Με εκφράσεις του τύπου «περιστολή των φαρμακευτικών δαπανών χωρίς υποβάθμιση της δημόσιας υγείας», «εισαγωγή καλών και φθηνών φαρμάκων» με ταυτόχρονη «υποβοήθηση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας», επενδύουν - φαρμακοβιομήχανοι και εισαγωγείς - τις αξιώσεις τους. Αξιώσεις, που σε κάθε περίπτωση έχουν κοινό παράγοντα τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων. Αυξήσεις, τις οποίες σε κάθε περίπτωση θα πληρώσει ο λαός με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενώ είναι βέβαιο ότι οι φαρμακοβιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που λυμαίνονται τη διακίνηση του φαρμάκου, θα μετρούν νέα υπερκέρδη. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής, που έχει εκχωρήσει στους νόμους του κέρδους την υπόθεση της τιμής και της ποιότητας του φαρμάκου, όσες αλλαγές κι αν κάνει στην ισχύουσα νομοθεσία η μια ή η άλλη κυβέρνηση, το κόστος της φαρμακευτικής περίθαλψης ολοένα και θα διογκώνεται και το φαρμακοβιομηχανικό κεφάλαιο θα βρίσκει νέους τρόπους να εκβιάζει για νέες ανατιμήσεις.