Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό για να αφεθεί να περάσει απαρατήρητο. Εφοπλιστής που ενοχοποιείται για το θάνατο 24 ναυτικών μένει τελικά ατιμώρητος και βγαίνει άσπιλος και αμόλυντος για να συνεχίσει τη... θεάρεστη δράση του, επειδή, λέει, έχουν παραγραφεί τα αδικήματα λόγω παρέλευσης πενταετίας! Ο λόγος βέβαια για το ναυάγιο του πλοίου «Αΐρον Αντώνης», ανοιχτά του Κέιπ Τάουν το 1994 που έστειλε στον «υγρό τάφο» τόσους ανθρώπους και προχτές ο Αρειος Πάγος αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς του εφοπλιστή Ηλιόπουλου. Και λοιπόν, ποιος ευθύνεται γιατί το κλητήριο θέσπισμα δεν επιδόθηκε έγκαιρα αλλά έξι χρόνια μετά την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του; Οι νεκροί δε θα βρουν δικαίωση; Το περί δικαίου αίσθημα δεν ενδιαφέρει; Δικαιοσύνη δε θα αποδοθεί ποτέ για το έγκλημα; Η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Απλώς είναι ταξική και φροντίζει να το αποδεικνύει διαρκώς.

«Πού τη βρίσκουν τη λάσπη με τόσο χιόνι;

Καλημέρα σας! Δεν σας φαίνεται κι εσάς ότι η κυβέρνηση έχει περιέλθει πάλι σε κάποιαν ακινησία; Οτι πλην ορισμένων σπαραγμάτων, τα θέματα και πάλιν τής διαφεύγουν και γλιστρούν είτε προς αναβολή τινά είτε προς θάψιμο τι - και βλέπουμε; Ο ευρωστρατός, το Ασφαλιστικό, η νέκρα στην αγορά, τα αγροτικά, οι αυξήσεις μισθών, τα νοσοκομειακά, ο ίδιος ο προϋπολογισμός, όλα γλιστρούν κάτω απ' τους καναπέδες, τα χαλάκια, τις ελληνικές καλένδες και χάνονται. Μετά τα γκάλοπ, το Συνέδριο, τα γκάλοπ, τον Ανασχηματισμό, τα γκάλοπ, έχουν αρχίσει πάλι τα ίδια, έχουμε γυρίσει πίσω στον Ιούνιο! Ρητορεύουν περί όνου (και Γρυλλάκη) σκιάς, αλληλοτρώγονται δημοσίως και κρυφίως, αμολάνε διαρροές σαν σουπιές ο ένας εναντίον του άλλου, τα χάνουν με τον καιρό, με τον ευρωστρατό, με το ευρώ, με την πραγματικότητα του απεργού που σκοτώνεται για ένα δεκαχίλιαρο παραπάνω τον μήνα! Τι είναι για τον από καθ' έδρας αυτάρεσκο κυρ-Πρωτόπαππα ένα δεκαχίλιαρο; Δύο ουίσκι...

Την ημέρα όμως που εκείνοι που μετρούν το δεκαχίλιαρο σε ιδρώτα, λάσπη, σκουπίδια κι έκτακτα καιρικά φαινόμενα, θα αγριέψουν έως ονύχων, δεν τη βλέπουν να έρχεται οι φωστήρες με τα Αρμάνι;».

Από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.

Η πόλη,

λόγω εορτών,

επήρε όψη

άλλη,

γιρλάντες, μπάλες

έλατα,

της κρύβουνε

το χάλι

και περισσεύουνε

παντού

τα λαμπερά

τα φώτα,

τη φτιασιδώσαν

για καλά

σαν τη γριά

κοκότα!

*

Η πόλη,

λόγω εορτών,

γελάει,

ξεφαντώνει

και πίσω

λύπες άπειρες

τρυπάνε

σαν βελόνι,

να σαγηνεύσει

προσπαθεί,

μα άδικα,

στο βρόντο,

δεν κρύβει

η χρυσόσκονη

το μαύρο της

το φόντο!