Μας έχουν πρήξει διάφοροι κήρυκες της αστικής τάξης με το ψεύτικο ενδιαφέρον τους για το γυναικείο ζήτημα και τα σαθρά επιχειρήματά τους, ότι δήθεν αν αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και στις επιχειρήσεις, θα αυξηθεί η ευαισθησία και η ανθρωπιά του συστήματος. Με δήλωσή της, η (γυναίκα) ευρωβουλευτής της ΝΔ Μ. Παναγιωτοπούλου - Κασσιώτου αναφέρθηκε στην ψηφισθείσα από το Ευρωκοινοβούλιο έκθεση της Κομισιόν για τη «διά βίου μάθηση», λέγοντας ουσιαστικά ότι η «διά βίου μάθηση» (διάβαζε διά βίου περιπλάνηση, εκμετάλλευση, εμπόριο ελπίδας) μπορεί να απευθυνθεί ιδιαίτερα στις γυναίκες και ότι: «Η επίτευξη του στόχου αυτού επιτυγχάνεται με τη λήψη μέτρων ανταποκρινόμενων στις ανάγκες της γυναίκας και της μητέρας, όπως (...) τα ελαστικά ωράρια, η επιδότηση της άδειας για φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων και αναπήρων».

Δηλαδή, τα «ελαστικά ωράρια», η ζωή - λάστιχο, βαφτίζεται «ανάγκη» γιατί η υποχρέωση του κράτους για δημόσιο και δωρεάν σύστημα κοινωνικής πρόνοιας (για παιδιά, ηλικιωμένους κλπ.) μετατρέπεται σε ατομική «ευθύνη» και μάλιστα μόνο των γυναικών. Μωρέ μπράβο, γυναικεία ευαισθησία!