ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι ... «αγορές»

Οι αστοί πάντα έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή στην προπαγάνδα. Πρόσεχαν το λόγο τους, τους ορισμούς, τις κωδικοποιήσεις φαινομένων και καταστάσεων. Γι' αυτούς και για τους απολογητές του συστήματος που αναλαμβάνουν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το κύριο, δηλητηριάζοντάς τους με αναποδογυρισμένες έννοιες για την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, βασικό τους εργαλείο είναι η ...αντικατάσταση των λέξεων. Η λέξη καπιταλισμός είναι σχεδόν απαγορευμένη, «ελεύθερη οικονομία» τον λένε. Το μονοπώλιο είναι, απλά, η μεγάλη επιχείρηση. Ιμπεριαλισμός είναι μια ξεπερασμένη έννοια, με την οποία παλαιότερα περιγράφονταν τα ισχυρά κράτη. Η βίαιη πολιτική παράδοσης ολόκληρων κλάδων της οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο είναι «απελευθέρωση».

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και σήμερα. Η άρχουσα τάξη, η τάξη των αστών που με γεωμετρική πρόοδο κλιμακώνει την επιθετικότητά της, οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοεπενδυτές, ο κάθε κεφαλαιοκράτης που μπορεί να είναι κάτι από αυτά ή ταυτόχρονα όλα μαζί, δεν είναι ο σύγχρονος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, δεν είναι η κυρίαρχη τάξη που υπαγορεύει και αξιώνει όλο και νέα μέτρα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας της, και, μάλιστα, σε συνθήκες κρίσης, αλλά είναι η ...αγορά.

Από πρώτη ματιά φαίνεται βολικό, μόνο που η βάση τέτοιων ακροβασιών είναι εντελώς σαθρή. Αυτό που επιχειρούν - και το κάνουν χοντροειδώς - είναι να διαχωρίσουν το απτό και το συγκεκριμένο, να απαλλάξουν, δηλαδή, από τη ροή των γεγονότων και των τραγικών συνεπειών που αυτά έχουν για τα λαϊκά στρώματα, τον άμεσο και ορατό αντίπαλο, την τάξη των καπιταλιστών και στη θέση του βάζουν μια «αγορά» ή τις «αγορές», που στην καλύτερη περίπτωση είναι κάποιοι κακοί τραπεζίτες ή άλλοι κακοί μεγαλοεπιχειρηματίες, που λες και ξέφυγαν από το μαντρί και δείχνουν τα κοφτερά τους δόντια στους λαούς, κόντρα στις επιλογές των άλλων, των καλών εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Αυτό που ονομάζουν στις μέρες μας «αγορές», δεν είναι τίποτα άλλο από τους μεγάλους, πανίσχυρους, διακλαδικούς επιχειρηματικούς ομίλους, που σε ενιαίο συνασπισμό πιέζουν για την προώθηση των συμφερόντων της σύγχρονης οικονομικής ολιγαρχίας και οι οποίοι, παράλληλα με το ασίγαστο μέτωπο που από κοινού έχουν ενάντια στην εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους, δε σταματάνε στιγμή να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξασφάλιση καλύτερων θέσεων, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ισχύ, ακόμα μεγαλύτερα μεγέθη, ακόμα περισσότερα κέρδη. Κύριος συνεργάτης και αρωγός των κεφαλαιοκρατών σ' αυτήν τη διαδικασία είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις, που βεβαίως στηρίζουν την εξουσία των αστών - εκμεταλλευτών συνολικά, φροντίζουν, όμως, ξεχωριστά για τα συμφέροντα των δικών τους παιδιών.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν παραπλανώνται από τις προπαγανδιστικές αλχημείες των αστών, που επιδιώκουν να διαστρέψουν τόσο τις έννοιες, όσο και την ουσία των παραγωγικών σχέσεων της κοινωνίας μας. Ο καπιταλιστής, είτε επιχειρηματίας και εργοδότης ονομαστεί, είτε βαφτιστεί «αγορά», θα εξακολουθήσει να είναι ο ίδιος εκμεταλλευτής της εργατικής δύναμης, θα συνεχίσει να είναι αυτός, για τον οποίο το κράτος του και οι κυβερνήσεις του θα εφαρμόζουν κάθε άγριο μέτρο και πολιτική που συμβάλλει στην αύξηση της κερδοφορίας. Με δυο λόγια, θα εξακολουθήσει να είναι αυτός, από τον οποίο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απαλλαγούν, για να ανοίξουν οι δρόμοι για την πραγματική κοινωνική πρόοδο και την προκοπή του λαού.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΟΟΣΑ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι τον Ιούνη, σε σχέση με το Μάη, «ισχυρότερα σημάδια αντιστροφής των κύκλων ανάπτυξης έκαναν την εμφάνισή τους στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Ρωσία». Τον ίδιο μήνα, η ζώνη του ευρώ και η Κίνα βρίσκονταν σε φάση «επιβράδυνσης», ενώ οι ΗΠΑ εμφάνιζαν μια «πιθανή κορύφωση» της τάσης αυτής. Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, το εμπορικό έλλειμμα έφθασε τον Ιούνη στο υψηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβρη του 2008 (53,1 δισ. δολάρια, αύξηση μεγαλύτερη του 2%), λόγω της συνολικής μείωσης των εξαγωγών, που επηρεάζονται από τη μειωμένη ζήτηση, εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης. Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης, κατέγραψε μηδενική ανάπτυξη το δεύτερο τρίμηνο του 2011 και η βιομηχανική παραγωγή υποχώρησε περισσότερο απ' ό,τι ανέμεναν οι οικονομολόγοι τον Ιούνη. Πιο συγκεκριμένα, η παραγωγή υποχώρησε κατά 1,6% σε σχέση με το Μάη, έναντι πρόβλεψης για πτώση 0,7%. Στη Μ. Βρετανία, η Τράπεζα της Αγγλίας ανησυχεί για την «απώλεια της δυναμικότητας της ανάκαμψης στη βρετανική οικονομία» και υποβάθμισε τις προβλέψεις της για την ανάπτυξη της βρετανικής οικονομίας στο αναιμικό 2% για φέτος, έναντι αρχικών εκτιμήσεων για 2,5%. Ολα τα παραπάνω συνθέτουν πλευρές μιας κλασικής καπιταλιστικής κρίσης, και όχι μιας «κρίσης χρέους», όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα αστικά επιτελεία και οι οπορτουνιστές, για να αποπροσανατολίσουν το λαό και να ευνουχίσουν τους αγώνες του. Το πρόβλημα στον καπιταλιστικό κόσμο είναι ότι μπούκωσε από συσσωρευμένα κεφάλαια και αδιάθετα εμπορεύματα, με αποτέλεσμα να διακοπεί η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, βυθίζοντας τις οικονομίες σε κρίση. Ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει μόνο με την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Στο χέρι του λαού είναι να βγει αυτός νικητής από την κρίση και όχι το κεφάλαιο. Με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, για μια λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Με το πρόσχημα της κρίσης

«Μια που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντε - έξι» και, στην προκειμένη περίπτωση, ο «παπάς» είναι η οικονομική κρίση, την οποία επικαλούνται διάφοροι εκπρόσωποι του υπουργείου Παιδείας για να δικαιολογήσουν τη βαθιά ταξική κυβερνητική πολιτική. Θύματα της πολιτικής τους, της κρίσης, των μνημονίων, είναι οι μαθητές, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, οι εκπαιδευτικοί, οι καθαρίστριες των σχολικών μονάδων, οι οικογένειες όλων των παραπάνω.

«Θα είναι η πιο δύσκολη σχολική χρονιά - η φετινή - λόγω της οικονομικής κρίσης, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», είναι μια από τις τελευταίες δηλώσεις που ακούστηκαν - ανήκει στον γενικό γραμματέα του υπ. Παιδείας, Βασίλη Κουλαϊδή, και έγινε σε ραδιοφωνικό σταθμό. Για δύσκολη σχολική χρονιά μιλούν και οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες και προειδοποιούν με κινητοποιήσεις στην έναρξη του σχολικού έτους.

Και πώς να μην είναι, αφού το έγκλημα της κυβέρνησης είναι προσχεδιασμένο εδώ και χρόνια και προβλέπει σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς (μόνο 600 προσλήψεις εκπαιδευτικών θα γίνουν φέτος, τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζονται οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις δασκάλων και καθηγητών), χωρίς βιβλία, χωρίς υποδομές, με νέο κύμα συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολικών μονάδων να επέρχεται και με αναπληρωτές, ωρομίσθιους, καθαρίστριες να δουλεύουν για ψίχουλα, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας για άλλη μια χρονιά.

Βέβαια, η κυβέρνηση «θα κάνει ..."ηρωικές" προσπάθειες» και στον τομέα της Εκπαίδευσης. Θα ξεζουμίσει ηθικά και ψυχολογικά τους άνεργους εκπαιδευτικούς, μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας», οι οποίοι με πεντάμηνες συμβάσεις, μειωμένα δικαιώματα θα κληθούν να καλύψουν κενά. Θα στείλει, όπως ισχυρίζεται, τα βιβλία με ...μερικές μέρες καθυστέρηση. Θα βάλει πιο δυναμικά στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης τις ΜΚΟ και τους επιχειρηματίες. Θα πετάξει το μπαλάκι στις οικογένειες, που θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη ακόμη πιο βαθιά, για να καλύψουν ακόμη και τα αυτονόητα, όπως τη θέρμανση του σχολείου. Με λίγα λόγια, ο λαός καλείται να κάνει κι άλλες ηρωικές περικοπές από τη ζωή του, νέες θυσίες.

Κοινή δράση όλων των εργαζομένων

Τμηματικά αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις η κυβέρνηση τη βδομάδα που πέρασε δεν άφησε ούτε μία μέρα που να μην προωθήσει έστω και μία αντεργατική ρύθμιση για τους δημόσιους υπαλλήλους, που οδηγούν σε εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων. Αδειες άνευ αποδοχών μέχρι πέντε χρόνια ώστε να εξωθηθούν εργαζόμενοι από τις υπηρεσίες τους, μερική απασχόληση μέσω της «δυνατότητας» για εργασία με μειωμένο ωράριο, εφαρμογή 40ωρου. Ταυτόχρονα, προχωράνε με γοργούς ρυθμούς οι διαδικασίες για μαζικές απολύσεις βαφτίζοντας «εργασιακή εφεδρεία» το αντίστοιχο ταμείο ανεργίας του ιδιωτικού τομέα. Παράλληλα, εξελίχθηκε μια επικοινωνιακή κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ περί «λευκών απεργιών» και άρνησης είσπραξης δημόσιων εσόδων από τους δημόσιους υπάλληλους προκαλώντας περίεργες εντυπώσεις. Ολα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στο πάγωμα μισθών, στη μείωση των επιδομάτων, στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, που έχουν συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα.

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι σαφής και ξεκάθαρος: Ο δημόσιος τομέας να περιοριστεί στους 150.000 εργαζόμενους και να τσακιστεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η ανελέητη αυτή επίθεση θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το Σεπτέμβρη και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα δεν πρέπει να υπάρχει κανένα περιθώριο για διάφορες αυταπάτες. Τώρα πρέπει αποφασιστικά να βρεθούν σε κοινή ρότα αγώνα με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν εδώ και καιρό όλο το πλαίσιο ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Μόνο η κοινή δράση όλων των εργαζομένων (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) είναι ικανή να εμποδίσει την αντεργατική λαίλαπα. Και μέσα από αυτή την κοινή δράση μπορεί και πρέπει να μπει στόχος για την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος.