Οι κινήσεις ανατροπής δεδομένων στο γεωπολιτικό χάρτη των Βαλκανίων δε σταμάτησαν με την προ 13 ετών διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, την προ οκτώ ετών εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων κατοχής στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και κατοπινά στο Κοσσυφοπέδιο. Το καζάνι αποσταθεροποίησης στη νοτιοανατολική Ευρώπη εξακολουθεί να βράζει, με τη σημερινή Ενωση Σερβίας - Μαυροβουνίου, να συνεχίζει να αποτελεί το «κύριο πιάτο» στο μενού των οιονεί ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων... Μια σοβαρή ένδειξη των περαιτέρω ιμπεριαλιστικών προθέσεων αποτέλεσε και η προ ημερών απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στο (σημαδιακό ολλανδικό χωριό) Μάαστριχτ να επιβάλουν ξεχωριστές ενταξιακές συνομιλίες με το Μαυροβούνιο και τη Σερβία... γιατί - λένε - αυτό επιτάσσουν «πρακτικοί λόγοι». Η παρενθετική δήλωσή τους, πως «επιθυμούν σφόδρα την ύπαρξη του ενιαίου κράτους Σερβίας - Μαυροβουνίου» ήταν μόνον για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις...

Είναι φανερό, πως αρκετοί στις Βρυξέλλες προωθούν την περαιτέρω διάσπαση των εναπομεινάντων τμημάτων της έως πρότινος ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, χρησιμοποιώντας κάθε τόσο τη φενάκη της «ρεάλ πολιτίκ»... Πόσο μάλλον, που το καζάνι στο Κοσσυφοπέδιο αναμένεται συντόμως να «ξανανεβάσει» τη θερμοκρασία στην ευρύτερη περιοχή, με τις «γενικές εκλογές» της 23ης Οκτώβρη και την ένταση των συνομιλιών της λεγόμενης Ομάδας Επαφής για το γιουγκοσλαβικό την άνοιξη του 2005 για τον καθορισμό του τελικού στάτους κβο μιας επαρχίας που πολλοί (για διάφορους λόγους) θα προτιμούσαν ...«ανεξάρτητη»...

Από την πρώτη στιγμή, πριν πέντε χρόνια, που το χερσαίο στρατηγείο του ΝΑΤΟ πήγε και εγκαταστάθηκε στον Τύρναβο, προκάλεσε τις αντιδράσεις των Θεσσαλών, οι οποίοι, πολλές φορές - και κυρίως στην περίοδο της ΝΑΤΟικής επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας - πραγματοποίησαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις, απαιτώντας την άμεση απομάκρυνσή του. Ετσι, η προχτεσινή τελετή απενεργοποίησής του, προκάλεσε αισθήματα ανακούφισης στους Θεσσαλούς, αν και γνωρίζουν ότι δε γλιτώνουν από το ΝΑΤΟικό βραχνά, αφού, οσονούπω, τίθεται σε πλήρη λειτουργία το αεροπορικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ στο Κουτσόχερο της Λάρισας.

Ο θεσσαλικός λαός χαίρεται που ξεκουμπίζονται από κει οι «καραβανάδες» του ΝΑΤΟ, αλλά κάποιοι στενοχωριούνται. Το έβλεπες στο πρόσωπο Ελλήνων στρατιωτικών κι άλλων παραγόντων, που παραβρέθηκαν στην τελετή απενεργοποίησης. Δε φαίνονταν, όμως, στενοχωρεμένοι ο διοικητής της Νότιας Πτέρυγας της Συμμαχίας, Γκ. Τζόνσον, ούτε ο Αμερικανός πρέσβης Τ. Μίλερ, ο οποίος περιφερόταν χαμογελαστός στη δεξίωση και, δίκην σταρ του σινεμά, έδινε αυτόγραφα στα παιδιά του Διεθνούς Σχολείου που λειτουργεί στις εγκαταστάσεις του στρατηγείου. Και δεν είναι περίεργο που είναι ευχαριστημένοι οι ΝΑΤΟικοί, καθώς το χερσαίο στρατηγείο φεύγει, αφού «εξετέλεσε την αποστολή του» κι επειδή αυτό επιβάλλει ο αναπροσανατολισμός των επιχειρησιακών και στρατηγικών σχεδίων της «λυκοσυμμαχίας»...

«Η απάντηση στη διαφθορά, στη διαπλοκή και στις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις είναι: λιγότερο κράτος, περισσότερη αγορά. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πετύχουμε και μία νέα ηθική διαπαιδαγώγηση...».

Αυτά ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρώην επιχειρηματίας και νυν υφυπουργός Οικονομίας Χ. Φώλιας σε πρόσφατη ομιλία του στη ΒΙΠΕ Κιλκίς. Προφανώς κατά τον κ. Φώλια, το κράτος δεν είναι μηχανισμός ταξικής κυριαρχίας και επιβολής των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης (της τάξης του) ενάντια στα συμφέροντα των καταπιεζόμενων τάξεων. Ο ίδιος φαίνεται να αντιλαμβάνεται την έννοια «κράτος» - και πιο συγκεκριμένα, ορισμένων τομέων του - σαν κάτι το αρνητικό, που συνδέεται με τη διαπλοκή, τη γραφειοκρατία, τις αγκυλώσεις και μύρια άλλα κακά. Εμφανίζεται να πρεσβεύει επίσης ότι η ηθική εξυγίανση θα προέλθει από την επέκταση της αγοράς. Της καπιταλιστικής αγοράς για να ακριβολογούμε. Τι σημαίνει όμως αγορά σε συνθήκες καπιταλισμού; Τίποτα λιγότερο από το πλαίσιο παραγωγής και αναπαραγωγής των σχέσεων εκμετάλλευσης της εργασίας από το κεφάλαιο και ό,τι αυτό συνεπάγεται στις σημερινές συνθήκες. Τι ηθικό, όμως, υπάρχει στη διατήρηση αυτής της διαδικασίας, εκτός βέβαια από το «ηθικό» δικαίωμα του κεφαλαίου να απομυζά όλο και περισσότερη απλήρωτη εργασία;

Γνωστές είναι, βέβαια, οι αντιλήψεις για το λιγότερο κράτος και την περισσότερη αγορά. Το γεγονός ότι τις εκστομίζουν με τέτοια ευκολία, μετά από τόσα δεινά που συσσώρευσαν οι συγκεκριμένες πολιτικές στον πλανήτη, απλώς δείχνει πόσο επικίνδυνοι είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα στα κυβερνητικά θεωρεία.