Ετσι ή αλλιώς, όμως, η σχετική πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ κάνει σκόπιμες ορισμένες επισημάνσεις. Πρώτον, υποτίθεται πως γίνεται για να προστατεύσει το δικαίωμα της απεργίας. Στην πραγματικότητα, όμως, θέλει να κάνει σαφέστερο το καθεστώς του περιορισμού του. Κι ακόμη περισσότερο, θέτει το καθεστώς αυτό στη «διακριτική ευχέρεια» των αστικών δικαστηρίων και της αντεργατικής νομιμότητας του κράτους της πλουτοκρατίας. Δεύτερον, η πρόταση Αλαβάνου βάζει σε κίνδυνο αυτές τις ίδιες τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα. Απόδειξη γι' αυτό αποτελεί η απάντηση του Γ. Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόταση Αλαβάνου και δήλωσε έτοιμος να συνεργαστεί για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της σχετικής νομοθεσίας, ώστε να είναι καθαρό σε ποιες περιπτώσεις γίνεται πολιτική επιστράτευση και καταργείται το δικαίωμα της απεργίας. Τρίτον, οι συχνές αναφορές του προέδρου του ΣΥΝ στις άλλες χώρες της ευρωένωσης, όπου δήθεν είναι αδιανόητα τέτοια αντεργατικά μέτρα, φανερώνουν απλώς τις σχετικές αυταπάτες της ηγεσίας του ΣΥΝ. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις οποιασδήποτε καπιταλιστικής χώρας δε θα έχουν τον παραμικρό δισταγμό για την επιβολή τέτοιων ή ακόμη χειρότερων μέτρων, εάν οξυνθεί η ταξική πάλη και το εργατικό - λαϊκό κίνημα αμφισβητήσει την κυριαρχία των δυνάμεων αυτών;

Αυτά συμβαίνουν, όμως, όταν κάποιοι πρώην κομμουνιστές και αριστεροί έχουν «ξεχάσει» διά παντός ότι η ταξική πάλη γυρίζει τον τροχό της κοινωνικής εξέλιξης...

Μέχρι και το απόγευμα της Δευτέρας, λίγες δηλαδή ώρες πριν τη χτεσινή στάση εργασίας, κανείς δεν ήξερε, με ευθύνη της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, σε ποιες περιοχές της Ελλάδας είχε κηρυχτεί στάση εργασίας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Η πρώτη απόφαση που είχε ληφθεί από την ΑΔΕΔΥ, την προηγούμενη βδομάδα, όριζε ότι η χτεσινή στάση εργασίας αφορούσε μόνο στην Αττική. Προχτές, με δελτίο Τύπου, ανακοινώθηκε ότι εκτός από την Αττική θα γίνει και παμμακεδονική στάση εργασίας. Για την τελευταία όμως δεν υπήρχε απόφαση της ΑΔΕΔΥ και για να πραγματοποιηθεί θα έπρεπε να ληφθούν σχετικές αποφάσεις από τα νομαρχιακά τμήματα της Μακεδονίας. Ωστόσο, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας ήταν άγνωστο ποια άλλα νομαρχιακά τμήματα είχαν πάρει τέτοια απόφαση και αν είχαν πάρει... Το γεγονός είναι ενδεικτικό για τον τρόπο με τον οποίο οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες υπονομεύουν μια κινητοποίηση, πριν καλά καλά την κηρύξουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να ακουστεί μια «τουφεκιά στον αέρα», να βγουν στο γυαλί της τηλεόρασης κι ύστερα, τα τραπέζια του «διαλόγου» να είναι καλά...

«Μέσα στα δύο πρώτα χρόνια δουλιάς μας υλοποιήσαμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις σε ποσοστό 70%. Ποιος μπορεί τώρα να μιλήσει για επικοινωνιακά τεχνάσματα λοιπόν;».

Τα παραπάνω αναφέρει ο τέως υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης στον απολογισμό του έργου του, που έδωσε προχτές το βράδυ στους υγειονομικούς συντάκτες.

Δεν ξέρουμε, αν είναι το 70% ή το 80% του προεκλογικού προγράμματος της ΝΔ. Είναι σαφές, όμως, ότι οι νόμοι που ψηφίστηκαν και οι κυριότερες αποφάσεις που πάρθηκαν στα δυο χρόνια κινήθηκαν στην κατεύθυνση της έντασης της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών Υγείας. Μάλιστα, το υπουργείο Υγείας αποτέλεσε και την ...πρωτοπορία στις λεγόμενες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Γι' αυτό και οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας έμειναν στο ύψος τους - πάνω από 46% των συνολικών δαπανών Υγείας, όπως σ' όλη την περασμένη δεκαετία. Κι έτσι, «όποιος έχει χρήματα απολαμβάνει καλύτερη περίθαλψη, ενώ για όποιον δεν έχει, η πρόσβαση και η χρήση των υπηρεσιών είναι δυσχερέστερη», όπως διαπίστωνε και στο Κυβερνητικό της Πρόγραμμα (σελίδα 9) η ΝΔ.

Κι όταν πληρώνουν οι εργαζόμενοι, κερδίζουν οι επιχειρηματίες. Ο χώρος της Υγείας προσφέρει «πλούσια περιθώρια καθαρού κέρδους... σχεδόν τετραπλάσια σε σύγκριση με τη μέση επίδοση στην ελληνική οικονομία», διαπίστωνε έρευνα της εταιρίας HELLASTAT, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 31 Γενάρη 2006.