Ποιος τη χάρη μας... Ενας ακόμη ελληνικής καταγωγής Αμερικανός θα αναλάβει στο άμεσο μέλλον μια ιδιαίτερα σοβαρή θέση. Είναι ο Τζον Νεγκροπόντε, γόνος Ελλήνων εφοπλιστών, που θα αναλάβει την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ιράκ, μετά τη - συμβολική - μεταβίβαση της εξουσίας στους Ιρακινούς, στις 30 Ιούνη. Μάλιστα, η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη θα είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο, αφού θα έχει 3.000 υπαλλήλους και ο πρεσβευτής θα αναφέρεται απ' ευθείας στον Κόλιν Πάουελ.

Πριν αναλάβει τη θέση αυτή, ο Τζον Νεγκροπόντε ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, όπου έπαιξε δραστήριο ρόλο στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για τον πόλεμο κατά του Ιράκ και ακόμη πιο πριν πρεσβευτής στην Ονδούρα (όπου κατηγορείται ότι ενίσχυε και κάλυπτε τη δράση των ταγμάτων θανάτου, τις εξαφανίσεις, φυλακίσεις και τους βασανισμούς πολιτικών κρατουμένων), στο Μεξικό και στις Φιλιππίνες. Εχει, επίσης, δουλέψει ως στενός συνεργάτης του Χ. Κίσινγκερ στο Βιετνάμ, ως ειδικός συντονιστής για τη διώρυγα του Παναμά κι ως βοηθός σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας (του Κ. Πάουελ επί Προεδρίας Ρίγκαν).

Με άλλα λόγια, «καλό παιδάκι» ο συμπατριώτης μας... Αλλωστε, δε θα έστελναν όποιον κι όποιον οι Μπους και Πάουελ στη Βαγδάτη...

Ορέ τι έρωτας είναι αυτός που δείχνουν ότι νιώθουν, τελευταία, αρκετοί «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης - κι ως γνωστόν ο έρωτας, όπως ο βήχας και ο παράς δεν κρύβονται - για τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν! Ούτε για την πάλαι ποτέ «γκιουζέλ χανούμ» Χούλια Κότσιγιτ, τέτοιο πράγμα. Κι απανωτά τα ερωτόλογα και συνεχή τα παινέματα κι ατέλειωτα τα σορόπια για τον Τούρκο πρωθυπουργό. Πολύ καλός άνθρωπος ο Ταγίπ, ενδιαφέρεται για το καλό των Ελλήνων (ακόμη και των Ελληνοκυπρίων), λένε κάποιοι από τους ερωτευμένους. Αλλόθρησκος, ο ισλαμιστής Ερντογάν, αλλά διαλλακτικός συνομιλητής, προοδευτικός πολιτικός και δημοκρατικός κυβερνήτης, δηλώνουν άλλοι αγαπησιάρηδες. Κι έτεροι «νταλκαδιασμένοι» αναφωνούν: Γλυκομίλητος και μορφωμένος και μπεσαλής, αξίζει να τον εμπιστευόμαστε.

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί οι ίδιοι, πάνω κάτω, κατηγορούσαν - πριν ο Ερντογάν γίνει πρωθυπουργός - τους Τούρκους ισλαμιστές πολιτικούς σαν οπισθοδρομικούς και επικίνδυνους. Ελεγαν, επίσης, ότι όποιος και να βρίσκεται στην κυβέρνηση, στην Τουρκία κουμάντο κάνει το «βαθύ κράτος». Και δεύτερον, γιατί, κάτι μας λέει, ότι «ο μήνας του μέλιτος» των επισήμων ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν έχει και πολύ μέλλον και θα ξαναμπούμε πάλι στην περίοδο των καυγάδων. Οπότε, θα «ξυπνήσουν» και πάλι τα αντι-φουνταμενταλιστικά αισθήματα των «διαμορφωτών»...

Με εκφράσεις του τύπου «περιστολή των φαρμακευτικών δαπανών χωρίς υποβάθμιση της δημόσιας υγείας», «εισαγωγή καλών και φθηνών φαρμάκων» με ταυτόχρονη «υποβοήθηση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας», επενδύουν - φαρμακοβιομήχανοι και εισαγωγείς - τις αξιώσεις τους. Αξιώσεις, που σε κάθε περίπτωση έχουν κοινό παράγοντα τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων. Αυξήσεις, τις οποίες σε κάθε περίπτωση θα πληρώσει ο λαός με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενώ είναι βέβαιο ότι οι φαρμακοβιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που λυμαίνονται τη διακίνηση του φαρμάκου, θα μετρούν νέα υπερκέρδη. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής, που έχει εκχωρήσει στους νόμους του κέρδους την υπόθεση της τιμής και της ποιότητας του φαρμάκου, όσες αλλαγές κι αν κάνει στην ισχύουσα νομοθεσία η μια ή η άλλη κυβέρνηση, το κόστος της φαρμακευτικής περίθαλψης ολοένα και θα διογκώνεται και το φαρμακοβιομηχανικό κεφάλαιο θα βρίσκει νέους τρόπους να εκβιάζει για νέες ανατιμήσεις.