Πάντως, ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τον ...προφητικό χαρακτήρα των προβλέψεων, πρέπει να σημειώσουμε πως, τόσο στη Φλόριδα, όσο και στη Σίλικον Βάλεϊ, δεν υπάρχουν μόνον οι χρυσοκάνθαροι παραθεριστές στην πρώτη και οι «αετονύχηδες» των νέων τεχνολογιών, τύπου Μπ. Γκέιτς, στη δεύτερη. Ταξικές κοινωνίες είναι κι αυτές και, μάλιστα, με ιδιαίτερα έντονες τις κοινωνικές ανισότητες. Πίσω από την τεχνητή βιτρίνα του «αμερικανικού ονείρου», υπάρχουν, και στις δυο αυτές περιοχές, πολλοί άλλοι ακόμη - πολύ περισσότεροι από τους προηγούμενους - που ζουν μ' ένα ισχνό μεροκάματο ή κοιμούνται όπου τύχει, γιατί είναι άστεγοι ή, τέλος πάντων, τα φέρνουν πολύ δύσκολα πέρα.
Αναρωτιόμαστε, αλήθεια, ποια θέση να κατέχουν οι Ελληνες εργαζόμενοι στα όνειρα των παραπάνω...
Ενα από τα μεγάλα οφέλη της ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη ευρώ θα είναι η νομισματική σταθερότητα, λένε και ξαναλένε, αυτές τις μέρες, οι κυβερνώντες και οι διάφοροι οπαδοί του «ευρωμονόδρομου». Δεν κάνουν τον κόπο, βέβαια, να εξηγήσουν τι εννοούν. Αρκούνται σ' αυτό και μόνο: Νομισματική σταθερότητα. Αλλωστε ακούγεται ωραία...
Τι έγινε, όμως, στην πραγματικότητα; Απλούστατα, «κλειδώθηκε» η ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ, όσο και με τα άλλα εθνικά νομίσματα, που το «συναποτελούν». Με άλλα λόγια, δηλαδή, παραχωρήσαμε τη νομισματική και συναλλαγματική πολιτική -έναν από τους μηχανισμούς άσκησης οικονομικής πολιτικής- εξολοκλήρου πλέον, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις Βρυξέλλες.
Αραγε, το γεγονός αυτό συνεπάγεται νομισματική σταθερότητα; Το μόνο, που σίγουρα συνεπάγεται είναι πως η δραχμή, πλέον ακολουθεί σταθερά και μονοσήμαντα το ευρώ. Πέφτει το ευρώ, σε σχέση με το δολάριο; Πέφτει και η δραχμή. Ανεβαίνει; ανεβαίνει και η δραχμή. Τίποτε δεν εξασφαλίζει τη νομισματική σταθερότητα. Πολύ περισσότερο, που άλλες δυνάμεις και, κυρίως, η Γερμανική Τράπεζα και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, κανονίζουν την πορεία του ευρώ.
Η μείωση των επιτοκίων είναι μια ακόμη, μεγάλη ωφέλεια, πάντα, σύμφωνα με τους οπαδούς της ΟΝΕ. Αναρωτιόμαστε, όμως, αν η χώρα δεν έμπαινε στη ζώνη ευρώ, δε θα μειώνονταν τα επιτόκια; Θα συνέχιζαν οι τράπεζες, δηλαδή, να τα κρατούν, εσαεί, στα απαράδεκτα σημερινά ύψη, τέσσερις και πέντε φορές πάνω από τον τρέχοντα πληθωρισμό; Θα συνέχιζαν, δηλαδή, να κατακλέβουν ασύστολα τον κοσμάκη και όποιον εργαζόμενο υποχρεώνεται σε συναλλαγή μαζί τους;
Αντί, να απολογηθούν, που δεν τα έχουν μειώσει τόσο καιρό - ώστε να λιγοστέψει κάπως και η τραπεζική ληστεία - μας το παρουσιάζουν και ως δώρο της ΟΝΕ...
«Η Ελλάδα είναι κράτος - μοντέλο για όσους θέλουν να ενταχθούν μελλοντικά στην ΟΝΕ», δήλωσε γεμάτη καμάρι η Ελληνίδα κοινοτική επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου.
Γιατί, μήπως οι Ελληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν κοντεύουν να γίνουν, θέλοντας και μη, «μοντέλα» από το συνεχές σφίξιμο του ζωναριού που τους επιβάλλει η μόδα της ΟΝΕ;
Ο στόχος είναι ο ίδιος, όπως και η μεθόδευση. Πιλοτικά... στην αρχή, για να επεκταθεί αργότερα το μέτρο σε περισσότερες υπηρεσίες του Δημοσίου ή και καθολικά. «Πακέτο», όπως πάντα, με τις ανατροπές στο ωράριο και τα συστήματα αμοιβής των υπαλλήλων, με βάση την «αποδοτικότητα»... Αλλά «πακέτο» με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και τμήμα της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ, η οποία βάλθηκε να αποδείξει ότι λειτουργεί σαν εντολοδόχος των πιο αντεργατικών επιλογών!
Για να μπω
με ξετινάξαν,
με πεθάναν
στο «κουπί»
και το... εσώρουχο
μου αρπάξαν
οι ταγοί,
χωρίς ντροπή!
* * *
Και ορίστε,
μέσα τώρα,
στην ΟΝΕ
και στο «Ευρώ»,
να καλούμαι
να αρχίσω
της... κοιλιάς
νέο χορό!
* * *
Ε, μ' αυτά
τα δεδομένα
τι χαρές
να κάνω, τι;
Πάει πολύ
εγώ, το θύμα,
να μετέχω
στη γιορτή!