Οι ψίθυροι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν αρχίσει να μεταβάλλονται σε κραυγές: Χτυπώντας το Ιράκ και τον ηγέτη του, Σαντάμ Χουσεϊν, λένε αναλυτές και διπλωμάτες, οι ΗΠΑ υπονομεύουν την ίδια τους τη στρατηγική στην περιοχή, εμφανίζονται να χάνουν ερείσματα, βλέπουν συμμαχίες τους να ξεθωριάζουν, και βαδίζουν σε μια μοναχική, επικίνδυνη και δαπανηρή πολιτική κατεύθυνση.

Το Ιράκ, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της άποψης, χρησίμευσε επί μακρόν στη μεταψυχροπολεμική (αν)ισορροπία ως "κυματοθραύστης" της απειλής του ισλαμισμού, εκφρασθείσας - και εκφραζόμενης - από το Ιράν. Ο Σαντάμ Χουσεϊν, πανίσχυρος άλλοτε σύμμαχος των ΗΠΑ και, παρά την ήττα του στον πόλεμο του Κόλπου, ακόμα, συγκριτικά, ισχυρός στρατιωτικά και με σημαντικούς συμπαθούντες στον αραβικό κόσμο, και επίσης σε θέση - κλειδί, σε σχέση με τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του Κόλπου, αποτέλεσε επίφοβο εχθρό για τους "αγιατολάδες" (στην πραγματικότητα, "κοσμικότατους" πολιτικούς) της Τεχεράνης, και απέτρεψε το Ιράν από το να ανατρέψει ευάλωτα καθεστώτα της περιοχής προς όφελός του. Ως "ελεγχόμενος" ηττημένος, παράλληλα, δεν ήταν σε θέση να απειλήσει ο ίδιος τις χώρες - παραγωγούς του μεσανατολικού "μαύρου χρυσού".

Αν αυτές οι διπλωματικές πηγές είναι επαρκώς ακριβείς, τότε οι τελευταίες αμερικανικές επιθέσεις εναντίον της Βαγδάτης εμπεριέχουν ένα σοβαρό κίνδυνο: Να αποδυναμώσουν τόσο τον Σαντάμ, ώστε να ανατραπεί από τη στρατιωτική του νομενκλατούρα, ή να χάσει την ελάχιστη εκείνη ισχύ (δοθείσης, πάντως, της "αλυσίδας", που του έχουν "περάσει" οι ΗΠΑ), που απαιτείται, για να εκπληρώσει το ρόλο, που, εκών - άκων, "ανέλαβε".

Πέραν του κινδύνου κατάρρευσης της αμερικανικής πολιτικής, την οποία χάραξε ο υπουργός Εξωτερικών του Μπους, Τζέιμς Μπέικερ, μετά τον πόλεμο του Κόλπου, και μάλιστα δι' ασήμαντον στρατηγικά αφορμή (αν εξαιρεθεί η "τακτική" της πολιτική αξία στην προεκλογική εκστρατεία του Κλίντον), προκύπτει ένα πρόσθετο πρόβλημα: Αυτό της αποσύνθεσης του - ήδη, εξ ορισμού, χαλαρού - πλέγματος των συμμάχων που οι ΗΠΑ είχαν συγκεντρώσει στον πόλεμο του Κόλπου. Με εξαίρεση τη Βρετανία και το Κουβέιτ, όλοι όσοι ενέχονται, αμέσως ή εμμέσως, στην υπόθεση, διαχωρίζουν σαφέστατα τη θέση τους από τις κινήσεις της Ουάσιγκτον στη σκακιέρα:

Η Τουρκία, η οποία αυτονομείται όσον αφορά την πολιτική που υιοθετεί έναντι των "κακών" της περιοχής (Ιράκ, Ιράν) και αναλαμβάνει πρωτοφανείς πρωτοβουλίες. Οι χώρες - παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), αλλά και οι προσφάτως συνταχθείσες με την πολιτική τους (Ιορδανία), που παλινωδούν όταν τους ζητείται να "αποδείξουν" τη στήριξή τους στην υπερατλαντική τους σύμμαχο. Η Γαλλία, η οποία αντιτάχθηκε στη μονομερή ανάληψη δράσης από την αμερικανική ηγεσία. Η Κίνα και η Ρωσία, μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που "άδειασαν" στα τέλη της περασμένης βδομάδας τις ΗΠΑ, ζητώντας - ανεπισήμως - την εφαρμογή της συμφωνίας "πετρέλαιο αντί τροφίμων". Οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ, οι οποίοι από πολλαπλώς χρήσιμοι σύμμαχοι έγιναν "πρόβλημα" για τους Αμερικανούς, λόγω του εμφυλίου που τους οδήγησε να χωριστούν σε φιλο-Ιρανούς και φιλο-Ιρακινούς...

Οι αμερικανικές επιχειρήσεις κατά του Ιράκ, λοιπόν - οι οποίες, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, φαντάζει πολύ πιθανό να επαναληφθούν - αφήνουν, προς το παρόν, ένα μόνο "νικητή": τον Σαντάμ. Με τον ρόλο του επανεπιβεβαιωμένο, τη συμμαχία εναντίον του υπό διάλυση, την αμερικανική ηγεσία δραματικά αβέβαιη, και την είσοδο του Ιράκ στη διεθνή πετρελαιαγορά απόλυτα βέβαιη, στο άμεσο ή το μεσοπρόθεσμο μέλλον, έχει όλη την άνεση να κοντρολάρει την αντιπολίτευση των Σιιτών, και να εδραιώσει ξανά τη θέση του στον αραβικό κόσμο. Εκτός, βέβαια, αν η νίκη του αποδειχθεί "Πύρρειος" και με ...ημερομηνία λήξεως, κάτι που θα σημάνει ανατροπή του εν μια νυκτί. Αλλά το αμερικανικό δίλημμα παραμένει: Ποιος θα τον αντικαταστήσει;

Μπ. Γ.

Σε "μήλον της έριδος" μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών μεταβλήθηκαν και πάλι οι εβραϊκοί οικισμοί στη Δυτική Οχθη. Ο Ισραηλινός υπουργός Ανοικοδόμησης, Αριέλ Σαρόν, γνωστοποίησε την απόφασή του να έχει ως βοηθό στο έργο της επέκτασης όλων των εβραϊκών οικισμών τον Γιούρι Αριέλ, γενικό γραμματέα του Συμβουλίου των Εποίκων και γνωστό για τις "σκληρές" θέσεις του. Στην ίδια ανακοίνωσή του, ο Σαρόν επιβεβαιώνει τις φήμες που θέλουν την ισραηλινή κυβέρνηση αποφασισμένη να προχωρήσει στην ανοικοδόμηση 290.000 νέων κατοικιών.

Με δεδομένη την αντίθεση των Παλαιστινίων στην επέκταση των εβραϊκών οικισμών αλλά ακόμη και στην παραμονή τους, η αντίδρασή τους ήταν αναμενόμενα έντονη. Και έγινε εντονότερη μετά την απόφαση του ισραηλινού στρατού να κατεδαφίσει 10 παλαιστινιακά σπίτια στη Δυτική Οχθη, τα οποία κρίθηκαν αυθαίρετα. Απαντώντας σε σχετικές δημοσιογραφικές ερωτήσεις, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανάχιου εμφανίστηκε αδιάλλακτος και απέφυγε επισταμένα να δώσει περισσότερες πληροφορίες.

Εντούτοις, ο Νετανάχιου "αιφνιδίασε" με την ανακοίνωσή του περί επαναπρόσληψης όλων των Παλαιστινίων εργατών, που είχαν απομακρυνθεί από τις εργασίες τους μετά την επιβολή του αποκλεισμού στη Δυτική Οχθη. Βέβαια, η "παραχώρηση" του Νετανάχιου εντάσσεται στα πλαίσια της απομάκρυνσης όλων των ξένων εργατών που βρίσκονται, σήμερα, στο Ισραήλ. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση του εθνικιστή, χαρακτήρισε "επικίνδυνο στοιχείο" την παραμονή ξένων εργατών στη χώρα καθώς "διαταράσσεται ο ενιαίος πολιτιστικός της χαρακτήρας, η κουλτούρα και τα έθιμά της ενώ δεν αποφεύγονται και οι μεικτοί γάμοι". Αντίθετα, η επαναπρόσληψη των Παλαιστινίων, κατά τον Μπέντζαμιν Νετανάχιου, αποτελεί λύση αφού οι Παλαιστίνιοι επιστρέφουν στα αυτόνομα εδάφη και στις οικογένειές τους μετά το τέλος της εργασίας τους!

Τα συμφέροντα των Αμερικανών στην περιοχή του Κόλπου επιβάλλονται με την όλο και μεγαλύτερη στρατιωτική τους παρουσία

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.-

Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής δε φαίνεται να είναι τα πιο φιλόξενα μέρη για δημοσιογράφους. Σύμφωνα με έκθεση της "Διαμερικανικής Ενωσης Τύπου", που αναγνώστηκε χτες στη διάρκεια φόρουμ για την ελευθερία των εργαζομένων στα ΜΜΕ, στο Μπουένος Αϊρες, περισσότεροι από 160 δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί μέσα στα τελευταία οχτώ χρόνια στη Λατινική Αμερική, 45 έπεσαν θύματα απαγωγής, περισσότεροι από 1.000 δέχτηκαν επιθέσεις, 205 δέχτηκαν δολοφονικές επιθέσεις!

Ενα από τα πρώην μέλη της "Διαμερικανικής Ενωσης Τύπου", ο Ραούλ Κράισελμπερντ, δήλωσε ότι οι αριθμοί αυτοί δείχνουν πως οι Δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής υποφέρουν ακόμη "από μεγάλα ελαττώματα". Κατά την άποψή του, οι μεγάλες κοινωνικές αδικίες που υπάρχουν στα κράτη της περιοχής θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις Δημοκρατίες αυτές και, κατά συνέπεια, την ελευθερία του Τύπου.

Το φόρουμ του Μπουένος Αϊρες για τα ΜΜΕ είναι το τρίτο που διοργανώθηκε από τη "Διαμερικανική Ενωση Τύπου" και τη διεθνή ένωση "Φόρουμ Ελευθερίας", που εδρεύει στο Αρλινγκτον της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, στη διάρκεια του τρέχοντος έτος.

ΜΟΣΧΑ.-

Στο νοσοκομείο του Κρεμλίνου μπήκε αιφνιδιαστικά από χτες το πρωί ο Ρώσος Πρόεδρος, Μπορίς Γιέλτσιν, όπου θα διαμείνει για τη διενέργεια εξετάσεων όλο το Σαββατοκύριακο.

Ο εκπρόσωπος της ομάδας των θεραπόντων ιατρών του Ρώσου Προέδρου επέμεινε ότι δεν υπάρχει ανησυχία για την υγεία του Προέδρου και ότι η εισαγωγή του στο νοσοκομείο δεν έγινε μετά την εκδήλωση "κάποιου απρόβλεπτου περιστατικού"...

Ιταλία

Τα λαϊκά στρώματα σύρονται στη φτώχεια

Οι 100 πρώτες ημέρες διακυβέρνησης της Ιταλίας από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι, έχουν περάσει χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις για την εφαρμογή μίας πολιτικής συνδεδεμένης με τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα...

Σελίδα 44

Γερμανία

Δισεκατομμύρια μάρκα στο "πιθάρι των Δαναϊδων"

Σε μνημόνιο του υπουργείου Οικονομικών της Βόννης προς την Κομισιόν, αναφέρεται ότι η παραγωγικότητα της ανατολικογερμανικής οικονομίας κυμαίνεται στο μισό περίπου του μέσου όρου της παραγωγικότητας των χωρών - μελών της ΕΕ και είναι στο τελευταίο σκαλοπάτι της "σύγκλισης"

Σελίδα 45

Εκλογές στη Βοσνία

"Ούτε δίκαιες, ούτε ελεύθερες"

Μόνον κατάλληλες δε θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή των χτεσινών, πρώτων μεταπολεμικών, εκλογών στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Εντούτοις, πάνω από 2.900.000 εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι (μεταξύ τους και χιλιάδες πρόσφυγες) καλούνται να εκλέξουν τους εκπροσώπους τοπικών και "εθνικών" κοινοβουλευτικών Σωμάτων για να ικανοποιήσουν τους "εμπνευστές" της Συνθήκης του Ντέιτον!

Σελίδα 47