Είναι «σημαντικά αυτά που μας ενώνουν με το ΚΚΕ», είπε στην ομιλία του ο Α. Αλαβάνος. Αλλά ποια είναι αυτά; Δεν είπε. Μήπως η εκ των υστέρων ρήση ότι δεν έπρεπε να ψηφίσουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Γιατί αυτό το λένε, αλλά επιμένουν στην πολιτική ενοποίηση της ΕΕ και στις κοινές πολιτικές. Με κοινωνικό πρόσωπο τάχα, δηλαδή με καλούς καπιταλιστές. Μήπως στο κρίσιμο ζήτημα της οικονομίας; Μα, μιλούν για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Ούτε εδώ θέτουν ζήτημα κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης. Μιλούν για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο,τι λένε και οι αυθεντικοί διαχειριστές της καπιταλιστικής οικονομίας. Μιλούν για ανάπτυξη και αναδιανομή, με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη και δεν είναι ενάντια στα κέρδη και τους ιδιοκτήτες τους. Ποια κοινά, λοιπόν; Αλλά όταν παριστάνεις κάτι που δεν είσαι στην πραγματικότητα, προκειμένου να εξαπατήσεις, σπέρνεις λόγια που δεν τα πιστεύεις, κάτι παραπάνω, είσαι αντίθετος, όπως έχουν εκφράσει άλλα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ειλικρινείς λέγοντας ότι τίποτα το κοινό δεν έχουν με το ΚΚΕ. Και κάτι παραπάνω: Δημιουργείς συνειρμούς, όπως με τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα, που κουνούσαν στην προχτεσινή κεντρική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, για «ψάρεμα στα θολά νερά»...

Η κυβέρνηση της ΝΔ, περηφανεύεται - μεταξύ άλλων - ότι με τις αλλαγές που προώθησε η ίδια στην πρώτη τετραετία στο φορολογικό σύστημα, μείωσε την άμεση φορολογία για τους εργαζόμενους και εν γένει τους οικονομικά ασθενέστερους. Στα πλαίσια αυτά, ακούσαμε από τον εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, να περηφανεύεται επειδή με την αύξηση του αφορολόγητου ποσού και άλλα μέτρα, «3,3 εκατομμύρια Ελληνες δεν πληρώνουν πια φόρους» ενώ άλλα «2,5 εκατομμύρια Ελληνες πληρώνουν λιγότερο φόρο»! Στην ουσία, οι προπαγανδιστές της κυβερνητικής πολιτικής, λένε τη μισή αλήθεια (αυτή που βολεύει) και αποσιωπούν την άλλη μισή (που είναι πικρή), όπως έκαναν - και συνεχίζουν να κάνουν - και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Πρώτ' απ' όλα, γιατί ακόμη και με βάση τα δικά τους στοιχεία, πάνω από 2.000.000 άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο φτώχειας.

Και μπορεί τα στελέχη της ΝΔ να περηφανεύονται για την ισχνή μείωση των άμεσων φόρων που θέσπισαν στην πρώτη τετραετία διακυβέρνησης (κυρίως για τους χαμηλόμισθους), κάνουν όμως «γαργάρα» τα φορολογικά βάρη που πρόσθεσαν για τους εργαζόμενους με την αύξηση των έμμεσων φόρων που βαρύνουν το ίδιο πλούσιους και φτωχούς. Εμφανίζουν, δηλαδή, σαν «φιλολαϊκή» τη φορολογική πολιτική, συστατικό στοιχείο της οποίας είναι το εξής: Για κάθε ένα (1) ευρώ που χαρίζουν στους εργαζόμενους από την άμεση φορολογία τους παίρνουν πίσω διπλάσια και τριπλάσια, με την έμμεση φορολογία με τις αυξήσεις που επέβαλαν στο ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα καύσιμα και τα τσιγάρα...

Το αποτελεσματικότερο «μαύρισμα» στους μονομάχους των γαλαζοπράσινων φορομπηχτικών πολιτικών, είναι να βγουν από την κάλπη των εκλογών της 16ης Σεπτέμβρη όσο γίνεται περισσότερα «κόκκινα ψηφοδέλτια».

Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι δεν πρέπει να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια μπρος στην αρνητική κατάσταση που διαμορφώνουν σε βάρος τους από κοινού ΕΕ, κυβερνώντες και βιομήχανοι - πολυεθνικές. Δεν πρέπει να «καταπιούν» τη δικομματική προεκλογική κοροϊδία. Η πολιτική που ακολουθείται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στηρίζει κραυγαλέα το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια και όπως φάνηκε και το λεγόμενο καρτέλ γάλακτος, που καταρράκωσε τις τιμές παραγωγού. Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι οφείλουν να αντισταθούν και να εντείνουν τον αγώνα τους, αν θέλουν να υπάρξουν και να συνεχίσουν να παράγουν χωρίς να είναι τα μόνιμα θύματα μιας άγριας εκμετάλλευσης από τους εμποροβιομηχάνους και τα μονοπώλια. Γιατί όποιος κι αν βγει στην κυβέρνηση από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δε θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο για δαύτους.

Οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι καλούνται να παλέψουν για τη δημιουργία των παραγωγικών συνεταιρισμών, που προτείνει το ΚΚΕ. Βέβαια, η λύση των παραγωγικών συνεταιρισμών που θα στηρίζονται πολύπλευρα από το κράτος προϋποθέτει σύγκρουση με τα μεγάλα και οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα στο χώρο της κτηνοτροφίας, αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Επίσης, προϋποθέτει αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων, για να εφαρμοστεί μια αγροτική πολιτική που θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και θα αναπτύσσει τη γεωργία και την κτηνοτροφία, με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού και των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη δυναμική στήριξη και υπερψήφιση του ΚΚΕ!