«Πού τη βρίσκουν τη λάσπη με τόσο χιόνι;

Καλημέρα σας! Δεν σας φαίνεται κι εσάς ότι η κυβέρνηση έχει περιέλθει πάλι σε κάποιαν ακινησία; Οτι πλην ορισμένων σπαραγμάτων, τα θέματα και πάλιν τής διαφεύγουν και γλιστρούν είτε προς αναβολή τινά είτε προς θάψιμο τι - και βλέπουμε; Ο ευρωστρατός, το Ασφαλιστικό, η νέκρα στην αγορά, τα αγροτικά, οι αυξήσεις μισθών, τα νοσοκομειακά, ο ίδιος ο προϋπολογισμός, όλα γλιστρούν κάτω απ' τους καναπέδες, τα χαλάκια, τις ελληνικές καλένδες και χάνονται. Μετά τα γκάλοπ, το Συνέδριο, τα γκάλοπ, τον Ανασχηματισμό, τα γκάλοπ, έχουν αρχίσει πάλι τα ίδια, έχουμε γυρίσει πίσω στον Ιούνιο! Ρητορεύουν περί όνου (και Γρυλλάκη) σκιάς, αλληλοτρώγονται δημοσίως και κρυφίως, αμολάνε διαρροές σαν σουπιές ο ένας εναντίον του άλλου, τα χάνουν με τον καιρό, με τον ευρωστρατό, με το ευρώ, με την πραγματικότητα του απεργού που σκοτώνεται για ένα δεκαχίλιαρο παραπάνω τον μήνα! Τι είναι για τον από καθ' έδρας αυτάρεσκο κυρ-Πρωτόπαππα ένα δεκαχίλιαρο; Δύο ουίσκι...

Την ημέρα όμως που εκείνοι που μετρούν το δεκαχίλιαρο σε ιδρώτα, λάσπη, σκουπίδια κι έκτακτα καιρικά φαινόμενα, θα αγριέψουν έως ονύχων, δεν τη βλέπουν να έρχεται οι φωστήρες με τα Αρμάνι;».

Από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.