Από τον Γκαργκάνα μέχρι τον Αναλυτή, τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση της ΝΔ, μέχρι το ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμα - με διαφοροποιήσεις και τακτικισμούς - τον ΣΥΝ και τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όλοι τους, με μια φωνή ανακάλυψαν ότι το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης έχει πρόβλημα «βιωσιμότητας». Η «βιωσιμότητα» και τα «ελλείμματα» έχουν γίνει το θέσφατό τους, που σε αυτό πρέπει να υποκλιθούν οι ιθαγενείς - εργαζόμενοι και να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους. Ακόμα και αυτοί που δεν το λένε ευθέως αναγνωρίζουν ότι είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί... άμεσα! Οι ισχυρισμοί τους είναι ακόμα πιο εξωφρενικοί, όταν το ζήτημα της «βιωσιμότητας» - σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη - δεν εξετάζεται ούτε καν στον παρόντα χρόνο, αλλά φωνασκούν και οδύρονται γιατί δήθεν το σύστημα δε θα αντέξει μετά το... 2040 και το 2050! Οπως ακριβώς κάνει η κυβέρνηση και με την περίφημη «αναλογιστική μελέτη» που παρήγγειλαν στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Μελέτη - παραγγελία, κατασκευασμένη πέρα για πέρα, κομμένη στα μέτρα της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης.

Η τακτική τους επιβεβαιώνει αυτό που λέει ο λαός μας «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης...». Φωνάζουν για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, την ίδια στιγμή που δε δίνουν δεκάρα τσακιστή γι' αυτούς. Γιατί αυτοί που δήθεν κόπτονται για το μέλλον της ασφάλισης, δε λένε λέξη για τους ασφαλισμένους. Αυτοί που με τα λογιστικά τους κόλπα ανακαλύπτουν τα «ελλείμματα» μετά από μισό αιώνα, δεν μπαίνουν στον κόπο να δουν και να εξετάσουν πώς ζούνε και πώς τα βγάζουν πέρα σήμερα χιλιάδες συνταξιούχοι. Κάτω από τον κουρνιαχτό των «ελλειμμάτων» του συστήματος και του «προβλήματος» μετά από μισό αιώνα... θέλουν να κρύψουν το μεγάλο και πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο χώρο των συντάξεων.

Και αυτό όπως προκύπτει από την ανάλυση των συντάξεων του 2007 είναι το γεγονός ότι επτά στους δέκα συνταξιούχους του ΙΚΑ επιβιώνουν με συντάξεις κάτω από 600 ευρώ και ακόμα ότι το 31% των 884.136 συνταξιούχων λαμβάνουν κάτω από 450 ευρώ σύνταξη.

Η ανάλυση των στοιχείων του ΙΚΑ οδηγεί σε ορισμένα κρίσιμα συμπεράσματα, όχι μόνο για την κατάσταση που βιώνουν οι συνταξιούχοι στο σύνολό τους και καθένας χωριστά, αλλά και απαντά στο κατά πόσο αυτές οι συντάξεις επιβαρύνουν ή όχι τη βιωσιμότητα του συστήματος για την οποία τόσο ανησυχούν η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΕΒ, οι πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και οι λοιποί κοινωνικοί εταίροι.

Προκύπτει λοιπόν πως οι 884.136 συνταξιούχοι του ΙΚΑ το 2007 λαμβάνουν για σύνταξη κάθε μήνα, το ποσό των 520.610.737 ευρώ (βλέπε αναλυτικά στον πίνακα). Το χρόνο (14 συντάξεις) η συνολική δαπάνη του ΙΚΑ θα ανέλθει στο ποσό των 7,288 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, το 8,8% του πληθυσμού της χώρας έχει εισόδημα λιγότερο από το 4% του ΑΕΠ της χώρας και πιο συγκεκριμένα μόλις το 3,48% του παραγόμενου πλούτου. Και αυτό με το ΑΕΠ στα 209 δισ. ευρώ χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται η αναθεώρηση που το ανεβάζει στα 229 δισ. ευρώ.

Και ακόμα, το 81% των συνταξιούχων του ΙΚΑ, δηλαδή 715.266 συνταξιούχοι εισπράττουν κάθε μήνα 272.771.422 ευρώ, συνολικά το 2007 θα εισπράξουν το ποσό των 3,82 δισ. ευρώ. Δηλαδή μόλις το 1,83% του ΑΕΠ της χώρας. Με άλλα λόγια 715 χιλιάδες ψυχές, πάνω από το 7% των Ελλήνων που ζούνε σε αυτή τη χώρα, μοιράζονται λίγα ψίχουλα από ένα πλουσιοπάροχο τραπέζι (το ΑΕΠ).

Γίνεται φανερό, ότι από μόνα τους αυτά τα στοιχεία καταρρίπτουν όλους αυτούς τους φτηνούς ισχυρισμούς περί «βιωσιμότητας». Διότι δεν μπορεί μια οικονομία που αναπτύσσεται όπως η ελληνική, που για φέτος το ΑΕΠ της θα φτάσει και θα ξεπεράσει τα 209 δισ. ευρώ, να κινδυνεύει από τους συνταξιούχους και τα δικαιώματά τους τα οποία θέλουν να περικόψουν.

Το μόνο πρόβλημα που αβίαστα απεικονίζεται σε αυτά τα στοιχεία είναι η «βιωσιμότητα» εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων. Ο πραγματικός κίνδυνος, δεν είναι τα ελλείμματα του ΙΚΑ και των άλλων ταμείων, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, αλλά είναι το γεγονός ότι το 8,8% του πληθυσμού - για να περιοριστούμε μόνο στην περίπτωση των συνταξιούχων του ΙΚΑ - βρίσκεται σε καθεστώς φτώχειας.

Να γιατί οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα για το μόνο που πρέπει να ανησυχούν είναι για το ύψος των συντάξεων, οι οποίες μάλιστα απειλούνται με επιπλέον περικοπές. Να γιατί στο κέντρο της προσοχής τους και των αγώνων τους πρέπει να βάλουν τη δική τους «βιωσιμότητα» και να γυρίσουν την πλάτη στους πλανόδιους τρομοκράτες, τους «ειδικούς» και τις «μελέτες» τους. Να γιατί όσοι αναγνωρίζουν ζήτημα «βιωσιμότητας» των Ταμείων, ακόμα και εκείνοι που αποδίδουν αλλού τις αιτίες της, στην ουσία αναγνωρίζουν και αποδέχονται το βασικό επιχείρημα της πλουτοκρατίας.

Για μας ένα και μοναδικό ζήτημα υπάρχει. Η βιωσιμότητα των συνταξιούχων και των εργαζομένων. Η βιωσιμότητα μάλιστα όχι με όρους πτωχοκομείου - όπως θέλουν να αποδεχτούμε - αλλά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.