ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντε και υπουργός

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε θα μπορούσε να πάει «χαμένος» ο Νίκος Εξαρχος. Αυτό ήταν σίγουρο. Οχι πως ξέραμε ότι θα του «λάχαινε» η συγκεκριμένη θέση, αλλά κάπου θα βολευόταν. Λοιπόν, για όσους δεν ξέρουν, ο Ν. Εξαρχος δεν είναι κάποιος τυχαίος, ή ένας «συνδικαλιστής» της «σειράς». Ως πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, στις 30 Ιούλη του 1999, μαζί τους Ματσαρίδη (ΔΑΚΕ) και Ρίζο (ΣΥΝ), χωρίς να είναι εξουσιοδοτημένοι από τους εργαζόμενους, έβαλαν την υπογραφή τους για την κατεδάφιση του ασφαλιστικού της ΔΕΗ, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίησή της, και παράλληλα διέγραφε μονοκονδυλιάς την περιουσία των εργαζομένων στη ΔΕΗ που προέρχεται από τον ασφαλιστικό φορέα, ύψους 3 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Κι ενώ η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι «προ των πυλών», ο Εξαρχος «ανταμείφθηκε» γι' αυτή την προσφορά του στο μεγάλο κεφάλαιο. Ανέλαβε ΓΓ Αθλητισμού.

Οι ταξικές δυνάμεις, βέβαια, τα είχαν καταγγείλει κατ' επανάληψη αυτά. Οσοι όμως πίστεψαν ότι ο Ν. Εξαρχος ήταν υπερασπιστής των εργατικών συμφερόντων, παραπλανήθηκαν. Εάν κάποιος έχει διαφορετική άποψη, και δε βλέπει το τι γίνεται, είμαστε στη διάθεσή του να του παράσχουμε και τις ανάλογες αποδείξεις.

Υ.Γ. Δεν περισσεύει και καμία θεσούλα για τους Ματσαρίδη και Ρίζο; Είναι κρίμα να μην ανταμειφθεί και η δική τους... προσφορά.

Προθάλαμοι των μεγαλοεργολάβων

Δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, αλλά το γεγονός πως ένα μέχρι προχθές κυβερνητικό στέλεχος έρχεται να αποκαλύψει και να επιβεβαιώσει τα όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί, έχει τη δική του σημασία. Στον Γ. Ιωαννίδη αναφερόμαστε, πρόεδρο του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας μέχρι πριν λίγες μέρες, και στα όσα είπε στη σχετική συνέντευξη Τύπου. Αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα. Ρωτιέται ο κ. Ιωαννίδης «εάν τον επισκέφθηκαν και Γερμανοί (σ.σ. δηλαδή, η "Χόχτιφ"), σχετικά με το Ολυμπιακό Χωριό» και η απάντησή του ήταν η εξής: «Εχω την εντύπωση ότι πήγαν εκεί που είναι πιο κοντά», φωτογραφίζοντας, έτσι, το ΥΠΕΧΩΔΕ...

Επαναλαμβάνουμε πως δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα έργα για την Ολυμπιάδα του 2004 έχουν μετατρέψει - πολύ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα - τα υπουργικά γραφεία σε προθαλάμους μεγαλοεργολάβων και χώρους ανεξάντλητων «παζαριών» και «συναλλαγών». Και μπορεί, βέβαια, να βεβαιώνει ο Κ. Σημίτης και οι αρμόδιοι υπουργοί ότι οι «μεγαλοσχήμονες» κάνουν τη δουλιά τους, αλλά και η κυβέρνηση κάνει τη δική της, υπερασπιζόμενη δήθεν το δημόσιο συμφέρον, αλλά ο εξαναγκασμός του Γ. Ιωαννίδη σε παραίτηση μόνον αυτόν τον ισχυρισμό δε δικαιώνει...

Οι βλάβες του ΟΤΕ

Στην περίοδο του... «αναχρονισμού», όταν η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας ανήκαν 100% στο δημόσιο, οι κάθε είδους θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων και του λιγότερου κράτους κατηγορούσαν και τον ΟΤΕ ότι παρέχει πολύ κακές υπηρεσίες στους συνδρομητές του...

Να, όμως, που έχει ο καιρός γυρίσματα, όπως βεβαιώνει η μέχρι σήμερα ιδιωτικοποίηση (κατά 49%) του ΟΤΕ. Η εμπειρία δείχνει πως όσο πιο πολύ ιδιωτικοποιείται ο ΟΤΕ, όχι μόνο παρέχει ακριβότερες υπηρεσίες - ενώ τα αντίθετα ισχυρίζονταν οι θιασώτες του λιγότερου κράτους - αλλά και χειρότερες υπηρεσίες. Εκτός από τις τσουχτερές αυξήσεις που επιβλήθηκαν στα τιμολόγιά του, από τότε που άρχισε η «βήμα προς βήμα» ιδιωτικοποίησή του, χειροτέρεψαν κατά πολύ και αρκετές από τις υπηρεσίες που παρέχει ο ΟΤΕ.

Ενα παράδειγμα: Μετά την κακοκαιρία της περασμένης Κυριακής, έπαθαν βλάβες πολλές τηλεφωνικές συνδέσεις και στο υπόλοιπο Αττικής. Αρκετές από αυτές δεν είχαν αποκατασταθεί μέχρι και χτες, αργά το βράδυ. Και τα τηλέφωνα για τις βλάβες των τηλεφωνικών συνδέσεων υπολοίπου Αττικής, που μας έδωσαν από τις πληροφορίες (131 και 134), δεν απαντούσε κανένα.

Είδες ο «εκσυγχρονισμένος» και «ιδιωτικοποιημένος» ΟΤΕ...

Η «φωτισμένη συνδικαλιστική ηγεσία»!

Οι αθλιότητες, η κατρακύλα, το ανοιχτό ξεπούλημα των εργατικών συμφερόντων και η στήριξη του κεφαλαιοκρατικού εκσυγχρονισμού από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, καθ' όλη τη δεκαετία του '90, είναι πράγματα γνωστά. Ακόμα και οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «καρφώνουν» τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές για τις πολύτιμες υπηρεσίες, που τους έχουν προσφέρει. Ετσι ο Γ. Παπαντωνίου σε πρόσφατη ομιλία του, θεώρησε χρέος του, να επισημάνει μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «Υπάρχει εκλεκτό υλικό ανθρώπων στο υπουργείο Οικονομικών. Εκπροσωπείται άριστα από μια φωτισμένη συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία έχει στηρίξει, και με τον Ανδρέα Μακρυπίδη και με τον Γιώργο Κασάρα, όλη αυτή τη μεγάλη εκσυγχρονιστική προσπάθεια των τελευταίων ετών»... Για τις... ανεκτίμητες υπηρεσίες που προσέφερε ο πρώτος, πήρε μια θεσούλα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Και με βάση τον ρου των γεγονότων ο δεύτερος θα βρίσκεται σε λίστα αναμονής. Ετσι είναι το σωστό. Οσοι δουλεύουν πρέπει και να αμείβονται...

Με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι

Μια νέα περίοδος δουλιάς ξεκινάει για κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστρια. Αυτή της υλοποίησης των αποφάσεων του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε ακριβώς πριν ένα μήνα. Ενός συνεδρίου που εξόπλισε ακόμα περισσότερο ιδεολογικοπολιτικά όλες τις οργανώσεις, σε όλη την κλίμακα του Κόμματος, αφού αποτέλεσε καρπό μιας πλούσιας συζήτησης που «πατούσε» στη βάση της πολύμορφης δράσης που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια και συνδυάστηκε με ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα στο λαό και τη νεολαία. Η θετική αυτή πείρα, αλλά και οι πολλές ανεκπλήρωτες δυνατότητες που πρώτοι οι κομμουνιστές αυτοκριτικά αναδεικνύουν, αποτελούν «πεδίο δόξης λαμπρό» για τη συνέχιση της δουλιάς και της δράσης το επόμενο κρίσιμο διάστημα.

Η ΚΕ, προχωρώντας στον προγραμματισμό της δράσης της, έθεσε τους άξονες που θα κινηθεί όλο το Κόμμα με βάση τις δύο αποφάσεις του συνεδρίου για το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο και τα Καθήκοντα του Κόμματος, οι οποίες με ειδικές εκδόσεις θα περιλαμβάνονται στο φύλλο του «Ρ» την ερχόμενη Κυριακή 21 Γενάρη, που θα αποτελέσει την αφετηρία μιας μεγάλης πανεξόρμησης διαρκείας. Τα μέλη του ΚΚΕ χρειάζεται να δώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά το βάρος στη δράση τους στο μέτωπο της συσπείρωσης της εργατικής τάξης για τα κοινωνικά της δικαιώματα (κοινωνική ασφάλιση, υγεία, κοινωνική πολιτική, παιδεία), στο κίνημα γενικότερα για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη, ενάντια στον τρομονόμο, την κρατική καταστολή, για τα ζητήματα της αγροτικής οικονομίας. Για τα ζητήματα αυτά χρειάζεται να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες από τις οργανώσεις σε όλους τους χώρους δράσης, ώστε να αποτελέσουν καθημερινά αντικείμενα πάλης των ίδιων των εργατών, των μικρομεσαίων που χτυπιούνται από τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, της φτωχομεσαίας αγροτιάς και να προχωράει η διαδικασία χτισίματος του λαϊκού μετώπου μέσα από κοινούς αγώνες. Οπως ακριβώς ενιαία είναι η επίθεση που δέχονται σήμερα τα λαϊκά στρώματα, έτσι ενιαία πρέπει να είναι η αγωνιστική τους απάντηση.

Ταυτόχρονα οι κομμουνιστές πρέπει να συμβάλλουν ακόμα πιο αποφασιστικά στο αντιιμπεριαλιστικό, φιλειρηνικό κίνημα, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Η δράση όλων των οργανώσεων του κόμματος και της ΚΝΕ, με αφορμή και τις τελευταίες αποκαλύψεις για τη ρίψη χιλιάδων βομβών με απεμπλουτισμένο ουράνιο από το ΝΑΤΟ, που θα έχουν μακροπρόθεσμες εφιαλτικές συνέπειες, πρέπει σήμερα να ανοίξει δρόμους για το βάθεμα της λαϊκής αντίδρασης και το αποκρυστάλλωμα στη συνείδηση των ανθρώπων των αιτιών που προκαλούν τον πόλεμο. Να προχωράει δηλαδή η συνειδητοποίηση της ανάγκης σήμερα να αναπτυχθεί ένα πλατύ πολύμορφο κίνημα αντίθεσης και σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό, με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, ενάντια στον αποπροσανατολισμό για δημιουργία ευρωστρατού.

Η πανεξόρμηση του «Ρ» της ερχόμενης Κυριακής όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει μια νέα εφόρμηση των κομμουνιστών στο λαό, με μεγαλύτερη απαιτητικότητα για πιο σταθερή και βαθύτερη επαφή με τις ζωντανές αγωνιστικές δυνάμεις. Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει, οι παραγγελίες ήδη «κλείνονται» για τη μεγαλύτερη καθημερινή αποφασιστική αύξηση της εφημερίδας μας. Ωστε ακόμα περισσότερες λαϊκές δυνάμεις να προσεγγίσουν τη ρεαλιστική και αναγκαία πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Ωστε ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι και νέοι να συνειδητοποιούν καθημερινά την ανάγκη να «βάλουν πλάτη» και αυτοί για να «γείρει η πλάστιγγα» προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι λοιπόν δίνουμε και αυτή τη μάχη, με νέα ορμή και πίστη στη δύναμη του λαϊκού αγώνα.

Σοκ!

Αρώματα

θα ρίχναμε

ή μύρα

και κολόνια;

ή στους αμάχους

τάχατες

θα δίναμε

μπομπόνια;

Και φυσικά

σκορπίσαμε

το θάνατο