ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπάρχουν όρια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προς Β. ΣΚ. (Εθνος):

Σαφώς και υπάρχουν όρια. Πρώτα απ' όλα υπάρχουν όρια για τους δημοσιογράφους να υπηρετούν την αλήθεια και να ασκούν την κριτική τους με βάση τις υπαρκτές θέσεις των πολιτικών κομμάτων κι όχι με βάση τι καταλαβαίνουν αυθαίρετα οι ίδιοι (άσχετο αν αυτή η αυθαιρεσία τους οφείλεται σε απλή βλακεία ή σε πολλαπλή εμπάθεια).

Γιατί φίλτατε Βασίλη, μόνο υπερβολικά ανόητοι και εμπαθείς μπορούν να κατηγορήσουν τον «Ριζοσπάστη» και το ΚΚΕ ότι με τις θέσεις τους και την κριτική τους στην πρόταση των 5 βουλευτών, θεωρούν την ηγεσία του ΣΥΝ και κάποιους δημοσιογράφους του ΣΥΝ- κάτι σαν... εμπόρους ναρκωτικών ή κάτι σαν... ναρκομανείς τους ίδιους.

Και για όσους κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν (σαν τον Β. Σκουρή του «Εθνους» και τον Β. Βενιζέλο της «Αυγής») να τους το ξαναγράψουμε για μια ακόμα φορά, γιατί επί του συγκεκριμένου έχουν γραφεί στο «Ρ» αρκετά άρθρα και σχόλια, τα οποία απαντούν συγκεκριμένα. Ας αφιερώσουμε, λοιπόν, ένα ακόμα σχόλιο...

... και στην εμπάθεια και στην ανοησία

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Η λογική του κράτους- ναρκέμπορα που εισάγει η πρόταση των βουλευτών είναι πολιτική θέση του ΚΚΕ και υποστηρίζεται σε επιστημονικές απόψεις απόλυτα σύγχρονες και προοδευτικές. Η θέση αυτή, από τους συγκεκριμένους θεωρείται μομφή κατά των 5 βουλευτών και του ΣΥΝ ειδικότερα, ισχυριζόμενοι αβάσιμα και ανόητα ότι τους καταγράφει κάτι σαν εμπόρους ναρκωτικών! Δικαίωμά τους να το υποστηρίζουν αυτό οι ίδιοι, δεν είναι όμως δικαίωμά τους να ισχυρίζονται ότι αυτά τα λέει το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης».

Επίσης. Η άποψη περί σκληρών και μαλακών ναρκωτικών, περί «άκακου» χασισιού και άλλα τινά, επανειλημμένα έχουν ειπωθεί από αρκετούς -και στελέχη του ΣΥΝ- σε τηλεοπτικές εκπομπές κλπ. Η άποψη του ΚΚΕ είναι αντίθετη και μάλιστα καταγγέλλει τις απόψεις αυτές ότι εισάγουν τη ναρκω-κουλτούρα. Λίγο ενδιαφέρει τον «Ρ», αν οι συγκεκριμένοι που τα λένε αυτά καπνίζουν οι ίδιοι ή όχι χασίς ή ό,τι άλλο.

Τον «Ριζοσπάστη» τον ενδιαφέρει να μη διαστρεβλώνονται οι θέσεις του ΚΚΕ (από σκοπιμότητα, άγνοια ή εμπάθεια επίσης δε μας ενδιαφέρει), να μη διαστρεβλώνονται τα γραφόμενα στην εφημερίδα μας από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, που έχει πάρει εργολαβικά από ό,τι φαίνεται την υπόθεση!

Αλλιώς, δικαιούμαστε να επαναλάβουμε ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Αυτή την παροιμία χρησιμοποιεί ο λαός μας για όποιον καταλαβαίνει ή κάνει πώς καταλαβαίνει άλλα από αυτά που ισχυρίζεται και γράφει κάποιος άλλος...

Η πρώτη απόφαση του Τ. Μπλερ

Σε συνθήκες πλήρους ευφορίας βρίσκεται η ηγεσία των Νέων Εργατικών και προσωπικά ο Τόνι Μπλερ, μετά τη μεγάλη εκλογική τους νίκη, μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Και μπορεί, βέβαια, η αποχή να έσπασε κάθε ρεκόρ, αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα δε γράφουν ότι το κυβερνών κόμμα ψηφίστηκε μόλις από το 25% των Βρετανών, αλλά από το 43% περίπου, όσων ψήφισαν...

Πάντως, ο Τόνι Μπλερ έπιασε δουλιά και η πρώτη του απόφαση, αμέσως μετά το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, αφορούσε την άρση του «παγώματος» που είχε ο ίδιος επιβάλλει στην προηγούμενη θητεία του, στις αποζημιώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων. Ετσι, έδωσε αύξηση στον δικό του μισθό, κατά 41% το χρόνο και στους υπουργούς του, από 15% έως 27%.

Ε, πώς να το κάνουμε, τα επινίκια έχουν κι ένα κόστος...

Η πολιτική εξόρμηση του ΚΚΕ

Στο φόντο των μεγαλειωδών λαϊκών κινητοποιήσεων για το Ασφαλιστικό και τον τρομονόμο, αλλά και στο έδαφος μιας άνευ προηγουμένου κινητοποίησης όλο το προηγούμενο διάστημα των κομματικών μελών, των φίλων του ΚΚΕ, των αγωνιστών που συσπειρώνονται στις γραμμές των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, ξετυλίγεται τις τελευταίες μέρες η πλατιά πολιτική εξόρμηση του ΚΚΕ σε όλη τη χώρα, προκειμένου να φτάσει παντού η πρόσκλησή του για «αγωνιστική συσπείρωση και συνεργασία».

Οι πυρετώδεις ρυθμοί στη δραστηριότητα των ΚΟ, ώστε να φτάσει το μήνυμα στα «αυτιά» κάθε εργάτη, αγρότη, μικρομεσαίου, στους άνεργους, στους συνταξιούχους και στη νεολαία της χώρας, συνιστά το καλύτερο «αντίδοτο» στην προσπάθεια της κυβέρνησης - με την αμέριστη βοήθεια άλλων πολιτικών δυνάμεων και των αστικών ΜΜΕ - για συσκότιση των παρασκηνιακών διεργασιών που προωθούν με ταχύτητα τις αντιδραστικές αλλαγές σε μια σειρά τομείς και στο Ασφαλιστικό. Συνιστά τη δική μας απάντηση στην ίδια την επίθεση που δέχεται το Κόμμα, αλλά και το λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα η πρωτοπορία του.

Αυτές οι συνθήκες είναι που προσδίδουν επιτακτικό χαρακτήρα στην ανάγκη για άμεση επαφή με τον ελληνικό λαό. Ακριβώς, η ανταλλαγή απόψεων, η κατάθεση προβληματισμού, η μεταφορά πείρας από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν είναι τα ζητούμενα της πολιτικής εξόρμησης που κορυφώνεται σε κάθε περιοχή με μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις. Οπως επίσης και η εκλαΐκευση των θέσεων του ΚΚΕ, η ενημέρωση του λαού για ζητήματα που άπτονται άμεσα των εργασιακών, ασφαλιστικών αλλά και κοινωνικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων του. Από την άποψη αυτή η πολιτική εξόρμηση, οι συγκεντρώσεις που διοργανώνονται, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να εκληφθούν ως μια στενά κομματική υπόθεση.

Η πρόσκληση - πρόταση για «αγωνιστική συσπείρωση και συνεργασία για να δοθεί δύναμη και προοπτική στη λαϊκή πάλη», η δύναμη που μπορεί «να ανακόψει και να ανατρέψει την πολιτική επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα» και «να ανοίξει το δρόμο προς όφελος του λαού», πρέπει να γίνει υπόθεση και κτήμα του ίδιου του λαού. Του ελληνικού λαού, που καλείται σε κοινή δράση για την κλιμάκωση της λαϊκής πάλης κατά των αντιασφαλιστικών μέτρων, του τρομονόμου, της κυβερνητικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας και, συνολικά, της αντιλαϊκής πολιτικής. Των εργατών που καλούνται να προωθήσουν αποφασιστικά την ταξική αγωνιστική ενότητα της εργατικής τάξης, την κοινωνική συμμαχία με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, με τη νεολαία, στη γραμμή της διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών δικαιωμάτων.

Το ΚΚΕ απευθύνεται σε όλους. Πρωτίστως σ' αυτούς που συναντήθηκαν μαζί στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, τον τρομονόμο, στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Σε όλους όσους συνάντησε στην επίμονη προσπάθειά του για ενημέρωση για τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς, για την ανάπτυξη και κλιμάκωση του αγώνα. Τους καλεί αυτή την κρίσιμη ώρα να μετατρέψουν τη δυσαρέσκειά τους σε ουσιαστική διαφωνία με την πολιτική που συμφέρει την πλουτοκρατία, με τις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να αποδυναμώσουν τα κόμματα που την εκφράζουν και την υπηρετούν. Τους καλεί να εκφράσουν έμπρακτα αυτή τους τη διαφωνία, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ και διαμορφώνοντας ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο, κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Αυτή του την πρόταση, τη μόνη ικανή να φέρει το λαό στο προσκήνιο, ως διαμορφωτή των εξελίξεων, το ΚΚΕ, στα πλαίσια της πολιτικής του εξόρμησης, την καταθέτει ξανά ενώπιόν του και αισιοδοξεί πως όχι μόνο απλά θα εντυπωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις μα και πώς θα γίνει υπόθεση του ίδιου του λαού.

Ο εξεταστικός Γολγοθάς

Μέρες εξετάσεων στα Λύκεια και ο αντιλαϊκός - αντιεκπαιδευτικός χαρακτήρας της «μεταρρύθμισης» γίνεται πιο σαφής: Σχολείο ταξικό και εξεταστικοκεντρικό.

Δεν αρκεί ολόκληρη χρονιά άγχους, εξόδων, υπερεργασίας για μαθητές και καθηγητές, τις μέρες αυτές επιβάλλεται και ένας ιδιότυπος «στρατιωτικός νόμος». Αστυνομικοί και εκπαιδευτικοί ελέγχουν το αδιάβλητο στις εισόδους και με περιπτώσεις σωματικής έρευνας (για τον εντοπισμό κινητών). Το αδιάβλητο προστατεύουν και αποφάσεις που απαγορεύουν στους μαθητές την επίσκεψη στην τουαλέτα (Γκράβα). Πρόσβαση στα θέματα όμως επιτρέπεται να έχουν τα φροντιστήρια (πέρα από το να τα καθορίζουν).

Παρόμοιες συνθήκες βιώνουν και οι εκπαιδευτικοί. Κάθε μέρα εξετάσεις για πάνω από ένα μήνα. Το πρωί επιτήρηση, το απόγευμα βαθμολόγηση. Με πιέσεις για να προχωρήσει η δουλιά, ακόμη και απειλές. Για παράδειγμα, απειλήθηκε με αναφορά καθηγητής από πρόεδρο βαθμολογικού κέντρου (Ν. Ηράκλειο), για να εγκαταλείψει άλλη υπηρεσία (μεταφορά γραπτών) και να πάει να βαθμολογήσει.

Εχει επικρατήσει ο χαρακτηρισμός «μαραθώνιος» για την περίοδο των εξετάσεων. Πιο σωστό είναι Γολγοθάς για μαθητές και καθηγητές.

Το πρόβλημα δεν είναι τεχνοκρατικό. Οσο ισχύει ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 2525/97, η κατάσταση θα είναι ίδια και θα χειροτερεύει. Λύση δεν είναι ο καλύτερος προγραμματισμός, είναι η κατάργηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που γεννά και συντηρεί το πρόβλημα. Λύση είναι η πάλη για ένα άλλο σχολείο, για μια Παιδεία που θα μορφώνει και δε θα εξοντώνει.

Ετεροδικία

Θα βρίζει

ο «Γιάνκης», θα βαρά

σε τούτο

εδώ το χάνι

και τον αισχρό

παλικαρά

νόμος

δε θα τον πιάνει,

γιατί κουμάντο

κάνουν πια

εδώ