"Εγώ είμαι ο εγγυητής για την ένταξη στην ΟΝΕ. Εγώ είμαι το "κέντρο", ο "ηγεμόνας" του πολιτικού συστήματος. Μετά από μένα η... "ετερόκλητη αντιπολίτευση". Αν συνεχίσουμε πιο αποφασιστικά και γρήγορα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική μας, θα κερδίσουμε τις εκλογές του 2000". Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται στην ουσία το μήνυμα που έστειλε, κυρίως στα μεγάλα αφεντικά και δευτερευόντως στο εσωτερικό του κόμματός του, ο Κ. Σημίτης με την ομιλία του στη χτεσινή συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.

Με τον τρόπο αυτό απέδειξε ότι δεν περιφρονεί απλά το μήνυμα αποδοκιμασίας και αγανάκτησης για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που έστειλε ο λαός με την ψήφο του στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, αλλά είναι αποφασισμένος ακόμα και να θυσιαστεί για χάρη των γενικότερων συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Αυτό εξηγεί και την εμμονή του στην επίθεση κατά του ΚΚΕ με γελοία επιχειρήματα.

Ταυτόχρονα επιχείρησε να διαστρεβλώσει και να ευνουχίσει το μήνυμα της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης ώστε να μπορέσει να το διοχετεύσει και ελέγξει μέσα σε ανώδυνες διορθωτικές κινήσεις σε "επιμέρους τομείς" της πολιτικής, καθώς και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Από την πλευρά τους οι βουλευτές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που πήραν το λόγο, περιορίστηκαν να αποποιηθούν κάθε ευθύνης για την εκλογική ήττα, ενώ δεν έλειψαν οι αιχμές κατά της ηγεσίας, γεγονός που προοιωνίζεται ότι η διαμάχη για το μοίρασμα της εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ εισέρχεται σε νέα φάση, χωρίς ωστόσο να απειλεί τη στοχοπροσήλωση όλων τους στο "μονόδρομο" της ΟΝΕ και των νεοφιλελεύθερων επιλογών. Αλλωστε κανείς από τους εσωκομματικούς αντιπάλους δεν αμφισβήτησε στο ελάχιστο αυτή την πορεία.

Η πρώτη αναφορά του Κ. Σημίτη στην εισηγητική ομιλία του, αφορούσε το πολιτικό σκηνικό, όπως αυτό διαμορφώνεται μετά το εκλογικό αποτέλεσμα: "Για μας, για το ΠΑΣΟΚ, το μήνυμα είναι σαφές: Ούτε ένα βήμα πίσω, ούτε ένας συμβιβασμός, ούτε μία συναλλαγή (!), ούτε η παραμικρή υποχώρηση στη σύγχυση και στον λαϊκισμό της αντιπολίτευσης". Με το βλέμμα στραμμένο στα μεγάλα αφεντικά συνέχισε: "Εμείς σχεδιάσαμε την πορεία της χώρας προς τη σταθερότητα και ανάπτυξη με μέσο την ένταξή μας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση της Ευρώπης. Εμείς κερδίζουμε βήμα βήμα σταθερά όλους μας τους στόχους... Εμείς έχουμε αναλάβει τη δέσμευση ότι το 2000 θα έχουμε πετύχει τον στόχο της ΟΝΕ. Και θα τον επιτύχουμε. Και τότε θα κριθούμε όλοι στην κάλπη".

Ξεκαθαρίζοντας ακόμα περισσότερο τις προθέσεις του για το επόμενο διάστημα τόνισε: "Η φάση που διέρχεται η χώρα, δεν επιτρέπει ούτε παιχνίδια, ούτε ελιγμούς. Οσοι, πολιτικοί ή κόμματα ισχυρίζονται ότι υπάρχει άλλος δρόμος για την ΟΝΕ, είτε ψεύδονται είτε αγνοούν την πραγματικότητα".

Ετσι, επικαλούμενος το ανυπόστατο επιχείρημα ότι ο στόχος για μια οικονομία ενταγμένη στην ΟΝΕ "έχει τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού", ξεκαθάρισε ότι "δεν πρόκειται να υπάρξει καμία αλλαγή στο πρόγραμμά μας και θα το ολοκληρώσουμε αταλάντευτα το 2000".

Παράλληλα, επέμεινε στην επίθεσή του κατά του ΚΚΕ, αλλά ταυτόχρονα "έκλεινε πονηρά το μάτι" στην ηγεσία του ΣΥΝ. Είπε συγκεκριμένα: "Η ΝΔ αντί να ασκεί αντιπολίτευση μέσα από κάποιες δικές της θέσεις, προτιμά να "θολώσει τα νερά", έτσι ώστε, είτε από τη ΝΔ ακούς κριτική είτε από το ΚΚΕ, να μην γνωρίζεις ποιος ακριβώς την ασκεί". Συγχρόνως δήλωσε ότι "θα επιδιώκουμε πάντα, χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς όρους, έναν ουσιαστικό διάλογο εκείνων των δυνάμεων που επιδιώκουν την αλλαγή της κοινωνίας, ενάντια στις δυνάμεις της συντήρησης. Και η θέση μας αυτή δε μεταβάλλεται, όποιες και αν είναι οι συγκυριακές επιλογές των ηγεσιών των προοδευτικών και αριστερών κομμάτων".

Ισχυρίστηκε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε "τον κεντρικό και ηγεμονικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική σκηνή", αλλά ταυτόχρονα, επανέλαβε ότι τα αποτελέσματα "αποτελούν μια οπισθοχώρηση των δυνάμεών μας που οφείλει να μας προβληματίσει".

Η ερμηνεία που έδωσε γι' αυτή την "οπισθοχώρηση", εναρμονίζεται με την ειλημμένη απόφασή του να προχωρήσει σε πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Υποστήριξε ότι η δυσαρέσκεια που καταγράφεται στο εκλογικό αποτέλεσμα αφορά"την αναποτελεσματικότητα (!) της κυβερνητικής πολιτικής" και, δεύτερον, "λάθη και παραλείψεις της κομματικής λειτουργίας σε σχέση με τοπικές κοινωνίες και τις δυναμικές τους". Δηλαδή, αλλού το όνειρο και αλλού το θαύμα...

Ταυτόχρονα, επιχείρησε να ενσωματώσει τη λαϊκή οργή από την προκλητική και εξοργιστική στάση απέναντι στο μήνυμα των εκλογών αναφέροντας ορισμένες καθυστερήσεις και παραλείψεις στο κυβερνητικό έργο, τις οποίες επικέντρωσε στην "εικόνα των νοσοκομείων", στις ελλείψεις στην αστυνόμευση και στις συγκοινωνίες, που δίνουν τροφή στη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ως δεύτερη βασική αιτία για την εκλογική "υποχώρηση", ο Κ. Σημίτης ανέφερε την "έλλειψη εσωτερικής συνοχής του κόμματος", η οποία δεν έχει ως βάση ιδεολογικές και πολιτικές αντιθέσεις, αλλά "αντιθέσεις προσωπικές ή ομαδοποιήσεις ετερόκλητες, με σκοπό τη νομή της τοπικής εξουσίας".

Καταλήγοντας απηύθυνε την προειδοποίηση ότι "τα φαινόμενα προσωπικών επιλογών και ομοσπονδιοποίησης του κόμματος πρέπει να είναι η τελευταία φορά που εμφανίζονται", προειδοποίηση όμως, που δε φάνηκε στη συνέχεια να πτοεί τους εσωκομματικούς αντιπάλους του.

Κανείς, εκτός ίσως από κάποιους αφελείς, δεν περίμενε να ξεκαθαρίσει το εσωτερικό σκηνικό στο ΠΑΣΟΚ κατά τη χτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, η οποία συγκλήθηκε για να μελετήσει το "μήνυμα" των εκλογών. Οπως ήταν αναμενόμενο, η οχτάωρη συνεδρίαση εντάχθηκε απόλυτα στο πλαίσιο του εσωκομματικού παιχνιδιού που αναμένεται μακρύ.

Ενδεικτικό των "παιχνιδιών" τακτικής και ελιγμών που εξελίσσεται στο κυβερνών κόμμα είναι το γεγονός ότι κανένα από τα "πρωτοκλασάτα" στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης δεν πήρε χτες το λόγο, καθώς - όπως λέγεται - είχε υπάρξει στο πλαίσιο της Κυβερνητικής Επιτροπής, η οποία συνεδρίασε την περασμένη Τρίτη, δέσμευση ώστε να μην εμφανιστεί ο πρωθυπουργός υπό ομηρία. Το "κλίμα" που επικράτησε κατά τη χτεσινή συνεδρίαση της ΚΟ διαμορφώθηκε από τις ομιλίες των Ι. Χαραλαμπόπουλου, Αν. Πεπονή, Χ. Καστανίδη, Παν. Οικονόμου,οι οποίοι σε γενικές γραμμές, και με "άλλα λόγια", ζήτησαν "μερίδιο" από τους κυβερνητικούς θώκους, αποσείοντας ταυτόχρονα κάθε ευθύνη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο Ι. Χαραλαμπόπουλος στην ομιλία του υπογράμμισε πως η πολιτική που ακολουθεί ο πρωθυπουργός στο εσωκομματικό επίπεδο κινείται στη λογική των νικητών και των ηττημένων, πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, γιατί οι "αντάρτες" υποψήφιοι συγκράτησαν τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές. Ο Ι. Χαραλαμπόπουλος είπε ακόμη ότι οι ισχυρισμοί για τη σύμπραξη "ανίερων συμμαχιών" είναι ξεπερασμένοι και ζήτησε από τον πρωθυπουργό να απαλλαγεί από έναν στενό κύκλο συνεργατών, που οι προτάσεις του οδήγησαν στη συρρίκνωση του κόμματος.

Στο ίδιο πνεύμα και η ομιλία του Αν. Πεπονή,ο οποίος επισήμανε το "χάσμα" μέσα στο ΠΑΣΟΚ, καθώς όπως είπε η άποψη των ηττημένων (στο περασμένο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ) λοιδορείται. Ο Αν. Πεπονής ζήτησε και αυτός από τον πρωθυπουργό να αναλάβει πρωτοβουλία γιατί σε διαφορετική περίπτωση το ΠΑΣΟΚ θα οδηγηθεί στην παρακμή.

Ο Παν. Οικονόμου στην ομιλία του υποστήριξε το καταστατικό του δικαίωμα να επιδιώκει να κάνει την άποψή του πλειοψηφούσα μέσα στο κόμμα.

Στις λάθος επιλογές προσώπων, στην αποδιάρθρωση του κομματικού ιστού και στη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια, απέδωσε ο Χ. Καστανίδης την ήττα στις δημοτικές εκλογές και ζήτησε από τον πρωθυπουργό να αναλάβει πρωτοβουλίες, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα μετατραπεί σε πολιτικό όμηρο.

"Η θα επιτύχουμε την ένταξη στην ΟΝΕ ή θα πέσουμε μαζί της". Αυτό το δίλημμα έβαλε στην ουσία ο Κ. Σημίτης χτες στους βουλευτές του κόμματός του. Και επειδή κανείς τους ούτε να χάσει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ θέλει, ούτε, πολύ περισσότερο, να μην μπούμε στην ΟΝΕ, ο πρωθυπουργός μπορεί να ισχυρίζεται ότι επιβεβαίωσε τον "ηγεμονικό ρόλο" του στο ΠΑΣΟΚ. Πειράζει, όμως, που το μήνυμα των εκλογών ήταν, καλύτερα να πέσει ο Σημίτης και η αντιλαϊκή πολιτική του;

* * *

Αλλη μια φορά, όπως το συνηθίζει σε δύσκολες στιγμές, ο πρωθυπουργός πλάσαρε το παραμύθι της "στροφής στην καθημερινότητα και τα "μικρά" προβλήματα του πολίτη". Εκείνο, όμως, που δεν είπε ούτε αυτή τη φορά, ήταν ότι δεν υπάρχει πολιτική, που να λύνει τα καθημερινά προβλήματα των φτωχών στρωμάτων και, ταυτόχρονα, να πλήττει καίρια τα συμφέροντά τους.

* * *

Εχει, όμως, και μια άλλη απορία ο Κ. Σημίτης. Πώς γίνεται και, ενώ οι κοινωνικές δαπάνες αυξάνονται, όπως ισχυρίστηκε, από την άλλη, "τα κονδύλια αυτά, τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δε μεταφράζονται σε άμεσο όφελος για τον απλό πολίτη;". Μήπως πρέπει να ρωτήσει καλύτερα τον Γ. Παπαντωνίου ή τον Ν. Χριστοδουλάκη, που έχουν "καλύτερη εικόνα";

* * *

Ωραία, να δεχτούμε ότι στο εκλογικό αποτέλεσμα μέτρησαν "οι προσωπικές αντιθέσεις" και "οι ετερόκλητες ομαδοποιήσεις, με σκοπό τη νομή της τοπικής εξουσίας". Ομως, γίνεται τίποτα περισσότερο ή λιγότερο και στην κεντρική εξουσία;

* * *

Πάντως, είχε δίκιο ο Κ. Σημίτης, όταν είπε ότι κανένα άλλο κόμμα, εκτός του ΚΚΕ, δεν έθεσε κατά την προεκλογική περίοδο ζήτημα αποδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής. Η επίθεση που εξαπέλυσε στη συνέχεια ενάντια στο Κόμμα επιβεβαιώνει ακριβώς την ανησυχία του από την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ και το τι μπορεί να σηματοδοτήσει στην ανάπτυξη αγώνων, ενάντια σ' αυτήν την πολιτική.

* * *

Από την άλλη, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, ας μην τρέφει αυταπάτες ότι θα δημιουργήσει ..."προβλήματα" στους οπαδούς του, λέγοντας ότι οι οπαδοί των κομμάτων αυτών (ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ) θα κρίνουν τις ηγεσίες τους που"συμπλέουν αντιπολιτευτικά με τη ΝΔ". Προφανώς, δεν του φτάνει το μήνυμα της κάλπης. Ας μην ανησυχεί, έπεται συνέχεια...