Στο μέλλον,

λέγεται, θα ζω

απ' εκατό και πάνω,

μ' αν κυβερνήτες

άθλιους

στη ράχη μου

έχω πάνω,

τα χρόνια

τα περσότερα

πέστε τι να τα κάνω;

* * *

Τι να την κάνω

τη ζωή να είναι

πιο μεγάλη,

αν στη μιζέρια

κολυμπώ,

αν μ' έχουν

σαν χαμάλη

κι αν με πατούν

τ' αφεντικά, μόνιμα,

στο κεφάλι;

* * *

Να ζω, το θέλω,

πιο πολύ,

ναι, δόκτορές μου

μπράβο,

να ζω όμως

σαν άνθρωπος

και όχι

σαν το σκλάβο!