ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Αφετηρία» τραγικών εξελίξεων

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί οι χτεσινές, κυρίως οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, για να στηρίξουν τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, σχετικά με το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, αλλά η πραγματικότητα βοά. Ας δούμε ορισμένες κρίσιμες πλευρές του θέματος.

Πρώτον, ο Κ. Σημίτης έσπευσε, προχτές, να χαρακτηρίσει το σχέδιο, ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης». Η ελληνική κυβέρνηση, επομένως, αποδέχεται το σχέδιο, ως ένα πλαίσιο - τουλάχιστον - για την επίλυση του Κυπριακού. Το σχέδιο, όμως, «πετάει στο καλάθι των αχρήστων όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ για το Κυπριακό», όπως πολύ σωστά σημειώνει το πρώτο σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Δεν έχουμε, επομένως, μια κατ' αρχήν αποδοχή ενός δυσμενούς έστω πλαισίου, το οποίο θα τύχει σκληρής διαπραγμάτευσης, κλπ., κλπ., όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής απολογητές της πολιτικής τους, αλλά την αποδοχή μιας νέας βάσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά και ενάντια σε όσα όριζαν οι μέχρι σήμερα αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Δε μιλάμε, επομένως, για τον όποιον επώδυνο αλλά έντιμο συμβιβασμό, κλπ., κλπ., όπως γράφουν και λένε οι κυβερνώντες και οι περί αυτών. Η αλήθεια είναι ότι το σχέδιο Ανάν είναι απαράδεκτο και άδικο και γι' αυτό ακριβώς το λόγο μη βιώσιμο και εξαιρετικά επικίνδυνο, για το άμεσο μέλλον της Κύπρου - και όχι μόνον - εφόσον βέβαια υιοθετηθεί τελικά.

Ο εκβιασμός

Δεύτερον, είναι ολοφάνερη η ευθεία και εκβιαστική σύνδεση της προώθησης του «σχεδίου Ανάν», με την προωθούμενη την ίδια περίοδο ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ο ΓΓ του ΟΗΕ απαιτεί την εντός επτά ημερών πρώτη απάντηση αποδοχής του σχεδίου, ως πλαισίου διαπραγμάτευσης. Απαιτεί, επίσης, την εξασφάλιση μιας πρώτης ουσιαστικής συμφωνίας επί του περιεχομένου (συμφωνία αυτοδέσμευσης) μέχρι τις 12 Δεκέμβρη, όταν θα γίνει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όπου θα παρθούν οι αποφάσεις για τη διεύρυνση της Κοινότητας, ώστε (το πιθανότερο) το σχέδιο και όσα προβλέπει να συμπεριληφθούν στα έγγραφα ένταξης της Κύπρου. Και, τέλος, το σχέδιο απαιτεί και τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων μέχρι τις 30 Μάρτη 2003 και την υπογραφή της οριστικής συμφωνίας μέχρι τις 16 Απρίλη. Δηλαδή, πριν από την οριστική επικύρωση της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ την ίδια περίοδο.

Ουσιαστικά, οι εμπνευστές του σχεδίου (ΗΠΑ και κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ) βάζουν τον κυπριακό λαό - ιδιαίτερα τους Ελληνοκύπριους - μπροστά στο εξής εκβιαστικό δίλημμα: `Η αποδέχεστε το απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν», ή, ακόμη κι αν δεν αμφισβητηθεί η πορεία ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, η τελευταία θα συμπεριλάβει μόνο τη Νότια Κύπρο και, άρα, θα σημάνει την οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Βάζουν, δηλαδή, μπροστά τους ένα κακό κι ένα κάκιστο. Και, μάλιστα, είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσεις, ποιο είναι το ένα και ποιο το άλλο...

Ο επιμερισμός των ευθυνών

Η σημερινή τραγική κατάληξη, βέβαια, του Κυπριακού δεν ήρθε τυχαία, ούτε από μόνη της. Ούτε αποτελεί, απλώς και μόνο, μια συνέπεια των υπαρκτών, αρνητικών διεθνών συσχετισμών δυνάμεων ή της σοβαρής παραπέρα χειροτέρευσής τους, μετά την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αποτελεί, πρώτα και κύρια, το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και, ιδιαίτερα, τα τελευταία. Και οι μεν ευθύνες των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (π.χ. Γερμανίας), όπως και της εκάστοτε τουρκικής ηγεσίας, είναι τεράστιες, εγκληματικές και σε όλο τον κόσμο φανερές και γνωστές. Πελώριες, όμως, είναι και οι ευθύνες των ελληνικών και κυπριακών κυβερνήσεων αυτής της περιόδου. Κυρίως, γιατί ακολούθησαν μια πολιτική συνεχώς αυξανόμενης υποβάθμισης του διεθνούς χαρακτήρα του Κυπριακού και όλο και μεγαλύτερου εγκλωβισμού του προβλήματος στα ιμπεριαλιστικά ευρω-ΝΑΤΟικά γρανάζια. Ακόμη, γιατί συνομολόγησαν και συνέπραξαν - με τη μέθοδο της συνεχούς διολίσθησης - στην απαξίωση και, τελικά, στην ανατροπή των παλιότερων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των Γενικών Συνελεύσεων του ΟΗΕ, που κατοχύρωναν τους ελάχιστους όρους, για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση.

Οι κομπορρημοσύνες των κυβερνώντων, επομένως, περί «ιστορικής ευκαιρίας» κλπ., αποτελούν μια θρασύτατη υποκρισία - για να μην πούμε κάτι πολύ βαρύτερο.

Απαράδεκτο

Ανήθικο το σχέδιο,

το βλέπεις, μάτι βγάζει,

με έκτρωμα

κι εξάμβλωμα

από δυο μίλια μοιάζει,

αλλά πώς ήταν δυνατό

να 'ναι σωστό

κι εντάξει

αφού σαφώς το σύνταξε

η μαύρη «νέα τάξη»!

* * *

Ανήθικο το σχέδιο

των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,

α, μη γελιέστε

που φαρδιά

γράφει ΟΗΕ από κάτω,

του διεθνούς

οργανισμού,

το ξέρω, έχει τη βούλα,

μα από πίσω κρύβεται

η Αμερική η τσούλα!

Ο οίστρος

Το «Πολυτεχνείο» στους αγώνες μας

Η φετινή επέτειος για τα 29 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια συγκυρία κατά την οποία εντείνεται η εξάρτηση της χώρας, με το όλο και μεγαλύτερο δέσιμό της στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, πράγμα που θέτει το λαό σε νέους κινδύνους. Ενώ ήδη προετοιμάζεται το νέο ματοκύλισμα στο Ιράκ και η λεγόμενη αντιτρομοκρατική εκστρατεία θέτει στο στόχαστρο όσους αντιστέκονται, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενη από τις άλλες δυνάμεις της ευρω-υποταγής, ετοιμάζεται να προσφέρει νέα εκδούλευση στους τρομοκράτες ιμπεριαλιστές. Από κοντά έρχεται και η δήθεν επίλυση του κυπριακού ζητήματος την οποία ετοίμασαν οι Αμερικανοβρετανοί και πάσαρε ο ΓΓ του ΟΗΕ, που δεν είναι τίποτε άλλο από την επιβολή της πολιτικής του ιμπεριαλισμού, ο οποίος θέλει την Κύπρο «πιόνι» στα χέρια του και ένα «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για τα σχέδιά του στην ευρύτερη περιοχή.

Σε αυτό το φόντο θα τιμήσουμε και φέτος τη λαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ενάντια στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στη στρατιωτικοφασιστική χούντα. Την ίδια στιγμή η πολιτική της κυβέρνησης πλήττει τα λαϊκά στρώματα, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις να σαρώνουν κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, από το δικαίωμα στη δουλιά και την Κοινωνική Ασφάλιση, τις παροχές Υγείας, την εκπαίδευση, μέχρι το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο.

Η επικαιρότητα του αντιιμπεριαλιστικού μηνύματος των αγώνων του 1973, με κορύφωση το Πολυτεχνείο, είναι σήμερα ακόμα μεγαλύτερη. Το συμβολικό σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», σήμερα με άλλο περιεχόμενο, είναι επίκαιρο και ζωντανό. Εκφράζεται στις λαϊκές και νεολαιίστικες διεκδικήσεις για σταθερή δουλιά με δικαιώματα, για πραγματικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις, για να μη βγαίνουν Ελληνόπουλα από τα σύνορα της χώρας και να γίνονται υποχείρια στα σφαγεία και στους τυχοδιωκτισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Το τότε και το τώρα μπορεί να διαφέρουν, ως προς τις συνθήκες. Στο διά ταύτα όμως η σημερινή δικτατορία της άρχουσας τάξης, με τη «νέα τάξη» να ρίχνει βαριά τη σκιά της, είναι το ίδιο επιβλαβής για τους λαούς. Και οι λαοί αφυπνίζονται, συντονίζονται και δυναμώνει όλο και περισσότερο το αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα. Και ο φετινός αγωνιστικός γιορτασμός του Πολυτεχνείου και η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία πρέπει να αποτελέσουν άλλον ένα σταθμό στην πάλη του λαού μας για το δικαίωμα στο ψωμί, στη δουλιά, στη μόρφωση, στη ζωή. Κατά της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στο νέο πόλεμο που προετοιμάζεται κατά του Ιράκ και στη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτόν. Επιβάλλεται πολύ περισσότερο η διαδήλωση της Κυριακής να είναι δυναμική απάντηση κόντρα στη συναίνεση, στην υποταγή, στην ηττοπάθεια και στη μοιρολατρία.