Είναι «σημαντικά αυτά που μας ενώνουν με το ΚΚΕ», είπε στην ομιλία του ο Α. Αλαβάνος. Αλλά ποια είναι αυτά; Δεν είπε. Μήπως η εκ των υστέρων ρήση ότι δεν έπρεπε να ψηφίσουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Γιατί αυτό το λένε, αλλά επιμένουν στην πολιτική ενοποίηση της ΕΕ και στις κοινές πολιτικές. Με κοινωνικό πρόσωπο τάχα, δηλαδή με καλούς καπιταλιστές. Μήπως στο κρίσιμο ζήτημα της οικονομίας; Μα, μιλούν για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Ούτε εδώ θέτουν ζήτημα κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης. Μιλούν για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ο,τι λένε και οι αυθεντικοί διαχειριστές της καπιταλιστικής οικονομίας. Μιλούν για ανάπτυξη και αναδιανομή, με τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη και δεν είναι ενάντια στα κέρδη και τους ιδιοκτήτες τους. Ποια κοινά, λοιπόν; Αλλά όταν παριστάνεις κάτι που δεν είσαι στην πραγματικότητα, προκειμένου να εξαπατήσεις, σπέρνεις λόγια που δεν τα πιστεύεις, κάτι παραπάνω, είσαι αντίθετος, όπως έχουν εκφράσει άλλα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ειλικρινείς λέγοντας ότι τίποτα το κοινό δεν έχουν με το ΚΚΕ. Και κάτι παραπάνω: Δημιουργείς συνειρμούς, όπως με τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα, που κουνούσαν στην προχτεσινή κεντρική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, για «ψάρεμα στα θολά νερά»...