ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για ποιους αγώνες

Η ανάκληση των απολύσεων στην «Καρφούρ», στη «Ρενό» και στο Δήμο Πετρούπολης, που επέβαλαν με τον αγώνα τους οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δίνει χαστούκι σε όλους εκείνους, ιδιαίτερα αυτούς που αυτοαποκαλούνται «αριστερές δυνάμεις», που προσπαθούν να λοιδορήσουν και να συκοφαντήσουν τους ταξικούς αγώνες, το περιεχόμενο και τις μορφές πάλης που αξιοποιεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων αποτελεί ηχηρό χαστούκι σε όλους όσοι καταγγέλλουν το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές, οι οποίοι μαζί με χιλιάδες άλλους εργαζόμενους που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του, ότι παραπέμπουν τις λύσεις των προβλημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας στη λαϊκή εξουσία και οικονομία, όπου θα έχει ανατραπεί η κυρίαρχη σήμερα αντιλαϊκή πολιτική. Οι καθημερινές μάχες των κομμουνιστών και των συνεργαζόμενων μαζί τους, δείχνουν ότι όχι μόνο παλεύουμε για τα καθημερινά προβλήματα, αλλά έχουμε και νίκες, όταν την ίδια ώρα οι δυνάμεις του συμβιβασμού φέρνουν τη «δράση» τους στα μέτρα του εφικτού για το κεφάλαιο.

Η ικανότητα των ταξικών αγώνων να οδηγούν στην απόσπαση κατακτήσεων, έρχεται ακριβώς να επιβεβαιώσει ότι στις μάχες για τη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης στο σήμερα χτίζεται ο αγώνας για την οριστική απελευθέρωσή της από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Τα ταξικά συνδικάτα, με πρώτους τους κομμουνιστές στη δράση τους, βρίσκονται στην πρωτοπορία κάθε μικρού και μεγάλου αγώνα για το μεροκάματο, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία. Προασπίζονται τα εργατικά συμφέροντα, με επιθετικά όμως αιτήματα και τακτική τέτοια που να χτυπάει στην καρδιά τον πραγματικό ένοχο, δηλαδή την καπιταλιστική κερδοφορία.

Σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, αυτό που διαμορφώνει την τακτική του ΠΑΜΕ δεν είναι το ευκαιριακό, το συγκυριακό. Είναι η στρατηγική εναντίωση με την κυρίαρχη πολιτική και τους φορείς της, σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Είναι η επί της ουσίας αντιπαράθεση με τη λογική της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, με το καθεστώς που δουλεύει από την κορυφή μέχρι τα νύχια για την - όσο γίνεται πιο αποδοτική - αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Είναι η εφαρμογή στην πράξη της θεμελιώδους αρχής της ταξικής πάλης, που αναγνωρίζει τη βασικότερη αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο και στοχεύει στην εξάλειψή της προς όφελος των εργαζομένων.

Γι' αυτό και στη διαμόρφωση των αιτημάτων του το ΠΑΜΕ παίρνει υπόψη του τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και μόνο, αφού αυτοί είναι οι παραγωγοί του πλούτου, αυτοί δικαιούνται και να τον καρπώνονται. Στη βάση αυτής της στρατηγικής αρχής συσπειρώνει τους εργαζόμενους, συγκρούεται και αποσπά κατακτήσεις, ενισχύει τη γραμμή άμυνας της εργατικής τάξης, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της αντεπίθεσης.

Καμιά όμως κατάκτηση των εργαζομένων δεν είναι διασφαλισμένη, όσο η πολιτική και οικονομική εξουσία βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο αγώνας που βάζει σαν στρατηγικό στόχο του την ανατροπή αυτής της εξουσίας έχει πολλαπλάσια δύναμη, συμβάλλει στην περιφρούρηση των κατακτήσεων και μπορεί να εμποδίζει ή και να ακυρώνει επιθέσεις του κεφαλαίου.. Αυτό είναι που φοβίζει τους πολέμιους των ταξικών αγώνων, τους θιασώτες της λογικής που λέει ότι οι εργαζόμενοι, για να μην τα χάσουν όλα, πρέπει να ζητούν τα λιγότερα δυνατά. Σ' αυτή τη γραμμή πάλης για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων θα συνεχίσει να πορεύεται αταλάντευτα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

«Μεγάλος Αδελφός» για μυαλά!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ξεπερνά πράγματι τα πλέον εφιαλτικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας το νέο λογισμικό της «Microsoft», το οποίο ενσωματώνεται στους εργαζόμενους προκειμένου να καταγράφεται η παραγωγικότητα μέσω ελέγχου του ίδιου του μυαλού τους!

Η βρετανική εφημερίδα «Τάιμς» γράφει ότι η «Microsoft» έχει ήδη καταθέσει αίτηση ευρεσιτεχνίας για το πρόγραμμα που ξεπερνά κατά πολύ τον «ανιχνευτή ψεύδους», καθώς επιτρέπει στους εργοδότες να αξιολογούν τους υφισταμένους τους μέσω της μέτρησης των καρδιακών παλμών, της θερμοκρασίας του σώματος, της πίεσης και των συσπάσεων του προσώπου! Το νέο πρόγραμμα περιλαμβάνει... ασύρματους αισθητήρες που θα «προσαρμόζονται» στους εργαζομένους και θα δίνουν τη δυνατότητα επιτήρησής τους σε βαθμό που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το στενό έλεγχο που ασκεί η ΝΑΣΑ επί των αστροναυτών της όταν βρίσκονται στο διάστημα! Σύμφωνα με την ξένη εφημερίδα, τα στοιχεία που θα καταγράφει το νέο λογισμικό είναι παραπάνω από αρκετά για την κατάρτιση του πλήρους ιατρικού και ψυχολογικού προφίλ των εργαζομένων σε κάθε στιγμή του εργασιακού βίου τους.

Είναι προφανές ότι το παραπάνω σύστημα έρχεται να συμπληρώσει όλα τα μέχρι σήμερα συστήματα παρακολούθησης, ποδηγέτησης και καταστολής που χρησιμοποιούν τα πολυεθνικά μονοπώλια και οι ιμπεριαλιστές κατά των λαών. Αν δεν τους σταματήσουμε είναι σίγουρο ότι δε θα σταματήσουν πουθενά.

Πατάνε πόδι στην Παιδεία οι ιδιώτες...

Για τα καλά έχουν πατήσει το πόδι τους στην εκπαίδευση οι ιδιώτες, παρεμβαίνοντας στο περιεχόμενό της, διαμορφώνοντας με άμεσο τρόπο τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές των μαθητών και αυριανών απασχολήσιμων - καταναλωτών, σχεδιάζοντας την Παιδεία στα μέτρα τους. Σχεδιάζοντας «το σχολείο του μέλλοντος και το μέλλον του σχολείου», τα εκπαιδευτήρια Δούκα διοργανώνουν τον Απρίλη διεθνές συνέδριο «υπό την αιγίδα του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» και με χορηγούς τις εταιρείες «Microsoft», «Byte», «Intel» και «pc systems».

Η συνύπαρξη του υπουργείου Παιδείας, μεγάλων εταιρειών που έχουν σαν αντικείμενο τις νέες τεχνολογίες, ενός ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου αλλά και του κοινοτικού επιτρόπου για την Παιδεία που - όπως έχει προαναγγελθεί από τους διοργανωτές - θα συμμετάσχει στο συνέδριο, είναι ενδεικτική, πάντως, για το πώς χαράσσεται και πού αποσκοπεί η εκπαιδευτική πολιτική η οποία τελικά αφορά τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας και πόσο μακριά από τις ανάγκες τους είναι. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η επιλογή του υπουργείου Παιδείας να πάρει υπό την αιγίδα του την πρωτοβουλία μιας επιχείρησης ιδιωτικών σχολείων. Ούτε είναι τυχαία η επιλογή των εταιρειών πληροφορικής να συμμετάσχουν, αφού το σχολείο της «ανταγωνιστικότητας», της θεοποίησης των νέων τεχνολογιών και των μεγάλων οικονομικών πακέτων που προβλέπονται για την εισαγωγή τους στην εκπαίδευση, είναι προνομιακός χώρος γι' αυτές.

... με πολύμορφη παρέμβαση

Στο μεταξύ, αυτές τις μέρες γίνεται συνέδριο με θέμα «Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων. Τι άλλαξε;», που διοργανώνει το Πανεπιστήμιο Πάτρας, σε συνεργασία με το Κολέγιο Αθηνών και το Κολέγιο Ψυχικού. Στο συνέδριο θα παρουσιάσουν εργασίες ερευνητές, πανεπιστημιακοί, στελέχη της εκπαίδευσης και εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως ενημερώνει το σχετικό δελτίο Τύπου. Το ζήτημα, βέβαια, που προκύπτει και σε αυτήν την περίπτωση, είναι σε ποια κατεύθυνση της εκπαίδευσης και για ποιον προσανατολίζονται οι εργασίες των ερευνητών και σε ποια συμπεράσματα θα καταλήξει ένα συνέδριο που εκτιμά την πορεία του περιεχομένου της εκπαίδευσης μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, τα οποία προωθούν ένα σχολείο της «αγοράς», όταν αυτό συνδιοργανώνεται από την «αγορά», από ιδιώτες επιχειρηματίες. Και από τέτοιες διαδικασίες τίποτε το θετικό δεν προοιωνίζεται για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

Μπράβο ευαισθησία!

Μας έχουν πρήξει διάφοροι κήρυκες της αστικής τάξης με το ψεύτικο ενδιαφέρον τους για το γυναικείο ζήτημα και τα σαθρά επιχειρήματά τους, ότι δήθεν αν αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και στις επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ευαισθησία και η ανθρωπιά του συστήματος. Με δήλωσή της, η (γυναίκα) ευρωβουλευτής της ΝΔ Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου αναφέρθηκε στην ψηφισθείσα από το Ευρωκοινοβούλιο έκθεση της Κομισιόν για τη «διά βίου μάθηση», λέγοντας ουσιαστικά ότι η «διά βίου μάθηση» (διάβαζε διά βίου περιπλάνηση, εκμετάλλευση, εμπόριο ελπίδας) μπορεί να απευθυνθεί ιδιαίτερα στις γυναίκες και ότι: «Η επίτευξη του στόχου αυτού επιτυγχάνεται με τη λήψη μέτρων ανταποκρινόμενων στις ανάγκες της γυναίκας και της μητέρας, όπως (...) τα ελαστικά ωράρια, η επιδότηση της άδειας για φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και αναπήρων».

Δηλαδή, τα «ελαστικά ωράρια», η ζωή - λάστιχο, βαφτίζεται «ανάγκη» γιατί η υποχρέωση του κράτους για δημόσιο και δωρεάν σύστημα κοινωνικής πρόνοιας (για παιδιά, ηλικιωμένους κλπ.) μετατρέπεται σε ατομική «ευθύνη» και μάλιστα μόνο των γυναικών. Μωρέ μπράβο, γυναικεία ευαισθησία!