Ο, μέχρι πρότινος, «δαιμονοποιημένος» κίνδυνος του ισλαμισμού στη διεθνή ρητορική των ΗΠΑ αρχίζει να εξιλεώνεται με τη χρησιμοποίηση του όρου «σημαντικός παράγοντας στην περιοχή του Κόλπου» και άλλων προσεκτικών χαρακτηρισμών. Ο λόγος για το Ιράν και το καθεστώς του. Η αρχή έγινε, ήδη, από την, προ τετραετίας, ανάδειξη του Μοχάμαντ Χαταμί στην προεδρία της χώρας. Ολη η Δύση, προεξαρχουσών των ΗΠΑ, «χαιρέτισε» την επικράτηση του «μετριοπαθούς» ισλαμιστή κληρικού, ως «ελπίδα εκδημοκρατισμού».

Τι κι αν στα χρόνια που μεσολάβησαν το προσωπείο των «μεταρρυθμίσεων» έγινε θρύψαλα στα πρόσωπα των νεκρών, των εξαφανισμένων, των τραυματιών, των συλληφθέντων, με κομβικό το σημείο της φοιτητικής - λαϊκής εξέγερσης του Ιουλίου του 1999; Τι και αν επί «μεταρρυθμιστή» Προέδρου εντείνεται ο αυταρχισμός, η παραβίαση των ατομικών ελευθεριών, η καταπάτηση κάθε έννοιας σεβασμού; Ολ' αυτά δεν έχουν πλέον την παραμικρή αξία και σημασία, για την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλά και τα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, όπως και τα αμερικανικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Οι ΗΠΑ με τη νέα τους προεδρία χαράσσουν νέα πολιτική στην περιοχή του Κόλπου. Χωρίς τίποτε ακόμη να είναι σαφώς δηλωμένο, έχει γίνει φανερό ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται από τη Μέση Ανατολή προς το κέντρο του Κόλπου με «βλέψεις» προς βορρά. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν παραμένει ενεργό στις «φλέγουσες» περιοχές. Αν κάτι, όμως, είναι ηλείου φαεινότερο είναι η απάλειψη από τη γλώσσα της αμερικανικής διπλωματίας (αλλά και αυτήν της ΕΕ) των «σκληρών» χαρακτηρισμών και απειλών για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν. Ολα αυτά, πια, δεν ταιριάζουν στο λεξιλόγιο χωρών που βρίσκονται σε ρυθμό προσέγγισης και σύσφιγξης συνεργασίας. Αλλωστε, εντείνεται η φημολογία για άμεση άρση του πολλάκις καταπατημένου αμερικανικού εμπάργκο, σε βάρος του Ιράν.

Τώρα, αν το καθεστώς του Ιράν παραμένει το ίδιο απάνθρωπο, ανελεύθερο και αυταρχικό, δεν άπτεται πλέον της έννοιας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που συχνά ευαγγελίζονται οι αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές τους. Πώς αλλάζουν οι έννοιες ανάλογα με τα στρατηγικά συμφέροντα...

«Συνετιστείτε», διαμηνύει ο κ. Μπίστης στην κυβέρνηση, με αφορμή το προτεινόμενο Προεδρικό Διάταγμα για την ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής. Δεν είναι δυνατόν - συνεχίζει - να μιλάτε για «γενοκτονία» σ' αυτή την ευαίσθητη χρονική στιγμή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να προβαίνετε σε ενέργειες που δημιουργούν φορτίσεις και μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες, πόσο μάλλον, που, με ευθύνη σας, δεν έχουν επικυρωθεί ακόμα οι ελληνοτουρκικές συμφωνίες συνεργασίας.

Αυτά λέει η σχετική ανακοίνωση της ΑΕΚΑ, η οποία καταλήγει ως εξής: «Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η έξαψη εθνικιστικών παθών, αλλά μέσα από την ιστορική αυτογνωσία η προσέγγιση των δύο λαών, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος».

Το ζητούμενο, βέβαια, δεν έχει να κάνει με αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Μπίστης, αλλά με το ρόλο του ιμπεριαλισμού και το ρόλο των κομμάτων που τον υπηρετούσαν τότε και αυτών που τον υπηρετούν σήμερα, πίσω από τα οποία στοιχίζεται και ο κ. Μπίστης, μαζί με την κίνησή του. Αλλωστε, τόσο η έξαψη εθνικιστικών παθών, όσο και η «διπλωματία των σεισμών», αποτελούν ουσιαστικά τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Στο μέλλον,

λέγεται, θα ζω

απ' εκατό και πάνω,

μ' αν κυβερνήτες

άθλιους

στη ράχη μου

έχω πάνω,

τα χρόνια

τα περσότερα

πέστε τι να τα κάνω;

* * *

Τι να την κάνω

τη ζωή να είναι

πιο μεγάλη,

αν στη μιζέρια

κολυμπώ,

αν μ' έχουν

σαν χαμάλη

κι αν με πατούν

τ' αφεντικά, μόνιμα,

στο κεφάλι;

* * *

Να ζω, το θέλω,

πιο πολύ,

ναι, δόκτορές μου

μπράβο,

να ζω όμως

σαν άνθρωπος

και όχι

σαν το σκλάβο!