόεδροι Γκαϊντάρ Αλίγεφ του Αζερμπαϊτζάν και Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε της Γεωργίας, επισκέφθηκαν το φετινό καλοκαίρι την Ουάσιγκτον, επιδιώκοντας τη βελτίωση των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων των χωρών τους με τις ΗΠΑ. Το αίτημά τους αυτό υποστηρίχτηκε από διάφορους υπερατλαντικούς παράγοντες, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ και οι πρώην Σύμβουλοι Εθνικής Ασφάλειας Μπρεντ Σκόουκροφτ και Ζβίγκνιου Μπερεζίνσκι, που έχουν κάποιο επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τα πετρέλαια της Κασπίας.

Σχετικά με τη νέα στρατιωτική και πολιτική συνεργασία Ισραήλ - Τουρκίας, η οποία, βέβαια, υποστηρίζεται και προωθείται με την ενεργό συμμετοχή των ΗΠΑ, οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" δημοσίευσαν πρόσφατα άρθρο του απεσταλμένου τους, Στέφεν Κίνζερ, στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο αναφερόταν:

"Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους Τούρκους και Εβραίους πηγάζει, κατά ένα μέρος, από την κοινή ιστορία σύγκρουσης των χωρών τους με τους Αραβες (...). Σήμερα οι δύο αυτές χώρες θεωρούν τη Συρία και το Ιράκ, μαζί και το Ιράν, σαν απειλή στην ασφάλειά τους".

Παρατηρεί κατόπιν ότι οι στρατιωτικοί σχεδιαστές της Τουρκίας εμφανίζουν τη χώρα τους σαν να είναι εγκλωβισμένη σε ένα τρίγωνο χάους, με τη Μ. Ανατολή από το ένα μέρος, τον Καύκασο από το άλλο και τα Βαλκάνια, περιλαμβανόμενης της παραδοσιακής αντιπάλου Ελλάδας, από το τρίτο. Οπως οι Ισραηλινοί, αισθάνονται και αυτοί την ανάγκη για έναν ισχυρό γειτονικό φίλο.

"Αυτοί οι ψυχροί στρατηγικοί υπολογισμοί", συνεχίζει ο Κίνζερ, "αποτελούν τη βάση για μια αυξανόμενη στρατιωτική σχέση. Ισραηλινοί τεχνικοί διευθύνουν τώρα ένα πρόγραμμα 600 εκατομμυρίων δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, Ισραηλινοί πιλότοι κάνουν γυμνάσια στον τεράστιο εναέριο χώρο της Τουρκίας - και, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών, είναι "σχεδόν βέβαιο" ότι πραγματοποιούν αναγνωριστικές πτήσεις με στόχο γειτονικές χώρες, όπως η Συρία και το Ιράκ. Τούρκοι και Ισραηλινοί μαθητές στρατιωτικών σχολών και αξιωματικοί παρακολουθούν αμοιβαία στρατιωτικές ακαδημίες των χωρών τους. Ναυτικές μονάδες κάνουν γυμνάσια, η μια στις ακτές της άλλης".

Επειτα από όλα αυτά, υπογραμμίζει ο απεσταλμένος των "Νιου Γιορκ Τάιμς", γειτονικές χώρες επέκριναν δριμύτατα την Τουρκία. Ετσι, το Φλεβάρη, ηγετικά στελέχη των Συρίας, Αιγύπτου και Σαουδικής Αραβίας δημοσίευσαν κοινή έκκλησή τους, με την οποία καλούσαν την Τουρκία να αναθεωρήσει τα σχέδιά της. Το Ιράν και η Ελλάδα επίσης διαμαρτυρήθηκαν. Ομως, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας απάντησε με οξύ τόνο, λέγοντας πως "το κύμα των διαμαρτυριών καθόλου δε μας ενδιαφέρει".

"Η συμμαχία αυτή", παρατηρεί ο απεσταλμένος, "επίσης άλλαξε την ελληνο-τουρκική ισορροπία. Η Ελλάδα και η Συρία διατηρούν καλούς δεσμούς, βασιζόμενους στον αμοιβαίο ανταγωνισμό τους προς την Τουρκία και οι Ελληνες διαμορφωτές της στρατηγικής από παλιά υποθέτουν πως, αν η Ελλάδα και η Τουρκία έρθουν σε αντιπαράθεση στο Αιγαίο, θα μπορούσαν να υπολογίζουν ότι η Συρία θα κινητοποιήσει το στρατό της, ώστε να κρατήσει ένα μεγάλο μέρος των τουρκικών δυνάμεων καθηλωμένο στη βορειοανατολική περιοχή".

Σε άλλο δημοσίευμά τους οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" γράφουν ότι το πετρελαϊκό πρόβλημα των ΗΠΑ είναι οξύτατο. Οι εισαγωγές έχουν σημειώσει ρεκόρ, καλύπτοντας σήμερα το 50% της κατανάλωσης, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Πετρελαίου.

Κατά το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, συγκρινόμενες με τη μειούμενη εσωτερική παραγωγή, οι εισαγωγές των ΗΠΑ ενδέχεται να φτάσουν στο 60% της κατανάλωσης ως το έτος 2015.

Τα πράγματα, λοιπόν, δείχνουν πολύ καθαρά γιατί η Ουάσιγκτον επεμβαίνει ωμά και απροσχημάτιστα στην καίρια αυτή περιοχή με τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο.

Μια κυβερνητική αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη... ο πόλεμος με το Κουρδιστάν, καθώς και πολλά άλλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, κάθε άλλο παρά σημαίνουν ότι η κατάσταση στη γειτονική μας Τουρκία σταθερή μπορεί να χαρακτηριστεί. Παρ' όλα αυτά, όμως, το ξένο μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει καθόλου φόβους και επιφυλάξεις, προκειμένου όχι μόνο να εδραιώσει τις οικονομικές του θέσεις, αλλά και να κατακτήσει νέες σε οικονομικούς κλάδους της χώρας.

Πριν απ' όλα, όμως, ιδιαίτερα έντονες δραστηριότητες στην Τουρκία αναπτύσσουν γνωστά ιμπεριαλιστικά κοντσέρν της της Γερμανίας, τα οποία εκπροσωπούνται εκεί με 644 φίρμες. Η Γερμανία λοιπόν, είναι μια από τις τέσσερις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, που κατέχουν τις πιο ισχυρές οικονομικές θέσεις στη χώρα. Μερικά μάλιστα γνωστά κοντσέρν, όπως η "Νταϊμλερ Μπεντζ", η "Ζίμενς" και η "Χεχστ", εδώ και δεκαετίες έχουν ριζώσει εκεί για τα καλά, πραγματοποιώντας έναν τζίρο δισεκατομμυρίων μάρκων.

Το πιο πρόσφατο γερμανο - τουρκικό έργο που έχει γίνει, είναι μια φάμπρικα, η οποία έχει κτιστεί κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για μια κοινή συνεργασία της γερμανικής "Κνορ Μπρέμσε" και της τουρκικής φίρμας "Οσραν". Εδώ, θα κατασκευάζονται συστήματα φρένων για λεωφορεία και φορτηγά αυτοκίνητα. Το 80% της παραγωγής θα προορίζεται για το εξωτερικό.

Σίγουρα, όμως, υπάρχουν ιδιαίτεροι λόγοι, οι οποίοι προσελκύουν το ζωηρό ενδιαφέρον των γερμανικών κοντσέρν, που αναπτύσσουν όλο και περισσότερες δραστηριότητες σε διάφορους τομείς της τουρκικής οικονομίας. Ταυτόχρονα, όμως θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι η Τουρκία με τα 60 εκατομμύρια κατοίκους αποτελεί μια μεγάλη αγορά με πολύ σημαντική ζήτηση.

Εκτός των άλλων, βασικό ενδιαφέρον για τις γενικότερες οικονομικές δραστηριότητες των γερμανικών κοντσέρν παρουσιάζει η γαιοπολιτική θέση της Τουρκίας. Πρόκειται δηλαδή, για την κατάκτηση αγορών, όπως είναι η Εγγύς Ανατολή, οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και ο Καύκασος. Από την άποψη αυτή λοιπόν, η Τουρκία προσφέρει πάρα πολύ ευνοϊκές δυνατότητες σαν βάση και ορμητήριο προς κατάκτηση νέων οικονομικών θέσεων στις χώρες αυτές. Ηδη, σήμερα, υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα θυγατρικών γερμανικών επιχειρήσεων, οι οποίες σε συνεργασία με τουρκικές ιδρύουν εργοστάσια στις χώρες της Κεντρικής Ασίας.

Ταυτόχρονα, από την Τουρκία οι επιχειρήσεις θα έχουν τη δυνατότητα να εξάγουν μηχανές εξ ολοκλήρου κατασκευασμένες και όχι μόνο ξεχωριστά τμήματά τους. Ενας επίσης βασικός λόγος που προσελκύει το οικονομικό ενδιαφέρον τόσο των γερμανικών όσο και των άλλων ξένων κοντσέρν, είναι το γεγονός ότι στη χώρα αυτή οι μισθοί είναι πάρα πολύ χαμηλοί. Αν και ο βαθμός αυτοματοποίησης είναι χαμηλός, τα έξοδα που καταβάλλονται εδώ για τους μισθούς ισοδυναμούν μόνο με το ένα έκτο ή ένα έβδομο αυτών που διατίθενται στη Δυτική Ευρώπη. Για παράδειγμα, η "Ζίμενς", όπου εργάζονται πάνω από 9.000 άτομα, στη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου είχε πραγματοποιήσει τζίρο ύψους 1,6 δισ., μάρκων. Σύμφωνα δε με τους υπολογισμούς της διεύθυνσης της ίδιας της επιχείρησης, μέχρι το 2000 ο τζίρος θα έχει διπλασιαστεί...

Σήμερα, τόσο η εγχώρια οικονομία, όσο και οι γερμανικές επιχειρήσεις, επικεντρώνουν τις δραστηριότητές τους στην περιοχή του Μαρμαρά και την Κωνσταντινούπολη, βορειοδυτικά της Τουρκίας. Κι όμως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η κατάσταση αυτή πρόκειται ν' αλλάξει. Γιατί, στην περίπτωση που κάποτε τελειώσει ο πόλεμος με το Κουρδιστάν, τότε η Νοτιοανατολική περιοχή της Τουρκίας από οικονομική άποψη, θα παρουσιάζει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα ξένα ιμπεριαλιστικά κοντσέρν.

Ν. Η - Η

Οι όλο και πιο συχνές μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων φανερώνουν τη διόγκωση των προβλημάτων τους