Βέβαια η τηλεϊατρική στην Ελλάδα έχει την ιστορία της. Την εφαρμογή της υποσχέθηκε κατακαλόκαιρο του 1990 ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σε μια επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας, όταν υπουργός ήταν η Μ. Γιαννάκου - Κουτσίκου.

Λίγο αργότερα, ορισμένα νοσοκομεία μπήκαν σε πιλοτικό πρόγραμμα μηχανοργάνωσης - που περιλάμβανε και την τηλεϊατρική - με χρήματα του Α΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Για τα νοσοκομεία αυτά - όπως και για όσα ακολούθησαν με άλλα πακέτα - ποτέ δεν έγινε απολογισμός και ποτέ δεν έγινε καμιά ενημέρωση για το στάδιο στο οποίο έφτασε η εφαρμογή της τηλεϊατρικής.

Και δεν τα γράφουμε όλ' αυτά, γιατί υποτιμούμε την τηλεϊατρική. Κάθε άλλο. Η τηλεϊατρική είναι μια σημαντική εφαρμογή, που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, αλλά πρέπει να στηρίζεται σε σημαντικές δημόσιες υποδομές για να αποδώσει αυτά που μπορεί να δώσει. Απ' όσα γνωρίζουμε, βέβαια, το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης έχει μεγάλο κονδύλι για την τηλεϊατρική, αλλά τα όσα βλέπουμε να γίνονται, μάλλον κονταροχτυπήματα επίδοξων μνηστήρων μάς θυμίζουν...

Ας ξανάρθουμε, όμως, στην περίπτωση της Γαύδου. Την πρόσφατη πρωτοβουλία, λοιπόν, για την τηλεϊατρική στο ακριτικό νησί την είχε ο ΟΤΕ, που διαθέτει τις γραμμές, και με μηχανήματα που δώρισε ιδιωτική εταιρία.

Οποιαδήποτε, όμως κι αν είναι η συνδρομή ενός δημόσιου Οργανισμού, δεν μπορεί να νοηθεί έξω απ' τους σχεδιασμούς του υπουργείου Υγείας, παρά τις όποιες ενστάσεις - κι εμείς έχουμε πολλές - κι αν υπάρχουν για την ακολουθητέα πολιτική υγείας. Στην προκειμένη περίπτωση το υπουργείο Υγείας απλώς ειδοποιήθηκε για το εγχείρημα. (Εξάλλου δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι δεν παραβρέθηκε κανένας απ' την ηγεσία του υπουργείου Υγείας στα εγκαίνια).

Μετά την καθιέρωση των 17 Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (Πε. Σ.Υ.) ο υπουργός Υγείας αρέσκεται να ομιλεί για 17 υπουργούς Υγείας. Μήπως ο ΟΤΕ έγινε, εξ οφιτσίου ο 18ος... υπουργός Υγείας και, μάλιστα, αρμόδιος για την τηλεϊατρική; `Η, μήπως και ταυτόχρονα με την ιδιωτικοποίησή του, η εφαρμογή των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και η... επιχειρηματική ευλυγισία του, τον οδηγεί προς το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και τα σχετικά κονδύλια;

Μπορεί ο Κ. Σημίτης να επέλεξε το πράγματι σοβαρότατο πρόβλημα των ναρκωτικών, ως θέμα του σχετικά πρόσφατου Υπουργικού Συμβουλίου - όταν ήθελε να δώσει την εικόνα μιας κυβέρνησης που λειτουργεί και έχει επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα - αλλά τα ναρκωτικά συνεχίζουν τη θανάσιμη πορεία τους και η κυβέρνηση πήγε ...διακοπές. Μόνον προχτές, ένας 20χρονος κι ένας 36χρονος βρέθηκαν νεκροί από χρήση ναρκωτικών στη Θεσσαλονίκη, όπου από τις αρχές του χρόνου έχουν χάσει τη ζωή τους 40 τοξικομανείς. Μέσα σε εφτά μήνες, δηλαδή, έχασαν τη ζωή τους όσοι πέθαναν από χρήση ναρκωτικών μέσα σε ολόκληρο τον προηγούμενο χρόνο. Η αύξηση των θανάτων είναι δραματική και - στον ένα ή άλλο βαθμό - φανερώνει τη συνεχή γιγάντωση του γενικότερου προβλήματος. Η κυβέρνηση, μπορεί, άραγε, κι αν ναι, πότε θα καταλάβει την επιτακτική ανάγκη μιας αποφασιστικής, γενικότερης και μακρόχρονης εκστρατείας για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας;