Ζήτημα ...συμπεριφοράς θέτει η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), με παρέμβασή της, για το θέμα των αυξήσεων, καταγγέλλοντας ότι προβάλλεται η μεγάλη εταιρία που ανακοίνωσε «πάγωμα» των τιμών, ενώ είχε προβεί αμέσως πριν σε αυξήσεις.
Μάλιστα, η ΕΣΕΕ αναφέρει ότι «η δημιουργία ολιγοπωλιακού περιβάλλοντος θα βλάψει ανεπανόρθωτα την ελληνική, πρωτογενή και δευτερογενή, παραγωγή και θα εξοστρακίσει τις "ενοχλητικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις"». Μόνο, που η ΕΣΕΕ αποφεύγει έστω και την παραμικρή νύξη για τις πραγματικές αιτίες που δημιουργούν την ακρίβεια και επιτρέπουν στα πολυκαταστήματα να δρουν ασύδοτα. Και το κάνει αυτό, επειδή η ίδια επιδοκιμάζει ουσιαστικά αυτόν τον τρόπο λειτουργία της αγοράς, ελπίζοντας μόνο να λειτουργήσει θετικά για ορισμένα από τα μέλη της, φυσικά τα πιο ισχυρά, που ελπίζουν να σταθεροποιήσουν τη θέση τους δίπλα στα πολυεθνικά και ντόπια μεγαθήρια.
Αυτός, εξάλλου, είναι και ο λόγος που η ηγεσία της ΕΣΕΕ είναι υπέρ της παραπέρα απελευθέρωσης του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, ενώ ανέχεται την πρακτική των πωλήσεων κάτω ή στο κόστος και των προσφορών που κάνουν οι μεγάλες αλυσίδες.
Το αυτοκίνητο δεν είναι πλέον πολυτέλεια, είναι μια ανάγκη, είχε πει ο Κ. Σημίτης, όταν ανακοίνωσε τη μείωση του τέλους ταξινόμησης, υποσχόμενος «φτηνά» αυτοκίνητα στους εργαζόμενους. Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική. Κι όχι μόνο, γιατί η μείωση του τέλους ταξινόμησης - και αντίστοιχα της τιμής των ΙΧ - είναι μικρή έως αμελητέα στα αυτοκίνητα μέχρι 1.600 κυβικά. Κυρίως, γιατί τίποτε δεν άλλαξε στους παράγοντες, που δημιουργούν καθημερινά την όλο και μεγαλύτερη οικονομική ασφυξία της μεγάλης πλειοψηφίας των μισθοσυντήρητων και μεροκαματιάρηδων (χαμηλές αμοιβές, ακρίβεια ζωής, ανασφάλεια, κλπ., κλπ.). Οσο για τα αφειδώς προσφερόμενα τραπεζικά δάνεια, με τους γνωστούς τοκογλυφικούς όρους, πίσω από τις ειδυλλιακές διαφημίσεις, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Μόνο στο οκτάμηνο Γενάρη - Αυγούστου, ο αριθμός των αιτήσεων κατάσχεσης αυτοκινήτων, επειδή οι ιδιοκτήτες τους καθυστέρησαν τις δόσεις, έφθασαν τις 10.000, σημειώνοντας σημαντική αύξηση συγκριτικά με πέρυσι (7.500).
Και μην ξεχνάτε, όσοι «γλυκοκοιτάζετε» τα σχετικά τραπεζικά δάνεια, ότι μέχρι την ολική εξόφλησή τους η κυριότητα του αυτοκινήτου ανήκει στην τράπεζα και ο δανειολήπτης θεωρείται απλός χρήστης. Επίσης, η παραμικρή ασυνέπεια (καθυστέρηση δόσης, μη πληρωμή ασφαλίστρων ή τελών, κλπ.) δίνει στην τράπεζα το δικαίωμα αφαίρεσης της χρήσης και να θεωρήσει το μέρος του δανείου, που έχει αποπληρωθεί, ως μίσθωμα για την περίοδο χρήσης και αποζημίωση για τη φθορά και τις βλάβες του αυτοκινήτου...