ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΤΕ όπως ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αστραψε και βρόντηξε το ΠΑΣΟΚ με το... ξεπούλημα του ΟΤΕ από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο ίδιος ο πρόεδρός του «δεσμεύτηκε» ότι, αν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση, δε θα αποδεχτεί και θα καταργήσει την τροπολογία για την εκχώρηση της διοίκησης σε ξένους, κάτι που θα πρέπει να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι υποψήφιοι επενδυτές...

Το τελευταίο, όμως, κάτι μας θύμισε. Η ίδια ιστορία είχε επαναληφθεί με το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1992 στην ιταλική «Ιταλτσιμέντι». Και τότε το ΠΑΣΟΚ είχε «δεσμευτεί» διά του προέδρου του, Α. Παπανδρέου, ότι αν γίνει κυβέρνηση, δε θα αναγνωρίσει και θα ακυρώσει τη συμφωνία. Το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβρη του 1993 και φυσικά ...ξέχασε τις «δεσμεύσεις» του.

Τα συνηθίζουν αυτά οι ΠΑΣΟΚοι, ειδικά όταν είναι στην αντιπολίτευση. Φαίνεται ότι δεν έχουν μάθει, ή δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από το μύθο «λύκοι στα πρόβατα» και το πάθημα του τσοπανάκου. Φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει πόσο αναξιόπιστοι έχουν καταντήσει. Οτι ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι πόσο ίδιοι είναι με τη ΝΔ και πως η μόνη ουσιαστική διαφορά που έχουν είναι αυτή της νομής της εξουσίας.

Στενοχώριες...

Πολύ στενοχωριούνται ορισμένοι επειδή το ΚΚΕ και, βέβαια, ο «Ριζοσπάστης» επιμένουν σταθερά στο καθημερινό μέτωπό τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, χωρίς να χαρίζονται απέναντι στην ανούσια και κούφια αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στις σχετικές ευθύνες του ΣΥΝ. Προφανώς, οι προαναφερόμενοι δε συμφωνούν καθόλου με την εμμονή του ΚΚΕ να λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και, συγκεκριμένα, να καταδικάζει και να αποκαλύπτει την αντιλαϊκή δεξιά πολιτική, είτε την εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, είτε την υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Πολύ θα ήθελαν, το ΚΚΕ να καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ και να αφήνει στο απυρόβλητο -τουλάχιστον - το ΠΑΣΟΚ, κάνοντάς του πλάτες στην επιχείρηση επανάκαμψης στην κυβερνητική εξουσία, για να εφαρμόσει την ίδια δεξιά πολιτική με «πράσινη» φορεσιά. Και δεν το θέλουν αυτό μόνο κάποιοι αθεράπευτοι οπαδοί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και διάφοροι άλλοι, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για την εύρυθμη λειτουργία του δικομματικού συστήματος και τη μακροημέρευση της δεξιάς πολιτικής - ανεξαρτήτως ποιο κόμμα την εφαρμόζει.

Κατανοούμε τους λόγους της στενοχώριας τους, αλλά ας το πάρουν απόφαση. Σ' αυτό το δρόμο θα συνεχίσει το ΚΚΕ και, βέβαια, ο «Ριζοσπάστης».

Λαθροχειρίες

Η παρακάτω λαθροχειρία χρησιμοποιείται από πολλούς. Κι όχι τυχαία, ή επειδή δεν έχουν τις απαραίτητες πληροφορίες, αλλά γιατί έτσι βολεύονται. Μιλάμε για όλους όσοι, αναφερόμενοι στην αντίθεση του ΚΚΕ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, διαστρεβλώνουν τις θέσεις του Κόμματος, καταλογίζοντάς του ότι παλεύει για να μείνουν τα πράγματα στα πανεπιστήμια όπως έχουν σήμερα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ριζικά διαφορετική. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται κατηγορηματικά στην αναθεώρηση του άρθρου 16, στην πολιτική της εμπορευματοποίησης, κλπ., κλπ., επειδή η παραπέρα εφαρμογή τους θα κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα στο χώρο της Παιδείας και υπερασπιζόμενο τα όποια τελευταία ίχνη του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή, όμως, αγωνίζεται για μια ριζικά διαφορετική Παιδεία, ανάλογη των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας. Οπως και για ένα ριζικά διαφορετικό πανεπιστήμιο. Κι έχει δημοσιοποιήσει επανειλημμένα τις σχετικές θέσεις και προτάσεις του. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα βρώμικα κόλπα τους οι κάθε λογής λαθροχειρούντες.

«Ξεδοντιάστηκε» το αγγλικό ΕΣΥ

Οι ιδιωτικοποιήσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας (NHS) καθώς και οι Συμπράξεις του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα στο χώρο της Υγείας, είχαν οδυνηρά αποτελέσματα τόσο σε επίπεδο της παροχής υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο των εργαζομένων στο NHS, όπως αναφέρθηκε πρόσφατα στο 2ο Συνέδριο των Οικονομικών της Υγείας που έγινε στην Αθήνα τον περασμένο μήνα.

Μια ακόμα επίπτωση έρχεται στην επιφάνεια με την αναζήτηση οδοντιάτρων στην Ελλάδα για λογαριασμό του NHS αλλά και μεγάλων αλυσίδων ιδιωτικών οδοντιατρείων, όπου οι κενές -συνολικά - θέσεις είναι 3.000. Ετσι μια εταιρεία, η «Europedia Hellas», σε συνεργασία με τους φορείς της Βρετανίας, έχει αναλάβει την προώθηση Ελλήνων και Κυπρίων οδοντογιατρών και στις αρχές του 2007 θα πραγματοποιήσει μια σειρά συνεντεύξεων για πτυχιούχους οδοντιάτρους.

Με άλλα λόγια, η πολιτική της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης «ξεδόντιασε» το NHS, με επώδυνες επιπτώσεις τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς. Ας τα έχουν υπόψη τους εκείνοι που προωθούν και εδώ ετεροχρονισμένα τις ΣΔΙΤ και ολοφύρονται για τον ιατρικό πληθωρισμό.

Υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά

Τα τραπεζικά χρέη των νοικοκυριών ξεπέρασαν τα 80 δισ. ευρώ και... αισίως άγγιξαν το 42% του ΑΕΠ. Ο ρυθμός της ετήσιας επέκτασης των στεγαστικών δανείων συνεχίζει να «τρέχει» με 28,5%, των δε καταναλωτικών με 23%, τη στιγμή που το ονομαστικό Εγχώριο Προϊόν της χώρας προβλέπεται να αυξηθεί το 2006 κατά 7%. Δηλαδή, τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αυξάνουν το τρέχον έτος με ρυθμούς τριπλάσιους και τετραπλάσιους από τον αντίστοιχο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, κάτι φυσικά που είχε επαναληφθεί και τα προηγούμενα χρόνια. Αποτέλεσμα: Μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα 10 χρόνων, οι εργαζόμενοι της χώρας βρέθηκαν κυριολεκτικά αλυσοδεμένοι από ένα αδυσώπητο τραπεζικό σύστημα, το οποίο έχει πλέον εισχωρήσει παντού.

Το φαινόμενο της τραπεζικής υπερχρέωσης, είναι σχετικά καινούριο στη χώρα μας. Ολοι θυμούνται, ότι έως τα τέλη της δεκαετίας του '80, για να πάρει κάποιος στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο από τράπεζα, έπρεπε να περάσει από «σαράντα κύματα». Η κατάσταση άλλαξε άρδην από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν το τραπεζικό κεφάλαιο «απελευθερώθηκε» από τα... κρατικά δεσμά, ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η φάση - δειλά στην αρχή, πιο επιθετικά στη συνέχεια - της ιδιωτικοποίησης των τραπεζών. Είχαμε ήδη εισέλθει στον αστερισμό της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και η Ελλάδα έπρεπε να προσαρμοστεί στα... σύγχρονα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα. Ετσι, μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων και τις πολιτικές λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, εξελίχθηκε και ο τραπεζικός δανεισμός.

Και είναι πραγματικά άξια θαυμασμού η πανουργία με την οποία το καπιταλιστικό σύστημα επιχειρεί να λύσει, προσωρινά έστω, τις αντιθέσεις που το ίδιο δημιουργεί. Η μεταφορά κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο κεφάλαιο, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και οι πολιτικές λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, από τη μια πλευρά οδηγούν σε υπερκέρδη για τους κεφαλαιοκράτες, από την άλλη όμως αδυνατίζουν την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων εργαζομένων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα εμπορεύματα που παράγουν μαζικά οι επιχειρήσεις, θα πρέπει και να καταναλωθούν από τους εργαζομένους, διαφορετικά απειλείται να σπάσει η αλυσίδα της κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής. Πώς όμως θα γίνει αυτό, από τη στιγμή που η καταναλωτική ικανότητα των τελευταίων έχει υπονομευτεί; Στο σημείο αυτό επεμβαίνει το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο καταλήγουν τα πλεονάζοντα κεφάλαια από το σύνολο των μορφών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Το τελευταίο, μέσω της αφειδούς παροχής δανείων, λαδώνει τα γρανάζια του συστήματος, το οποίο απειλούνταν από την υποκατανάλωση των λαϊκών στρωμάτων. Και όχι μόνο προσφέρει την πρώτη ύλη - τα δάνεια - για να συνεχιστεί ο κύκλος της αναπαραγωγής, αλλά τα προσφέρει με δυσβάστακτους τοκογλυφικούς όρους. Ετσι δημιουργούνται τα τραπεζικά υπερκέρδη.

Κάποια στιγμή όμως ο κύκλος της... θαυμαστής αλυσίδας θα σπάσει. Πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Σε περιόδους υψηλών επιτοκίων, όπως σήμερα. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Οπότε η συνέχεια είναι προβλέψιμη και οδυνηρή. Αναγκαστικοί πλειστηριασμοί, κατασχέσεις ακινήτων και έπεται συνέχεια. Οι εργαζόμενοι, το λαϊκό κίνημα, θα πρέπει να διεκδικήσουν μισθούς που θα τους επιτρέπουν να ζουν χωρίς τα δεκανίκια - τα δάνεια - των τραπεζών. Και αν αυτό δεν μπορεί να τους το διασφαλίσει το υπάρχον σύστημα, τότε ας παλέψουν να το ανατρέψουν...