Χαρακτηριστική είναι και η συνολική τάση, που προδιαγράφουν τα στοιχεία της «Γιούροστατ». Το 2001 η επίσημη ανεργία βρίσκεται στο 7,5%, το 2002 στο 7,8%, ενώ στα δύο τελευταία τρίμηνα του 2003 εμφανίζεται σταθεροποιημένη στο 8,8%. Για τη χώρα μας, η κυβέρνηση δηλώνει ότι η ανεργία έχει πέσει στο 9,5%, μία, όμως, από τις έρευνες του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ μιλάει για 11%.

Αν, τώρα, τα προαναφερόμενα ποσοστά διαβαστούν και ως το αποτέλεσμα του μαγειρέματος (π.χ. δεν περιλαμβάνονται όσοι υποαπασχολούνται), γίνεται ολοφάνερη η δραματική κατάσταση της εργατικής τάξης. Μια κατάσταση, η οποία αποτελεί συνέπεια της σύγχρονης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οχι της μιας ή της άλλης διαχειριστικής πολιτικής των όποιων πολιτικών εκπροσώπων των πολυεθνικών, αλλά των αδήριτων - όσο και άκρως αντιφατικών - ενδογενών αναγκών του καπιταλιστικού συστήματος στη σημερινή φάση ανάπτυξής του, είτε κυβερνούν οι όποιοι συντηρητικοί, είτε οι όποιοι σοσιαλδημοκράτες.

Τα παραπάνω αφιερώνονται εξαιρετικά στους 6.000 της πρόσφατης Συνέλευσης των κινημάτων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στο Παρίσι, οι οποίοι, σ' ολόκληρη τη διακήρυξή τους, δεν αναφέρουν ούτε μία - κυριολεκτικά ούτε μία - φορά τη λέξη «καπιταλισμός»... Κι έτσι γίνεται κατανοητό γιατί τόσοι ύμνοι στην «Αριστερά των κινημάτων», που ετοιμάζονται να στήσουν διάφοροι για να αντιμετωπίσουν στις σύγχρονες συνθήκες το φάντασμα του κομμουνισμού. Κοντός ψαλμός...

«Ποιοι είναι οι κερδισμένοι του κατατεθέντος Προϋπολογισμού - Αυξήσεις, προσλήψεις και φορο-απαλλαγές» («Το Βήμα»). «Κερδισμένοι μισθωτοί και συνταξιούχοι - Με άρωμα εκλογών ο πρoϋπολογισμός» («Τα Νέα»). «Προϋπολογισμός - 9 μεγάλες ανάσες και 4 σκιές για το 2004» («Εθνος»). «Προϋπολογισμός 2004 με το βλέμμα στις εκλογές - Με 4 όπλα και 4 παγίδες» («Ελευθεροτυπία»).

Αυτοί ήταν οι χτεσινοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι των προαναφερομένων εφημερίδων και είναι ολοφάνερη η προσπάθειά τους να διαμορφώσουν μια εικόνα παροχών προς τους εργαζόμενους - έστω και λόγω εκλογών - για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2004. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Και ιδού οι αποδείξεις, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν οι προηγούμενες εφημερίδες:

Πρώτον, το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, πέρα από τη διατήρηση του μέχρι σήμερα απαράδεκτου επιδοματικού χαρακτήρα του, καθηλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις στο σημερινό απαράδεκτο «ύψος» τους. Δεύτερον, ο νέος προϋπολογισμός «ελαφρύνει» τα φορολογικά βάρη σε ελάχιστες μερίδες μισθωτών και συνταξιούχων κατά 480 εκατ. ευρώ και, ταυτόχρονα, προβλέπει αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 2,66 δισ. ευρώ. Αύξηση, η οποία θα βαρύνει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, με δοσμένες και τις νέες φοροελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις. Τρίτον, ο προϋπολογισμός προβλέπει την πρόσληψη 16.000 μονίμων υπαλλήλων σε όλον το δημόσιο τομέα (μαζί και με τους επαγγελματίες οπλίτες), όταν μόνο στο χώρο των νοσοκομείων τα οργανικά κενά ξεπερνούν σήμερα τις 28.000.