ΤΟΡΟΝΤΟ (Ανταπόκριση) .-

Μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει ποτέ στην ιστορία του Καναδά πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα, στις Οκτώβρη, οπότε πάνω από 250.000 διαδηλωτές έκαναν πορεία στους δρόμους του Τορόντο. Κύρια αιτία, η αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας της συντηρητικής κυβέρνησης του Μάικ Χάρις. Η κυβέρνηση προχωράει σε περικοπές των κοινωνικών δαπανών και των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας, ύψους 6,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η πορεία ξεκίνησε από τα προπύλαια της Καναδικής Εθνικής Εκθεσης, διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης ειρηνικά για δύο ολόκληρες ώρες και κατέληξε στη Βουλή των Αντιπροσώπων της επαρχίας του Οντάριο.

Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, τραυματισμένοι εργάτες, ανάπηροι, νέοι, παιδιά με τους γονείς τους, όλοι με τα πλακάτ και τα συνθήματά τους διατράνωσαν δυναμικά με την παρουσία τους την αντίθεσή τους, τόσο μέσω των ομιλητών όσο και ομαδικά, με συνθήματα ενάντια στις περικοπές που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση.

Τα αιτήματα που εκφράστηκαν από την πορεία παραμένουν επίκαιρα: Οχι περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να υπάρχουν πραγματικές θέσεις εργασίας και όχι υποαπασχόληση, μια κοινωνία για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και φυλετικές διακρίσεις. Οι διαδηλωτές τόνισαν ότι δε χρειάζονται περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, ενώ επιβάλλεται ίση πρόσβαση στην παιδεία. Απαίτησαν να εφαρμοστεί νομοθεσία που να προστατεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων, την υγεία και την ασφάλειά τους και όχι τους εργοδότες. Σχετικά με τους άστεγους, ζήτησαν οικονομική προσιτή στέγη για όλους και όχι άλλα καταφύγια για αστέγους. Αιτήματα όπως ισχυρή νομοθεσία για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι στην κυριαρχία του νόμου των μεγιστάνων, προσιτή παιδική φροντίδα, μεγαλύτερη φροντίδα για τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας και όχι επιβολή επιπρόσθετων χρεώσεων, κυριάρχησαν επίσης.

Οι συνδιοργανώτριες των Ημερών Δράσης στο Τορόντο, Λίντα Τόρνεϊ και Μάργκαρετ Χάνκοκ, έκαναν δηλώσεις τονίζοντας πως κατά την προηγούμενη Παρασκευή 25/10, που πραγματοποιήθηκαν στάσεις εργασίας στους τόπους δουλιάς των εργαζομένων, έγιναν και διάφορες άλλες κοινοτικές δραστηριότητες όπως κλείσιμο σχολείων και ακινητοποίηση συγκοινωνιών. Παράλληλα, πάνω από 100.000 δάσκαλοι όλων των επιπέδων δημόσιας μόρφωσης ενώθηκαν με τη συγκέντρωση του Σαββάτου. Στη συγκέντρωση έκανε δηλώσεις και η γενική γραμματέας της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Οντάριο στην εφημερίδα "Πήπλ'ς Βόις", τονίζοντας ότι "η μαζική συμμετοχή του λαού, εκφράζοντας την αντίθεσή του στην πολιτική των περικοπών της κυβέρνησης, η ενότητά του και η αλληλεγγύη μεταξύ του, σημάδεψαν την επιτυχία της κινητοποίησης".

Στην κινητοποίηση πήραν μέρος εκπρόσωποι από διάφορους λαϊκούς, εργατικούς, μαζικούς φορείς, οι οποίοι τόνισαν ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί ώσπου αυτή η κυβέρνηση να σταματήσει την αντιδραστική πολιτική των περικοπών.

"Αν η κυβέρνηση δεν πήρε το μήνυμα σήμερα, τότε δεν έχουμε παράνα συνεχίσουμε τους αγώνες που ξεκινήσαμε, με σκοπό να πάρουν έκταση σε πανεπαρχιακό επίπεδο", τόνισε η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου του Τορόντο και συνδιοργανώτρια αυτών των κινητοποιήσεων.

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Καναδά, Χασάν Χουσεϊνι, δήλωσε ότι "η ορμή και η ενότητα του λαού που κτίζεται δεν πρέπει να σταματήσει εδώ. Χρειάζεται να συνεχίσουμε τα επόμενα βήματα τώρα. Χρειάζεται να κτίσουμε ένα κίνημα δραστηριότητας, με σκοπό να πάρει έκταση σε όλη την επαρχία, καθοδηγούμενο από τις σύμμαχες δυνάμεις των εργαζομένων και τη συμμαχία για κοινωνική δικαιοσύνη, όπου αποδεικνύεται η απόλυτη επιτυχία της από το ξεκίνημά της".

Αποδεικνύεται τελικά ότι οι ταραχές στη Ρουάντα και το Μπουρούντι, πριν δύο χρόνια, προετοίμασαν τα σημερινά γεγονότα στο Ζαϊρ, τα οποία απειλούν με διάλυση το μεγαλύτερο και πλουσιότερο κράτος της Αφρικής. Μάλιστα, διαμόρφωσαν το σκηνικό που σημαδεύει το τέλος της εποχής του Μομπούτου και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αναδιανομή της περιοχής, αφού είναι ολοφάνερο ότι μετά το τέλος του "ψυχρού πολέμου" έχουμε εισέλθει σε περίοδο ανακατανομής της περιφέρειας, μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.

Βεβαίως, δεν είναι τυχαίο ότι οι εξελίξεις στη Ρουάντα, στο Μπουρούντι και το Ζαϊρ εμφανίζουν τα τρία κράτη ως ενιαίο χώρο. Διότι η Ρουάντα και το Μπουρούντι, που κατακτήθηκαν το 1916 από τα βελγικά στρατεύματα και παραχωρήθηκαν το 1923 από την Κοινωνία των Εθνών στο Βέλγιο με το καθεστώς της κηδεμονίας, συγχωνεύτηκαν αργότερα σε ένα ενιαίο διοικητικό σύνολο με το Βελγικό Κογκό (Ζαϊρ). Μάλιστα, προκειμένου οι Βέλγοι να διατηρούν διασπασμένο το λαό, εφάρμοσαν συστηματικά πολιτική συντήρησης της φυλετοκρατίας. Ως συνέπειά της, ακόμη και σήμερα ο φυλετικός φανατισμός αποτελεί καταλύτη των εξελίξεων στην περιοχή.

Παράλληλα, η χάραξη των συνόρων των κρατών της Αφρικής - όπως και της Μ. Ανατολής - δεν υπαγορεύτηκε από εθνικά κριτήρια, αλλά προέκυψε ως αποτέλεσμα συμβιβασμού των ανταγωνιστικών συμφερόντων των αποικιοκρατικών δυνάμεων. Τα κράτη αυτά, κατά συνέπεια, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα κάθε φορά που αναμορφώνονται οι μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων συσχετισμοί.

Πέραν αυτού, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που ερμηνεύουν τη ρευστότητα της κατάστασης στην Αφρική. Η εθνογένεση αποτελεί ιστορικό φαινόμενο το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Σε ορισμένες περιοχές του κόσμου βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Αυτές οι χώρες αποτελούν "θερμοκήπιο" γεγονότων που αξιοποιούνται από τις δυνάμεις που επιβουλεύονται τον πλούτο τους.

Τέλος, είναι γεγονός ότι μετά τον "ψυχρό πόλεμο", η απενεργοποίηση του Κινήματος των Αδεσμεύτων και η υπέρβαση της παγκόσμιας ισορροπίας, που διασφάλιζε η ύπαρξη της ΕΣΣΔ, από τη Δύση, παρέδωσαν και πάλι τις χώρες της περιφέρειας στις διαθέσεις των αποικιοκρατικών δυνάμεων. Οι διεθνείς οργανισμοί, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι ιεραποστολές, που εμφανίζονται να αγωνίζονται για να μετριάσουν τη δυστυχία των προσφύγων, ουσιαστικά συγκαλύπτουν τον πραγματικό ρόλο των κρατών της καπιταλιστικής μητρόπολης, που εδώ και αιώνες συνίσταται στην καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιφέρειας που οδηγεί τον πληθυσμό της στην εξαθλίωση. Ενώ παράλληλα προσφέρουν προσχήματα εφησυχασμού της συνείδησης των λαών των προηγμένων - τεχνολογικά - κρατών του κόσμου.

Δημήτρης ΜΑΚΡΟΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Το ΚΚΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη ενέργεια των ρωσικών αρχών να εισβάλουν, να καταστρέψουν και στη συνέχεια σφραγίσουν τα γραφεία της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας (ΚΕΚΡ) στο Λένινγκραντ.

Η ενέργεια αυτή, που γίνεται κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας που αφορά τις κοινωνικές οργανώσεις στη Ρωσία, σε βάρος ενός νόμιμου κόμματος, το οποίο μάλιστα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές κατέκτησε την 5η θέση, συγκεντρώνοντας πάνω από 3 εκατομμύρια ψήφους, αποτελεί κατάφωρη παρεμπόδιση της δράσης του ΚΕΚΡ κι είναι ένα ακόμη πλήγμα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες στη Ρωσία. Η στιγμή που επιλέγεται να δοθεί αυτό το χτύπημα στο ΚΕΚΡ δεν είναι τυχαία. Εχει να κάνει με την ένταση των κοινωνικών αγώνων και την αναζωπύρωση του εργατικού και απεργιακού κινήματος που παρατηρείται στη Ρωσία.

Το ΚΚΕ εκφράζει τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στα μέλη και στελέχη του ΚΕΚΡ και απαιτεί την άμεση αποκατάσταση και εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της ΚΕ και της Επιτροπής Λένινγκραντ του ΚΕΚΡ.

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ .-

Νέος νόμος συζητιέται στη Βουλή της Ολλανδίας αυτό το διάστημα σχετικά με την παιδική σεξουαλική χρησιμοποίηση και την παιδική πορνογραφία.

"Δε θεωρείται βιασμός η σεξουαλική επαφή με παιδιά από 12 έως 16 χρόνων αν το επιθυμούν αυτό τα παιδιά της ηλικίας αυτής. Βιασμός ή σεξουαλική χρησιμοποίηση παιδιών από 12 έως 16 χρόνων μπορεί να θεωρηθεί η πράξη, μόνον αν καταγγελθεί από το παιδί ότι δεν την επιθυμούσε και γίνει αναφορά στην Αστυνομία. Στην περίπτωση αυτή, αυτός που το έπραξε θα φυλακιστεί", δήλωσε σε συνέντευξη στην ολλανδική εφημερίδα "Ντερ Βόλκσκραντ", η υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Σόρχντράχερ.

Η υπουργός, με επιστολή της στη Βουλή, προτείνει να προσεχτεί ιδιαίτερα το πρόβλημα της παιδικής σεξουαλικής χρησιμοποίησης και εμπορίας και πρόσθεσε πως θα "χρησιμοποιήσει την προεδρία της Ολλανδίας στην ΕΕ για τη λύση αυτού του προβλήματος".

Για άλλη μια φορά βρέθηκαν ανάμεσα στα πυρά του πολέμου οι πρόσφυγες στο Ζαϊρ, που απελπισμένοι παίρνουν πάλι το δρόμο για το πουθενά... αφού οι συγκρούσεις έχουν πολλά και ακατάστατα μέτωπα

Κολομβία

Το άλλο πρόσωπο της "Χώρας των Ναρκωτικών"

Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται σε κρίσιμη πολιτική και οικονομική κατάσταση, ενώ το κύμα της στυγνής πολιτικής βίας σαρώνει την επικράτειά της, σκοτώνοντας, εξαφανίζοντας και φυλακίζοντας αγωνιστές

(σελ. 44 - 45)

Τουρκία

Η κόλαση έχει όνομα

Το "Εξπρές του μεσονυχτίου" σάς φάνηκε σκληρό; Κι όμως, η κατάσταση που επικρατεί, σήμερα, στις τουρκικές φυλακές είναι ακόμα χειρότερη, έστω και αν αυτό είναι ασύλληπτο για έναν ανθρώπινο νου

(σελ. 46 - 47)

Γερμανία

Εμπόριο γυναικών

Οι γερμανικές αστυνομικές αρχές παρακολουθούν, εξ ασφαλούς αποστάσεως, μια σειρά συμμοριών να εμπορεύονται γυναίκες και μικρά κορίτσια, που φτάνουν στο Βερολίνο από την Ανατολική Ευρώπη αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο

(σελ. 43)