«Το ΚΚΕ περιέρχεται σε δεινή θέση. Βλέποντας την άνοδο του ΣΥΝ, βλέπει το χαμένο έδαφος για το ίδιο (...). Με την άνοδο του ΣΥΝ βλέπει την εικόνα της αποτυχίας της πολιτικής του κι αυτό του γεννά έναν τεράστιο εκνευρισμό. Υποθέτω - δεν έχω καμία πληροφόρηση - ότι στο εσωτερικό του η ανησυχία και η αβεβαιότητα για το αύριο θα έχουν πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις (...). Παρά την πλύση εγκεφάλου των συνειδήσεων από την καθοδήγηση προς τα μέλη μέσα στο κόμμα υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι (...). Δεν αποκλείω να έχουμε και μια ακόμη εσωτερική περιπέτεια. Δε θα το ευχόμουν. Οι διασπάσεις δεν είναι μια θετική εξέλιξη (...). Οσο το ΚΚΕ συνεχίσει την πορεία του σε ένα λαθεμένο δρόμο, στο τέλος τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν».

Απάνθισμα της περί του ΚΚΕ ανάλυσης στην κυριακάτικη «Αυγή» από τον Λεωνίδα Κύρκο, διανθισμένης με μπόλικη εμπάθεια, μπόλικα απωθημένα. Ο Λ. Κύρκος κάτι ξέρει βέβαια κι από διασπάσεις κι από αδιέξοδα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η προσωποποίησή τους, αφού ήταν από τους πρωταγωνιστές της διάσπασης του ΚΚΕ το 1968 παλεύοντας από τα μέσα για τη διάλυσή του. Αλλά απ' ό,τι λέει και τώρα στα βαθιά του γεράματα ο μύχιος πόθος του, που και τότε, αλλά και στον ενιαίο Συνασπισμό, εκφράστηκε και με συνειδητή προσπάθεια χτυπήματος του ΚΚΕ, θα παραμείνει τέτοιος. Πολέμιος του ΚΚΕ. Πολλοί θέλησαν να «αλλαξοπιστήσει» το ΚΚΕ, πολλοί προσπάθησαν να το διαλύσουν, πολλοί επιχείρησαν να το συκοφαντήσουν, να σπείρουν στις γραμμές του την αμφιβολία και την έριδα και πρώτ' απ' όλα η πλουτοκρατία. Απέτυχαν παταγωδώς. Ανάμεσά τους και ο Λ. Κύρκος. Κατανοούμε τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, με βάση τον αντιΚΚΕ ρόλο τον οποίο ανέλαβε να διαδραματίσει μέσα στο εργατικό κίνημα.