ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η γραμμή της ... ταλάντευσης

Γρηγοριάδης Κώστας

Να ...επαναδιατυπώσει την εξέλιξη των θέσεων του ΣΥΝ για την ΠΓΔΜ προσπαθεί ο Λ. Κύρκος, με συνέντευξή του στην Κυριακάτικη «Αυγή», κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία και αφού πλέον βλέπουν πως η καραμέλα, ότι ο ΣΥΝ από την αρχή είχε αντιταχθεί στο εθνικιστικό παραλήρημα, δεν καταπίνεται εύκολα. Ετσι, αναγκάζεται να ομολογήσει ότι ο ΣΥΝ «μετά από μια αρχική ταλάντευση, στην οποία παρασύρθηκε (...) ισορρόπησε πολύ γρήγορα». Σε ό,τι αφορά τη γνωστή πρόκλησή του περί απουσίας των «Λακεδαιμονίων», που απευθύνθηκε στο ΚΚΕ, επειδή δε συμμετείχε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, ο Λ. Κύρκος υποστηρίζει ότι «η φράση καυτηρίαζε τη στάση του ΚΚΕ που παρακολουθούσε παθητικά τις εκδηλώσεις, το συλλαλητήριο, τις ομιλίες» και «δεν έκανε καμιά προσπάθεια να επηρεάσει προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως κάμανε εμείς».

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, αλλά ο οπορτουνισμός του Λ. Κύρκου παραμένει ακμαιότατος. Κι αυτό γιατί:

Πρώτον, η ...«αρχική» ταλάντευση του ΣΥΝ τον οδήγησε και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και στις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, που έβγαζαν πορίσματα «όχι στο "Μακεδονία" και τα παράγωγά του» και στη συμμετοχή του στην αντιΚΚΕ επίθεση, που είχε ξεσπάσει εκείνη τη χρονιά.

Δεύτερον, το πόσο ισορρόπησε ο ΣΥΝ, φαίνεται από τις θέσεις που ανέπτυσσε και τα επόμενα χρόνια γύρω από τα ζητήματα που αφορούσαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την απόλυτη ταύτισή του με την ΕΕ, αλλά και το 1999, όταν έβαζε στη ζυγαριά την επέμβαση των ΗΠΑ με την πολιτική Μιλόσεβιτς.

Τρίτον, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που όχι μόνο δεν παρατηρούσε παθητικά την εθνικιστική έξαρση που σημειώθηκε το 1992, και με την ενεργό συμμετοχή του ΣΥΝ, αλλά ίσα ίσα, επειδή ακριβώς κατάγγειλε εκείνες τις μεθοδεύσεις, βρέθηκε στο στόχαστρο κάθε αντιδραστικής δύναμης, αλλά και του ΣΥΝ και του Λ. Κύρκου.

Τέταρτον, το σενάριο που τώρα προβάλλεται από τον Κύρκο, για δήθεν «προσπάθεια να επηρεάσει προς τη σωστή κατεύθυνση», είναι μια καραμπινάτη περίπτωση καιροσκοπισμού, που εκ των υστέρων θέλει να δικαιολογήσει τις πομπές εκείνης της εποχής.

Αυτός είναι ο ΣΥΝ. Ετσι κάνει πάντα. Και όταν κομπάζει ότι υιοθετεί τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για να αλλάξει την ΕΕ και όταν παίρνει μέρος σε διάφορους «κοινωνικούς διαλόγους» που οδηγούν στην επιβολή αντιλαϊκών μέτρων και όταν συζητά, με την οικονομική ολιγαρχία, το μέγεθος των αλλεπάλληλων επιθέσεων στα εργατικά δικαιώματα.

Ο μύχιος πόθος

«Το ΚΚΕ περιέρχεται σε δεινή θέση. Βλέποντας την άνοδο του ΣΥΝ, βλέπει το χαμένο έδαφος για το ίδιο (...). Με την άνοδο του ΣΥΝ βλέπει την εικόνα της αποτυχίας της πολιτικής του κι αυτό του γεννά έναν τεράστιο εκνευρισμό. Υποθέτω - δεν έχω καμία πληροφόρηση - ότι στο εσωτερικό του η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το αύριο θα έχουν πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις (...). Παρά την πλύση εγκεφάλου των συνειδήσεων από την καθοδήγηση προς τα μέλη μέσα στο κόμμα υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι (...). Δεν αποκλείω να έχουμε και μια ακόμη εσωτερική περιπέτεια. Δε θα το ευχόμουν. Οι διασπάσεις δεν είναι μια θετική εξέλιξη (...). Οσο το ΚΚΕ συνεχίσει την πορεία του σε ένα λαθεμένο δρόμο, στο τέλος τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν».

Απάνθισμα της περί του ΚΚΕ ανάλυσης στην κυριακάτικη «Αυγή» από τον Λεωνίδα Κύρκο, διανθισμένης με μπόλικη εμπάθεια, μπόλικα απωθημένα. Ο Λ. Κύρκος κάτι ξέρει βέβαια κι από διασπάσεις κι από αδιέξοδα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προσωποποίησή τους, αφού ήταν από τους πρωταγωνιστές της διάσπασης του ΚΚΕ το 1968 παλεύοντας από τα μέσα για τη διάλυσή του. Αλλά απ' ό,τι λέει και τώρα στα βαθιά του γεράματα ο μύχιος πόθος του, που και τότε, αλλά και στον ενιαίο Συνασπισμό, εκφράστηκε και με συνειδητή προσπάθεια χτυπήματος του ΚΚΕ, θα παραμείνει τέτοιος. Πολέμιος του ΚΚΕ. Πολλοί θέλησαν να «αλλαξοπιστήσει» το ΚΚΕ, πολλοί προσπάθησαν να το διαλύσουν, πολλοί επιχείρησαν να το συκοφαντήσουν, να σπείρουν στις γραμμές του την αμφιβολία και την έριδα και πρώτ' απ' όλα η πλουτοκρατία. Απέτυχαν παταγωδώς. Ανάμεσά τους και ο Λ. Κύρκος. Κατανοούμε τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, με βάση τον αντιΚΚΕ ρόλο τον οποίο ανέλαβε να διαδραματίσει μέσα στο εργατικό κίνημα.

Δεν ήθελε την απεργία

Η Σούλα Παναγιώτου είναι στέλεχος του ΣΥΝ, υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Λάρισας και εργαζόμενη στο Οινοποιείο Τυρνάβου. Στην πρόσφατη συνέλευση του σωματείου της για την κήρυξη απεργίας στις 16 του Απρίλη, ξεσπάθωσε στην κυριολεξία ενάντια στην προτεινόμενη κινητοποίηση. Η πλειοψηφία των εργαζόμενων βέβαια αποφάσισε να κηρύξει απεργία, απαντώντας θετικά στο κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Λάρισας. Είναι φανερό ότι οι προθέσεις του στελέχους του ΣΥΝ ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις διαθέσεις των συναδέλφων της. Προφανώς επειδή οι εργαζόμενοι θεωρούν εμπαιγμό και κοροϊδία την «αύξηση» του ενός ευρώ και αντιλαμβάνονται ότι μόνο με τον αγώνα τους μπορούν να κερδίσουν ικανοποιητικές αυξήσεις. Πράγμα με το οποίο δε φαίνεται να συμφωνεί ο ΣΥΝ και τα στελέχη του, γι' αυτό και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στην απεργιακή κινητοποίηση. Καθείς εφ ω ετάχθη...

Αύριο ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Από αύριο το ξημέρωμα χιλιάδες εργάτες και εργάτριες δίνουν τη μάχη της 24ωρης απεργίας που έχουν κηρύξει εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με πρωτοπόρες τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η σημασία, η σπουδαιότητα της απεργιακής αναμέτρησης είναι μεγάλη. Με επόμενο σταθμό την Πρωτομαγιά, η επιτυχία της θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της μάχης για τις κλαδικές συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Θα δώσει νέα ώθηση στην οργάνωση της πάλης ενάντια στα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση στο μέτωπο του Ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων. Γι' αυτό ούτε λεπτό χαμένο για την επιτυχία της στον ελάχιστο χρόνο που απομένει. Δίνουμε τη μάχη στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές, παντού, προκειμένου να δοθεί μια ακόμη απάντηση αντίστοιχη των διεκδικήσεων.

Εκτός από τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα και τα Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πολλές ακόμα συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν αποφασίσει τη συμμετοχή τους στην απεργιακή κινητοποίηση. Σημαντικό ρόλο σ' αυτό έπαιξαν η παρέμβαση και η πίεση των ταξικών δυνάμεων, το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, η συνειδητοποίηση της αντικειμενικής ανάγκης να οξυνθεί η πάλη για ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα των κλαδικών συμβάσεων.

Ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι η «αύξηση» του ενός ευρώ μεικτά τη μέρα, που υπέγραψε η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τους βιομηχάνους, είναι εμπαιγμός. Οτι η εξέλιξη των μισθών και των συντάξεων είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον πλούτο που παράγει ο εργατοϋπάλληλος, την εντεινόμενη ακρίβεια, τη ραγδαία ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι διαισθάνονται ότι η κατάκτηση καλύτερων όρων αμοιβής και εργασίας περνάει μέσα από το ξεπέρασμα της γραμμής της συναίνεσης, που εκφράζει και προωθεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Μ' όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις, ακόμα και αν το πλαίσιό του δεν υιοθετείται απ' όλες τις οργανώσεις που αύριο συμμετέχουν στην απεργία, η συμβολή του ΠΑΜΕ σ' αυτή την εξέλιξη είναι καθοριστική. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό, ελπιδοφόρο στοιχείο. Ερχεται να συμπληρώσει τα ποιοτικά βήματα που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα κατέγραψε όλο το προηγούμενο διάστημα, πρωτοστατώντας στους αγώνες για την Κοινωνική Ασφάλιση. Η απεργία έρχεται να επιβεβαιώσει τον πρωτοπόρο ρόλο του ΠΑΜΕ στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Η πρωτοπορία στους αγώνες δεν μπορεί να είναι και δεν είναι υβρίδιο στα δημοσκοπικά εργαστήρια. Είναι κατάκτηση βαθιά ριζωμένη στους τόπους δουλειάς. Στην καθημερινή επαφή με τους εργάτες και τις εργάτριες. Στην επίμονη δράση χιλιάδων συνδικαλιστών και εργαζομένων. Στην απήχηση ενός πλαισίου πάλης ικανού να συσπειρώνει και να κινητοποιεί πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ολοένα και περισσότερο το πραγματικό τους συμφέρον, την ανάγκη να παλέψουν με γνώμονα τις δικές τους πραγματικές ανάγκες. Αυτό εκφράζει και η αυριανή απεργία. Γι' αυτό και η επιτυχία της είναι καθήκον όλων μας.