«Ιστορική ανατροπή για τους συμβασιούχους στον Αρειο Πάγο». Ετσι τιτλοφορείται η ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που έχει φλομώσει στο ψέμα τους συμβασιούχους. Πανηγυρίζει, λέγοντας: «Ο μακροχρόνιος και επίμονος συνδικαλιστικός και δικαστικός αγώνας της ΓΣΕΕ σε Ελλάδα και Ευρώπη για τη δικαίωση των συμβασιούχων, επικυρώθηκε με τη σημερινή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου». Αν και οι γραμμές αυτές δεν περιέχουν ούτε μισό δράμι αλήθειας, δε λένε ψέματα κατά μία έννοια.

Ποτέ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε στήριξε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σε ένα υπαρκτό πρόβλημα απαντούσε και απαντά περιπτωσιολογικά, συγκαλύπτει τον πολιτικό χαρακτήρα του και πάντα προσπαθεί να σέρνει τους συμβασιούχους στα δικαστήρια. Σε διαδικασίες ατέρμονες και που σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν το παραπάνω δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους, για όλους τους άνεργους και τους συμβασιούχους που απολύονται.

Τη ΓΣΕΕ «επικυρώνει» η απόφαση του Αρείου Πάγου αλλά καμιά τέτοια απόφαση ποτέ δεν πρόκειται να λύσει και να αντιμετωπίσει ριζικά το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας και της εργασιακής και πολιτικής ομηρίας χιλιάδων συμβασιούχων. Αυτό ακριβώς που αντικειμενικά στηρίζει και η ΓΣΕΕ στηρίζοντας τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Γι' αυτό, στην ίδια ανακοίνωση σπεύδει να διευκρινίσει ότι δεν έχουν όλοι δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά μόνο όσοι εξυπηρετούν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» του κράτους των κεφαλαιοκρατών.

«Η σύμβαση της κυβέρνησης, όμως, που καταργεί τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του λαού, έληξε οριστικά» επισημαίνει σε χτεσινή του δήλωση ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους του ΟΠΑΠ.

Το να βγαίνουν και να λένε - ούτε λίγο ούτε πολύ - στους εργαζόμενους ότι καταρρέει σαν χάρτινος πύργος η πολιτική (που στηρίζει και το ΠΑΣΟΚ) κατακρεουργώντας στοχοπροσηλωμένα και ανυποχώρητα το δικαίωμα σε σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, στήνει επικίνδυνες και βαθιές παγίδες για τους εργαζόμενους. Γιατί καλλιεργεί όχι μόνο αυταπάτες αλλά και επανάπαυση. Αλήθεια, λήγει η σύμβαση της κυβέρνησης για κατάργηση των αναγκών του λαού όταν συρρικνώνει δραματικά τις δημόσιες δομές π.χ. Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας; Οταν μετατρέπει σε εμπορεύματα όλες τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας; Οταν όχι μόνο δεν καθορίζει αυτές τις ανάγκες με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά και τις εγκαταλείπει έρμαια σε όσους πλουτίζουν μοσχοπουλώντας τες και «παρέχοντάς» τες ανάλογα με το πώς διασφαλίζουν εύκολο και γρήγορο κέρδος.

Αλλωστε και το δικό τους κόμμα απλώνει χείρα βοηθείας στη λογική «κάλυψης» των αναγκών ανάλογα με τα κριτήρια που βολεύουν την κερδοφορία των πολυεθνικών. Μήπως δεν είναι το κόμμα που στηρίζει το δικαίωμα στην εργασία όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες λες και δεν είναι πάγια και διαρκής ανάγκη η σταθερή εργασία με δικαιώματα; Μήπως δεν είναι το κόμμα που χαρακτηρίζει υπερφίαλα όσα αιτήματα δε σέβονται την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας»; Απ' ό,τι φαίνεται η σύμβαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τον αποπροσανατολισμό και την αθώωση της ένοχης για τα προβλήματα του λαού πολιτικής είναι ισόβια.