ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (του ανταποκριτή μας ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Η ανώμαλη και επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Μέση Ανατολή, οφείλεται βασικά στην επιδρομική τακτική του Ισραήλ, που υποστηρίζεται ανοιχτά από την Ουάσιγκτον, γράφει στην εφημερίδα του ΚΚ ΗΠΑ, "Πίπλ'ς Ουίκλι Ουόρλντ", ο ανταποκριτής της στο Τελ Αβίβ, Χαν Λεμπρέχτ.

Η τακτική αυτή, τονίζει, αποτελεί μέρος της προσπάθειας για την επιβολή της "Νέας Τάξης" στη Μέση Ανατολή. Και εξηγεί: Η μακρόχρονη στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ - Ισραήλ, που τώρα έχει μετατραπεί σε ένα νεοαποικιστικό όπλο κατά των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των αραβικών λαών, αποτελεί το κύριο στήριγμα αυτής της πολιτικής.

Η συμμαχία αυτή, συνεχίζει ο Λεμπρέχτ, κατέληξε σε μια υπο-συμμαχία, που κρατά ανοιχτή την πόρτα για την προσχώρηση και του χασεμιτικού βασιλείου της Ιορδανίας, με απώτερο στόχο την απομόνωση της Συρίας, ώστε να εξαναγκαστεί να αποδεχτεί τους ισραηλινούς όρους στις διαπραγματεύσεις σχετικά με την κατεχόμενη ζώνη των Υψωμάτων του Γκολάν, που ανήκε σ' αυτή τη χώρα.

Γράφει κατόπιν ότι ο ειδικός στόχος του Ισραήλ είναι, βεβαία, η υπονόμευση της διεθνούς αραβικής αλληλεγγύης προς τη δίκαιη υπόθεση του παλαιστινιακού λαού. Οποιος ρίξει μια ματιά στο μεσανατολικό χάρτη, βλέπει ότι το Ισραήλ και η Τουρκία κυκλώνουν τη Συρία και το Λίβανο - δύο χώρες αντίθετες στην υπαγορευόμενη από τις ΗΠΑ "Νέα Τάξη" και στις εδαφικές διεκδικήσεις του Ισραήλ.

Ο άλλος αντίπαλος στα σχέδια της Ουάσιγκτον είναι το Ιράκ. Δεν είναι, λοιπόν, εκπληκτικό, παρατηρεί ο Λεμπρέχτ, ότι "η κυβέρνηση Κλίντον κρατά τα μάτια κλειστά στις διάφορες επιδρομές του τουρκικού στρατού στη βόρεια περιοχή του Ιράκ".

Και αφού υπενθυμίζει ότι το 1991 οι ΗΠΑ ηγήθηκαν στον άσκοπο πόλεμο κατά του Ιράκ, μετά την ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ, συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις απορριπτικές θέσεις του Ισραήλ σχετικά με αραβικά εδάφη και δεν παρεμβαίνουν στις επιδρομικές στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στο ιρακινό έδαφος. Μόλις πρόσφατα, η αμερικάνικη κυβέρνηση βρισκόταν πίσω από τα κοινά ισραηλινο- τουρκικά γυμνάσια, που έγιναν κοντά στα χωρικά ύδατα της Συρίας, οξύνοντας έτσι την ήδη υψηλή ένταση σ' αυτή την περιοχή.

Εδώ θα προσθέταμε εμείς την περίπτωση της κατάληψης του ενός τρίτου περίπου του κυπριακού εδάφους από τουρκικές δυνάμεις, που έγινε με αμερικανικά όπλα και την ανοχή της Ουάσιγκτον και συνεχίζεται επί 23 ολόκληρα χρόνια.

Η Τουρκία, σημειώνει ο Λεμπρέχτ, σχεδιάζει να εγκαταστήσει 17 υδατοφράκτες στις άνω περιοχές των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, χωρίς να έχει συμβουλευτεί τη Συρία και το Ιράκ, όπως επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο. Υπό τις συνθήκες αυτές, ήταν πολύ φυσικό η Συρία και το Ιράκ να παραμερίσουν τις όποιες φιλονικίες τους και να συσφίξουν τις σχέσεις ανάμεσα στα καθεστώτα του Χαβέζ αλ Ασαντ και του Σαντάμ Χουσεϊν. Παράλληλα, αρκετές φωνές υψώθηκαν ανάμεσα σε πολιτικούς κύκλους των δύο αυτών χωρών, που ζητούσαν τη δημιουργία ενός άξονα Συρίας - Ιράκ - Ιράν, για την αντίκρουση της πολιτικο- στρατιωτικής συμμαχίας ΗΠΑ - Ισραήλ - Τουρκίας.

Η νέα αυτή επαναπροσέγγιση και συνεργασία ανάμεσα στη Συρία και το Ιράκ, και πιθανά με το Ιράν, συνεχίζει ο Λεμπρέχτ, πρέπει να εξεταστεί μέσα στο πλαίσιο των ανερχόμενων εντάσεων, που έχει προκαλέσει το Ισραήλ υπό την ηγεσία του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και των επανειλημμένων κατηγοριών του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών ότι η κυβέρνηση της Συρίας υποστηρίζει τη "διεθνή τρομοκρατία".

Σε αντίθεση με τις τάσεις αυτές, που υπονομεύουν την ειρηνική ρύθμιση των ισραηλινο- αραβικών διαφορών, οι ειρηνιστικές δυνάμεις στο Ισραήλ, την Παλαιστίνη και τις αραβικές χώρες, προειδοποιούν για την επικίνδυνη κρίση που εξελίσσεται προς ένα νέο πόλεμο στη Μ. Ανατολή, οι συνέπειες του οποίου δεν μπορούν να προβλεφτούν.

Και καταλήγει: "Αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι ένας συντονισμένος αγώνας όλων των προοδευτικών φιλειρηνικών δυνάμεων αυτών των χωρών, αλλά και η διεθνής συνεργασία και αλληλεγγύη με τον αγώνα αυτής της περιοχής ενάντια στα επιδρομικά σχέδια της αμερικανο- ισραηλινο- τουρκικής συμμαχίας".

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφέρουμε ότι, όσον αφορά την Ουάσιγκτον, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικότατος λόγος για την πιο πάνω ανίερη "Ιερή Συμμαχία": τα πετρέλαια στην περιοχή της Κασπίας. Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, η περιοχή αυτή περιέχει τεράστια αποθέματα πετρελαίου, υπολογιζόμενα σε 200 δισεκατομμύρια βυτία και συνολικής αξίας 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων με τις σημερινές τιμές, καθώς και ανάλογα αποθέματα φυσικού αερίου.

Με στόχο την εκμετάλλευση των πηγών αυτών, δύο ηγέτες από την Κασπία και τον Καύκασο, οι Πρόεδροι Γκαϊντάρ Αλίγεφ του Αζερμπαϊτζάν και Εντουαρντ Σεβαρντνάτζε της Γεωργίας, επισκέφθηκαν το φετινό καλοκαίρι την Ουάσιγκτον, επιδιώκοντας τη βελτίωση των διπλωματικών και εμπορικών σχέσεων των χωρών τους με τις ΗΠΑ. Το αίτημά τους αυτό υποστηρίχτηκε από διάφορους υπερατλαντικούς παράγοντες, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ και οι πρώην Σύμβουλοι Εθνικής Ασφάλειας Μπρεντ Σκόουκροφτ και Ζβίγκνιου Μπερεζίνσκι, που έχουν κάποιο επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τα πετρέλαια της Κασπίας.

Σχετικά με τη νέα στρατιωτική και πολιτική συνεργασία Ισραήλ - Τουρκίας, η οποία, βέβαια, υποστηρίζεται και προωθείται με την ενεργό συμμετοχή των ΗΠΑ, οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" δημοσίευσαν πρόσφατα άρθρο του απεσταλμένου τους, Στέφεν Κίνζερ, στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο αναφερόταν:

"Η αλληλεγγύη ανάμεσα στους Τούρκους και Εβραίους πηγάζει, κατά ένα μέρος, από την κοινή ιστορία σύγκρουσης των χωρών τους με τους Αραβες (...). Σήμερα οι δύο αυτές χώρες θεωρούν τη Συρία και το Ιράκ, μαζί και το Ιράν, σαν απειλή στην ασφάλειά τους".

Παρατηρεί κατόπιν ότι οι στρατιωτικοί σχεδιαστές της Τουρκίας εμφανίζουν τη χώρα τους σαν να είναι εγκλωβισμένη σε ένα τρίγωνο χάους, με τη Μ. Ανατολή από το ένα μέρος, τον Καύκασο από το άλλο και τα Βαλκάνια, περιλαμβανόμενης της παραδοσιακής αντιπάλου Ελλάδας, από το τρίτο. Οπως οι Ισραηλινοί, αισθάνονται και αυτοί την ανάγκη για έναν ισχυρό γειτονικό φίλο.

"Αυτοί οι ψυχροί στρατηγικοί υπολογισμοί", συνεχίζει ο Κίνζερ, "αποτελούν τη βάση για μια αυξανόμενη στρατιωτική σχέση. Ισραηλινοί τεχνικοί διευθύνουν τώρα ένα πρόγραμμα 600 εκατομμυρίων δολαρίων για τον εκσυγχρονισμό των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, Ισραηλινοί πιλότοι κάνουν γυμνάσια στον τεράστιο εναέριο χώρο της Τουρκίας - και, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών, είναι "σχεδόν βέβαιο" ότι πραγματοποιούν αναγνωριστικές πτήσεις με στόχο γειτονικές χώρες, όπως η Συρία και το Ιράκ. Τούρκοι και Ισραηλινοί μαθητές στρατιωτικών σχολών και αξιωματικοί παρακολουθούν αμοιβαία στρατιωτικές ακαδημίες των χωρών τους. Ναυτικές μονάδες κάνουν γυμνάσια, η μια στις ακτές της άλλης".

Επειτα από όλα αυτά, υπογραμμίζει ο απεσταλμένος των "Νιου Γιορκ Τάιμς", γειτονικές χώρες επέκριναν δριμύτατα την Τουρκία. Ετσι, το Φλεβάρη, ηγετικά στελέχη των Συρίας, Αιγύπτου και Σαουδικής Αραβίας δημοσίευσαν κοινή έκκλησή τους, με την οποία καλούσαν την Τουρκία να αναθεωρήσει τα σχέδιά της. Το Ιράν και η Ελλάδα επίσης διαμαρτυρήθηκαν. Ομως, το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας απάντησε με οξύ τόνο, λέγοντας πως "το κύμα των διαμαρτυριών καθόλου δε μας ενδιαφέρει".

"Η συμμαχία αυτή", παρατηρεί ο απεσταλμένος, "επίσης άλλαξε την ελληνο-τουρκική ισορροπία. Η Ελλάδα και η Συρία διατηρούν καλούς δεσμούς, βασιζόμενους στον αμοιβαίο ανταγωνισμό τους προς την Τουρκία και οι Ελληνες διαμορφωτές της στρατηγικής από παλιά υποθέτουν πως, αν η Ελλάδα και η Τουρκία έρθουν σε αντιπαράθεση στο Αιγαίο, θα μπορούσαν να υπολογίζουν ότι η Συρία θα κινητοποιήσει το στρατό της, ώστε να κρατήσει ένα μεγάλο μέρος των τουρκικών δυνάμεων καθηλωμένο στη βορειοανατολική περιοχή".

Σε άλλο δημοσίευμά τους οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" γράφουν ότι το πετρελαϊκό πρόβλημα των ΗΠΑ είναι οξύτατο. Οι εισαγωγές έχουν σημειώσει ρεκόρ, καλύπτοντας σήμερα το 50% της κατανάλωσης, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Πετρελαίου.

Κατά το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, συγκρινόμενες με τη μειούμενη εσωτερική παραγωγή, οι εισαγωγές των ΗΠΑ ενδέχεται να φτάσουν στο 60% της κατανάλωσης ως το έτος 2015.

Τα πράγματα, λοιπόν, δείχνουν πολύ καθαρά γιατί η Ουάσιγκτον επεμβαίνει ωμά και απροσχημάτιστα στην καίρια αυτή περιοχή με τον τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο.